สัตว์:..ตอนที่ 178 :...ความทุกข์เจียนตาย..แลกกับการรู้อริยสัจ..มันคุ้ม..พระศาสดาทรงแนะให้รับข้อเสนอนี้เลย..

หากมีใครสามารถ.. ให้เราได้รู้อริยสัจ๔..ได้
โดยการแลกกับการ..แทงด้วยหอก 3 เวลา..ตลอด 100ปี..

พระศาสดาท่านทรงกล่าวว่า.. " ให้รับข้อเสนอนี้ "...

ด้วยเพราะองค์ให้เหตุผลว่า... การที่ยังต้องท่องเที่ยวไปของสัตว์บุคคล..นี้..
มันต้องถูก..แทงด้วยหอก - ถูกฟันด้วยดาบ - ถูกยิงด้วยธนู - ถูกสับด้วยขวาน..
ตลอดสังสารวัฏ..อันใครไปไม่เห็นจุดสิ้นสุดของมัน..   นี้..แค่ 100ปี..เอง


แต่กระนั้น... การรู้อริยสัจ๔...ก็ไม่ใช้รู้ได้มาด้วยการแลกกับความทุกข์..อย่างนั้น..

แต่...เป็นความสุขต่างหาก...
ขบวนการรู้อริยสัจ๔...เป็นความสุขในเส้นทาง...​

ฟังเลย..
👇
👇
👇
[๑๗๑๘]  เสยฺยถาปิ  ภิกฺขเว  ปุริโส วสฺสสตายุโก วสฺสสตชีวิตเมนํ
{...ภิกษุ ท!  เหมือนกับ ..ว่า  " บุรุษ..มีอายุ100ปี - ชีวิต100ปี..}

เอวํ  วเทยฺย เอหมฺโภ   ปุริส    ปุพฺพณฺหสมยํ   ตํ   สตฺติสเตน หนิสฺสนฺติ
{...มีบุรุษมากล่าวอย่างนี้..ว่า...
นี่นะ..ท่านผู้เจริญ, ..ในเวลาเช้า..(ท่าน)จะถูกฆ่าด้วยหอกร้อยเล่ม...}

มชฺฌนฺติกสมยํ     สตฺติสเตน     หนิสฺสนฺติ
{....ในเวลาเที่ยง..จะถูกฆ่าด้วยหอกร้อยเล่ม...}

สายณฺหสมยํ สตฺติสเตน   หนิสฺสนฺติ   ฯ
{...ในเวลาเย็น..จะถูกฆ่าด้วยหอกร้อยเล่ม...}

โส   โข   ตฺวํ   อมฺโภ   ปุริส   ทิวเส  ตีหิ  สตฺติสเตหิ หญฺญมาโน วสฺสสตายุโก วสฺสสตชีวี วสฺสสตสฺส
อจฺจเยน    อนภิสเมตานิ    จตฺตาริ   อริยสจฺจานิ   อภิสเมสฺสสีติ   ฯ
{..นี่นะ..เธอนั้นแล..ผู้ซึ่งถูกฆ่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า..ด้วยหอกร้อยเล่ม..จนครบตลอดอายุร้อยปี-ตลอดชีวิตร้อยปี...
แล้ว..อริยสัจ4..ที่ยังไม่ตรัสรู้...
ก็จะ ...ตรัสรู้...อริยสัจ4...}

อตฺถวสิเกน   ภิกฺขเว  กุลปุตฺเตน  อลํ  อุปคนฺตํ  ฯ
{....ภิกษุ ท! กุลบุตรผู้ที่คำนึงถึงประโยชน์...ควรที่จะเข้าไป(รับข้อเสนอนั้น)...}

ตํ  กิสฺส  เหตุ  ฯ
{...นั่น..เพราะเหตุไร?..}

อนมตคฺโคยํ  ภิกฺขเว  สํสาโร  ปุพฺพา  โกฏิ  น  ปญฺญายติ
{...ภิกษุ ท!  (นั่นเพราะ)...สังสารวัฏอันใครรู้ไม่ได้ซึ่งเบื้องต้นอันไม่ปรากฏ..}

สตฺติปฺปหารานํ ---{...(เธอนั้นได้ถูก)ประหารด้วยหอก...}
อสิปฺปหารานํ ---{...(เธอนั้นได้ถูก)ประหารด้วยดาบ...}
อุสุปฺปหารานํ ---{...(เธอนั้นได้ถูก) ประหารด้วยลูกศร...}
ผรสุปฺปหารานํ   ฯ ---{...(เธอนั้นได้ถูก)ประหารด้วยขวาน-ฆ้อน...}

เอวํ   เจตํ ภิกฺขเว  อสฺส  น  โข  ปนาหํ  ภิกฺขเว  สห  ทุกฺเขน  สห  โทมนสฺเสน
จตุนฺนํ   อริยสจฺจานํ   อภิสมยํ   วทามิ   ฯ   
{...ก็อย่างนั้น(ดังที่กล่าว)...เราไม่พึงกล่าวว่า... การตรัสรู้อริยสัจ4...จะเป็นไปกับด้วย..ความทุกข์กาย..ความทุกข์ใจ..}

อปิจาหํ  ภิกฺขเว  สหาว สุเขน   สหาว   โสมนสฺเสน   จตุนฺนํ  อริยสจฺจานํ  อภิสมยํ  วทามิ  ฯ
{...ภิกษุ ท! แต่ว่าเรากล่าวว่า...การตรัสรู้อริยสัจ4...จะเป็นไปกับด้วย..ความสุขกาย..ความสุขใจ..}

กตเมสํ  จตุนฺนํ  ฯ  
{...(อริยสัจ)..4 อย่างไรเล่า?...}

ทุกฺขสฺส  อริยสจฺจสฺส
{...(คือ)..ความจริง..ในทุกข์...}

ทุกฺขสมุทยสฺส อริยสจฺจสฺส  
{...(คือ)..ความจริง..ในเหตุเกิดของทกข์...}

ทุกฺขนิโรธสฺส อริยสจฺจสฺส  
{...(คือ)..ความจริง..ในเหตุดับของทกข์...}

ทุกฺขนิโรธคามินี ปฏิปทาย อริยสจฺจสฺส    ฯ
{...(คือ)..ความจริง..ในหนทางเพื่อการดับลงของทุกข์...}

ตสฺมา    ติห   ภิกฺขเว   
{...ภิกษุ ท!  ก็เพราะฉะนั้นแล...}

อิทํ   ทุกฺขนฺติ   โยโค กรณีโย
{...อันนี้..เป็นกิจที่พึงประกอบความเพียร...(ในการรบรู้)เรื่องทุกข์...}

ทุกฺขสมุทโยติ  โยโค  กรณีโย
{....เป็นกิจที่พึงประกอบความเพียร...(ในการละ)ในเหตุเกิดแห่งทุกข์...}

ทุกฺขนิโรโธติ   โยโค   กรณีโย
{....เป็นกิจที่พึงประกอบความเพียร...(ในการทำให้แจ้ง)ในเหตุดับแห่งทุกข์...}

อยํ ทุกฺขนิโรธคามินี ปฏิปทาติ โยโค กรณีโยติ ฯ
{....อย่างนี้...เป็นกิจที่พึงประกอบความเพียร...(ในการเจริญ)ซึ่งหนทางในการดับแห่งทุกข์...}
.
.
.