“จากคนที่เคยรักที่สุด กลายเป็นคนที่ผลักให้เราอยากตาย” — บันทึกจากผู้หญิงคนหนึ่งที่เกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะความรัก

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ เราแค่อยากแชร์ให้คนได้รู้หรือคนที่กำลังดิ่ง
   เราเคยเป็นคนรักที่ “ให้หมดใจ”
เราทำทุกอย่างแทบจะเรียกว่าเป็นแม่บ้านในความสัมพันธ์
ซักผ้า (ด้วยมือ)
หุงข้าว ทำกับข้าว กรอกน้ำ ถูบ้าน ล้างห้องน้ำ
ทุกอย่างเราทำแบบไม่เคยพูด เพราะเราคิดว่าคนรักกันไม่จำเป็นต้องทวงบุญคุณ

แต่สุดท้าย…เรากลับไม่ได้อะไรเลย

ช่วงท้าย ๆ ของความสัมพันธ์ เรารู้สึกได้ว่าเขามีใครอีกคน
เราจับได้ทั้งคลิปเสียง คลิปแปรงฟัน พฤติกรรมแปลก ๆ
เราเคยขอให้เขาเลือก…เขาบอกว่าเลือกเรา แต่สุดท้ายก็แอบติดต่อกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี

และมันเริ่มชัดขึ้นเมื่อเขาไปเล่นแอปที่คล้ายห้องปาร์ตี้
ผู้หญิงคนใหม่เข้ามา พวกเขาคุยกันจนตี 3 ตี 4 ทั้งที่เขาต้องตื่นไปทำงานตอนเช้า
เราพูดในฐานะคนเป็นห่วง แต่เขากลับบอกว่า

“อยากใช้ชีวิตของตัวเองบ้าง”
หลังจากนั้น…เขา “แต่งงานในแอป” กับผู้หญิงคนนั้น
บอกรักกันทุกวันต่อหน้าเรา
เรารู้สึกพังแบบไม่รู้จะพูดยังไงดี

วันหนึ่งเขาก็บอกเราว่า
“รู้สึกกับคนนั้นจริง ๆ”
เราถามว่า
“แล้วเราล่ะ?”
เขาไม่ตอบ

เราทะเลาะกันหนักมาก แยกห้องนอนกันจริง ๆ
ไม่ได้แตะอาหารของกันและกัน ต่างคนต่างออกไปซื้อกิน
และในจุดที่เรารู้สึกว่าเขาไม่รักแล้วแน่ ๆ — เราถามเขาตรง ๆ ว่า

“ถ้าไม่รักกันแล้ว ทำไมไม่เลิกกันแต่แรก?”

คำตอบคือ
“ก็อยากเลิกอยู่แล้ว แต่คิดว่าเธอจะไม่ไป”

ตอนนั้นเราได้แต่พูดว่า
“มันเป็นไปไม่ได้หรอก ยังไงฉันก็ต้องไป…”

วันหนึ่งเราดิ่งที่สุดในชีวิต
เราใช้ใบมีดโกนกรีดแขนจนลึกมาก ต้องเย็บ 6 เข็ม
ตอนนั้นเราจะขับรถไปเอง แต่เล่นคันเร่งไม่ได้ เขาเลยพาไปโรงพยาบาล

ตอนที่เราเจ็บหนักขนาดนั้น
ผู้หญิงคนนั้นกลับทักมาว่า

“ไม่สนใจมันทำไม?”
“พ่อแม่ไม่สั่งสอนหรอกูโตกับนะ ถ้าจะเป็นแบบนี้กูไม่ใช่เพื่อนเล่นแน่”

เรารู้สึกแย่มาก
คุณลืมไปหรือเปล่า ว่าคุณคือคนที่แย่งแฟนคนอื่นมา
คุณปากบอกว่าเข้าใจเรา เพราะเคยผ่านจุดนี้มา
แต่สุดท้ายคุณก็ซ้ำเติมคนที่เจ็บอยู่

หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาบังคับให้เรากินข้าว
เราฝืนกินไม่ลง แล้วนั่งนิ่ง ๆ อยู่
เพื่อนเขาทักมาว่า

“ทำเพื่อนกูทำไม?”
ผู้หญิงคนนั้นก็พิมพ์ข้อความยาว ๆ มาด่าเรา
จนเราฟิวขาดไป เราด่ากลับว่า

“ปากบอกเข้าใจคนเจ็บ แต่ยังกล้าแย่งผัวคนอื่น”
แรงกว่านั้นอีกก็พูดไป เพราะเราไม่ได้อยากทนอะไรอีกแล้ว

เรารู้ว่าวันนั้นถ้าไม่มีหมอที่พูดดี ๆ
เราอาจจะไม่รอด

วันนี้เรายังร้องไห้ ดิ่ง และบางครั้งก็ยังเผลอทำร้ายตัวเอง
เรายังอยู่กับโรคซึมเศร้ารุนแรงที่เกิดจากความสัมพันธ์นี้
และเราก็ไม่เคยได้รับคำขอโทษอะไรเลย

แต่เราตัดสินใจมาเขียนเรื่องนี้
เพราะเรารู้ว่ามีคนอีกมากที่อาจกำลัง “อยู่ตรงจุดเดียวกับเราในวันนั้น”

คำพูดแค่ไม่กี่คำ
การเฉยชา
การเห็นแก่ตัว
มันสามารถฆ่าคนได้

ขอให้ทุกคนรู้ไว้
ว่าเราไม่บ้า ไม่งี่เง่า และไม่อ่อนแอ
เราแค่เจ็บจากความรัก — แบบที่ไม่มีใครควรต้องเจอ

💬 ถ้าใครกำลังจะทิ้งใครไว้กลางความเจ็บ — ขอโทษเขาก่อน
และถ้าคุณไม่พร้อมรักใครจริง ๆ — ก็อย่าดึงเขาไว้เพื่อความสบายใจของตัวเอง

เราเกือบตายเพราะความรัก
แต่เราจะไม่ยอมให้ความเจ็บนี้สูญเปล่า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่