พี่ชายที่ฉันไม่อยากมี

สวัสดีค่ะทุกคน กระทู้วันนี้ก็มาพูดเรื่องพี่ชายอีกแล้ว ตอนนี้เราเรียนมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ พี่เราก็ใกล้ 30 แล้ว เวลาที่ผ่านมาแกเคยได้รับโอกาสได้ไปทำงานที่ใต้หวันค่ะ แต่เขากลับดับโอกาสนั้นโดยการนอนตื่นสายไปทำงานไม่ทันและติดหนี้เงินที่นู้นไว้ โดยใช้เบอร์เราไปให้เขาติดต่อเพราะเขาโกหกเราว่านายจ้างขอเบอร์ญาติไว้  เจ้าหนี้เขาเคยโทรมาทวงกับเรา แม่ก็ทำงานอยู่แถวเดียวกับพี่ค่ะ ตอนนั้นพี่ก็ไปขอเงินแม่เหมือนเดิมทั้งที่ตัวเองก็มีงานแล้ว บางทีก็ส่งข้อความมาหาเราให้เติมเงิน/วอลเลท ให้  เคยโทรมาที่บ้านด้วยเรื่องทั่วไปแค่ครั้งเดียว นอกนั้นประวัติแชทเรากับพี่มีแต่ขอตัง เติมเงิน โอนเงิน โดยที่เราต้องเป็นคนให้ ทั้งที่เราไม่ได้ทำงาน เงินที่ได้ก็เป็นของแม่+พ่อเราให้มาใช้ต่อเดือน ซื่งตอนนั้นเราอยู่กับยายค่ะต้องดูแลบ้านไปด้วย จนวันที่พี่กับมาก็ยังมีปัญหาเหมือนเดิมเรื่องการใช้ตัง หลายครั้งสั่งพ้สดุมาเก็บปลายทาง เเต่คนที่จ่ายเป็นเราบ้างยายบ้าง เขาทำงานนะคะแต่ไม่ประจำแล้วแต่คนจ้าง(ยังดีที่เลิกสุราแล้วปัจจุบันสูบแต่บุหรี่)  เขาทำงานได้ตัง แต่ไม่เคยเอามาใช้ในบ้านหรือซื้อของกินมากินด้วยกันเลย ซื้อของเข้าบ้านก็เป็นเราและยาย ถ้าเราซื้อขนมมาไว้แล้วไม่กินก็ไม่เคยมีโอกาสได้กินค่ะ เพราะเขากินหมดไม่เหลือ แล้วก็บอกให้เราไปซื้อมากินใหม่เอง เป็นอย่างนี้เรื่อยๆเลยค่ะ อีกปัญหาของพี่คือชอบทุบตีสิ่งของเวลาโมโห ชอบตะโกนโกรกกรากเวลาไม่ได้ดั่งใจ เช่นขอตังแล้วเราไม่ให้ ยายบ่น แม่บ่น  ถ้าใช้ช่วยงานก็ช่วยบ้างค่ะ แต่ช้า พ่อกับแม่ทำไปเยอะแล้วพี่พึ่งตื่น เราเกลียดเขามากขึ้นทุกวันเลยค่ะ เรารู้สึกว่าแม่ยอมพี่เกินไปขอตังทีไรก็ให้ตลอด (แม่เราทำงานได้วันละ 350) พี่ขอที่ก็หมดไปครึ่งแล้ว เช่นวันนี้ ขอไปแล้ว 100 จะมาขออีก 200 เเต่เราห้ามไว้ แล้วช่วงนี้เขา ทรศ.พัง แล้วเอาของแม่ไปใช้ ซื่งเหตุการนี้เคยเกิดขึ้นแล้วเขาไม่คืนแม่ แม่ต้องหาใหม่เอง วันนี้แม่ไปทวง ทรศ. กลายเป็นว่าหน้าจอแตกเยอะมาก แม่เลยโมโห เพราะ ทรศ.เขาพังแนวนี้ทุกรอบ พี่เขาไม่มีแม้แต่คำขอโทษ กลับทำเสียงดัง และตะโกนใส่แม่ พ่อเราเลยปรามว่านั่นแม่นะเขาเลยเงียบลง เราโกรธมากค่ะตอนนั้นแบบตัวสั่นโกรธทั้งตัวเองทั้งพี่ โกรธมากที่ตัวเองไปกดดันแม่อยากให้แม่เด็ดขาดกับพี่ แต่ลืมไปในฐานะแม่คนหนึ่งเขาก็ทำดีมากอย่างถึงที่สุดแล้ว เราก็ไม่ได้รู้สึกขาดอะไร บางทีก็รู้สึกว่าได้มากกว่าพี่ด้วยซ้ำ แม่บอกพี่มีแค่แม่ไม่ให้พี่แล้วใครจะให้ แล้วพี่เมื่อไหร่จะรู้ว่าพี่จะเหลือเเเค่แม่แล้ว เขาจะเกลียดใครก็ได้ เรา พ่อเรา แต่คนที่เขาไม่ควรทำกริยาแบบนั้นใส่ได้คือแม่และยายสิ คนที่ดีกับเขาขนาดนั้น แค่ทนฟังเขาบ่นให้จบประโยคยังไม่ได้เลย หรือแม้แต่คำว่าขอโทษตอนที่ตัวเองทำผิดยังพูดออกมาไม่ได้ แต่ก็เอาตัวเองไม่รอดต้องพึ่งแม่กับยายตลอด เราเกลียดพี่เรามากขึ้นทุกๆวันเลยค่ะไม่อยากคุย ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากใกล้(เราก็ไม่ดี100% นะคะ พอโตขึ้นเราก็กล้าด่ากล้าเถียงกับพี่เขา เพราะเราไม่อยากยอมแล้ว มีบ้างที่ใช้คำพูดไม่ดี แต่เราจะทำแบบนั้นเมื่อเขามาขอตังหรือขึ้นเสียงดังใส่คนในบ้านค่ะ) คนแบบพี่เราเมื่อไหร่จะคิดได้หรอคะ แม่กับยายบอกมันคือกรรมของเรา จะทนไปตลอดไหมคะในใจเราไม่นะไม่ใช่กรรมเก่าแล้วสร้างกรรมใหม่เลย อ้อยังมีอีกวีรกรรม พี่มีแฟนค่ะพาแฟนมาบ้าน โดนตำรวจค้นบ้านตรวจฉี่ ขึ้นขีดนึง กลับมาบ้านบ่นว่าตำรวจจับเขาไปทำไม เขาไม่ผิด ส่วนพี่บอกตำรวจโง่เพราะจับพี่ไม่ได้ (จริงๆเขาหมายหัวพี่แต่พี่ไม่อยู่) เราโคตรเกลียดตอนเขาคุยกันเลยค่ะ เขาทำจริงๆเสพจริงๆ ยังจะบอกว่าไม่ผิดเป็นคนแบบไหน แล้วแฟนพี่เราเอารถพี่เราไปใช้เป็นอาทิตย์แล้ว แล้วพี่เราก็มาวุ่นวายกับมอไซต์ของเราที่แม่ใช้ขับไปทำงาน น้ำมันรถเต็มถังคือไม่เคยเหลือ ทุกคนกังวลว่ารถจะพัง เพราะพี่ใช้คันไหนพังไวตลอด เเตกบ้าง ล้มบ้าง จนถึงตอนนี้เขาได้งานที่นึงค่ะ เอารถน้าไปใช้ ไม่เอามาคืนไม่บอกรายละเอียด หายยาวทั้งคืนไม่กลับบ้าน ขนวันนี้บ่ายสองโทรติดบอกพึ่งตื่น แล้วใครทำงานตอนบ่ายสองกัน วันนี้กลับมาบ้านเหมือนว่าจะได้รถตัวเองมา แต่รถน้าอยู่ไหนไม่รู้ และ ทรศ.แม่ที่หน้าจอแตก  พน.เราจะหาจังหวะคุยกับแม่ค่ะจะบอกว่าแม่ทำดีที่สุดแล้ว จะขอโทษแม่ที่กดดัน เเต่กับพี่คนแบบนี้มันทำไรได้คะ เกลียดจนบางทีไปวันยังขอให้ชาติหน้าอย่ากลับมาเจอกันอีกเลย แต่ก็ยังมีความรู้สึกพี่น้องปนอยู่ หวังว่าซักวันพี่จะรู้ว่าทุกอย่างเขาเลือกเองทั้งนั้น เรียนไม่จบ ทำให้ครอบครัวไม่ไว้ใจ เพื่อนหาย โอกาสหาย ขอให้พี่คุยกับแม่และยายให้ดีกว่านี้ เลิกเอาปมตัวเองมาบัฟคนอื่นเลิกมองเหรียญด้านเดียวซักที