สวัสดีค่ะ เราอายุ 23 กำลังเรียนบัญชีราม เรียนอยู่บ้านต่างจังหวัด คาดว่าจะจบ สิงหาคม 2569(ได้เรียนตอนอายุ21) บ้านเราเป็นชนชั้นกลางค่ะ
ตอนนี้มีปัญหาคือ แม่อยากให้เราทำธุรกิจของกินของที่บ้านจริงจัง ให้มาทำเต็มตัว คือเริ่มทำตั้งแต่ ต.ค.แล้วค่ะ
กำไรจะอยู่ที่ประมาณ 30-35%(6เดือน มีกำไร 80,000 หักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้ว) ตั้งแต่ที่เริ่มทำมาเรารู้สึกกดดันและฝืนตัวเองมากเลยค่ะแต่ก็ช่วยแม่ทำเพราะคิดว่าอาชีพนี้อาจจะเป็นอาชีพที่แม่ทำได้ยันแก่ แม่จะได้พึ่งตัวเองได้(เอาสูตรมาจากแม่ของพ่อเลี้ยงซึ่งเขาก็ยังขายอยู่และกำไรประมาณ 70k) มันก็เหมือนจะดีนะคะ แต่เราเอาเวลาเรียนมาช่วยแม่ทำ เราแทบจะไม่ได้เงินเลยค่ะรู้สึกว่าแม่เอาไปใช้ เอาไปทำนู่นนี่ ก็เพราะภาระแม่เยอะ มีรถสองคัน รุ่นท๊อปทั้งคู่ค่ะ (30kต่อเดือน) ตอนนี้แม่กับพ่อเลี้ยงก็ทำธุรกิจเล็กๆอยู่ค่ะมีลูกน้อง 1 คน กำไรประมาณ 40-50k ค่ะแต่เราก็รู้สึกว่าแม่มีแค่เงินหมุน มันเหมือนไม่มีเก็บเพราะลงทุนในการเลี้ยงปลาอีก มันก็หลายเดือนจะจับได้
ปัญหาของเราคือเรากลัวค่ะ เรากลัวว่าถ้าเราไม่ทำตามใจแม่เราจะไม่เหลือใครในชีวิตแล้วค่ะ เพราะแม่เลิกกับพ่อตั้งแต่เราเด็กเรามีแค่แม่ เราควรจะทำยังไงดีคะ จริงๆ เราอยากรีบเรียนให้จบไวๆ แล้วไปหางานทำ แต่แม่ก็จะคอยให้เราทำการตลาด ขายของ จริงจังทำมากขึ้น บอกว่าเศรษฐกิจไม่ดีต้องมีรายได้เพิ่ม (ทั้งที่เราใช้เงินน้อยมากแต่ละเดือนประมาณ 5,000) เมื่อเทียบกับที่ช่วยงาน ทำงานบ้านทุกอย่างและรายได้ของแม่ตอนนี้ ตอนนี้เรารู้สึกแค่อยากเรียนให้จบที่เราเรียนอยู่มันก็ยากขึ้นเรื่อยๆ เวลาทำอะไรหลายอย่างรู้สึกเราเองก็เหนื่อยมากเลยไม่มีสมาธิในการเรียน
เราเองตั้งแต่เกิดเคยแต่ช่วยที่บ้าน ตอนเด็กที่บ้านเปิดร้านขายของชำเราก็ช่วย ประมาณ 10 ปีค่ะ เราเป็นเด็กดีเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก สอบติดมอที่ดีๆรัฐตอนมอปลาย แม่บอกเราว่า ตอนมีลูกไม่ได้คิดว่าจะส่งเรียนมหาลัย เราเลยสละสิทธิ์ไป ตอนนั้นเราเสียใจและเริ่มรู้สึกแปลกๆกับแม่
เรารู้สึกว่าเราก็รักแม่นะคะ แต่เรากลับรู้สึกว่าอยู่กับแม่เรารู้สึกไม่มีค่าเลย รู้สึกต้องฝืนใจทำ ถึงเราจะช่วยงานแม่แต่แม่ก็ไม่ได้ให้เงินเรา ที่คิดมาคือค่ากินค่าน้ำไฟ และเราไม่ได้เป็นเงินที่แน่นอน เราไม่ได้ไปเที่ยวเลย เราเหมือนคนที่ไม่มีอะเลยตอนนนนี้อยากไปเที่ยวก็ยังต้องคิดแล้วคิดอีก อยากได้อะไรก็หางานเสริมเล็กๆทำ เพราะอยู่ตจว ไกลเมืองไม่มีงานให้ทำ ทำแบบนี้ตั้งแต่เด็ก หาทุกอย่างเอง รับจ้างเขียนรายงาน)
เราควรทำยังไงหรอคะ ในมุมมองของคนอื่น เราไม่รู้เพราะเราตัวคนเดียว ไม่ว่าชีวิตจะมีปัญหาอะไร แค่อ้าปากแม่ก็บอกว่าตอนเด็กแม่เจออะไรมา หนักกว่านี้ ทั้งที่เรายังเล่าไม่จบเลย เราผ่านปัญหาทุกอย่างมาด้วยตัวเองแทบทั้งนั้น(เกี่ยวกับครอบครัว พ่อเลี้ยงคนก่อน)เรารู้สึกไม่ปลอดภัยกับแม่ มีครั้งนึงเคยทะเลาะกันแค่เราไม่ไปหาพ่อแท้ๆ แม่บอกว่าเรามันโง่มันไม่มีอะไรดีเลยตั้งแต่นั้นมาเราเริ่มหมดใจกับแม่เรื่อยๆ เพราะเราก็คิดว่าเป็นเด็กดีคนนึง ที่มีค่าใช้จ่ายในชีวิตน้อยมาก เรียนโรงเรียนวัด หาเงินซื้อของที่อยากได้เองตั้งแต่เด็กแม่ไม่ได้ซื้ออะไรให้ ให้เงินไปโรงเรียนน้อย มอปลายเรายังได้ 60 ทั้งที่ไปเรียนในเมือง เรารู้สึกว่าเราทำตามใจแม่มาตลอดจนโตแล้วถึงรู้ว่า เราแทบไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แม้แต่จะเรียนใกล้จบ แม่ก็ยังไม่ได้สนับสนุน จะดึงเราไปทำนู่นนี่ให้ได้เลย เรารู้นะคะว่าแม่ก็มีข้อดี แต่เรารู้สึกไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว แต่ก็บอกตรงๆ ว่าเราไม่มีที่ไปค่ะ และก็ไม่มีเงินด้วยค่ะมีทองอยู่ 1บาท เงินเก็บตอนเด็ก เราไม่มีใครแล้ว เรากลัว กลัวไปแล้วไม่รอด เราอาจจะเห็นแก่ตัวหรืออะไรที่อาจจะมองตัวเองไม่ออก 🥲😢 แนะนำทางให้เราได้นะคะ
ในมุมมองทุกคนคิดว่ายังไงหรอคะสามารถบอกได้เลยนะคะ ว่าเราควรทนทำไป หรือ ออกจากตรงนี้ หรืออื่นๆ เราพร้อมรับทุกคำติชมค่ะ
เป็นลูกคนเดียวที่บ้านอยากให้ทำธุรกิจ แต่เรารู้สึกต้องฝืนใจทำ เหมือนยังไม่ใช่
ตอนนี้มีปัญหาคือ แม่อยากให้เราทำธุรกิจของกินของที่บ้านจริงจัง ให้มาทำเต็มตัว คือเริ่มทำตั้งแต่ ต.ค.แล้วค่ะ
กำไรจะอยู่ที่ประมาณ 30-35%(6เดือน มีกำไร 80,000 หักค่าใช้จ่ายทุกอย่างแล้ว) ตั้งแต่ที่เริ่มทำมาเรารู้สึกกดดันและฝืนตัวเองมากเลยค่ะแต่ก็ช่วยแม่ทำเพราะคิดว่าอาชีพนี้อาจจะเป็นอาชีพที่แม่ทำได้ยันแก่ แม่จะได้พึ่งตัวเองได้(เอาสูตรมาจากแม่ของพ่อเลี้ยงซึ่งเขาก็ยังขายอยู่และกำไรประมาณ 70k) มันก็เหมือนจะดีนะคะ แต่เราเอาเวลาเรียนมาช่วยแม่ทำ เราแทบจะไม่ได้เงินเลยค่ะรู้สึกว่าแม่เอาไปใช้ เอาไปทำนู่นนี่ ก็เพราะภาระแม่เยอะ มีรถสองคัน รุ่นท๊อปทั้งคู่ค่ะ (30kต่อเดือน) ตอนนี้แม่กับพ่อเลี้ยงก็ทำธุรกิจเล็กๆอยู่ค่ะมีลูกน้อง 1 คน กำไรประมาณ 40-50k ค่ะแต่เราก็รู้สึกว่าแม่มีแค่เงินหมุน มันเหมือนไม่มีเก็บเพราะลงทุนในการเลี้ยงปลาอีก มันก็หลายเดือนจะจับได้
ปัญหาของเราคือเรากลัวค่ะ เรากลัวว่าถ้าเราไม่ทำตามใจแม่เราจะไม่เหลือใครในชีวิตแล้วค่ะ เพราะแม่เลิกกับพ่อตั้งแต่เราเด็กเรามีแค่แม่ เราควรจะทำยังไงดีคะ จริงๆ เราอยากรีบเรียนให้จบไวๆ แล้วไปหางานทำ แต่แม่ก็จะคอยให้เราทำการตลาด ขายของ จริงจังทำมากขึ้น บอกว่าเศรษฐกิจไม่ดีต้องมีรายได้เพิ่ม (ทั้งที่เราใช้เงินน้อยมากแต่ละเดือนประมาณ 5,000) เมื่อเทียบกับที่ช่วยงาน ทำงานบ้านทุกอย่างและรายได้ของแม่ตอนนี้ ตอนนี้เรารู้สึกแค่อยากเรียนให้จบที่เราเรียนอยู่มันก็ยากขึ้นเรื่อยๆ เวลาทำอะไรหลายอย่างรู้สึกเราเองก็เหนื่อยมากเลยไม่มีสมาธิในการเรียน
เราเองตั้งแต่เกิดเคยแต่ช่วยที่บ้าน ตอนเด็กที่บ้านเปิดร้านขายของชำเราก็ช่วย ประมาณ 10 ปีค่ะ เราเป็นเด็กดีเรียนเก่งตั้งแต่เด็ก สอบติดมอที่ดีๆรัฐตอนมอปลาย แม่บอกเราว่า ตอนมีลูกไม่ได้คิดว่าจะส่งเรียนมหาลัย เราเลยสละสิทธิ์ไป ตอนนั้นเราเสียใจและเริ่มรู้สึกแปลกๆกับแม่
เรารู้สึกว่าเราก็รักแม่นะคะ แต่เรากลับรู้สึกว่าอยู่กับแม่เรารู้สึกไม่มีค่าเลย รู้สึกต้องฝืนใจทำ ถึงเราจะช่วยงานแม่แต่แม่ก็ไม่ได้ให้เงินเรา ที่คิดมาคือค่ากินค่าน้ำไฟ และเราไม่ได้เป็นเงินที่แน่นอน เราไม่ได้ไปเที่ยวเลย เราเหมือนคนที่ไม่มีอะเลยตอนนนนี้อยากไปเที่ยวก็ยังต้องคิดแล้วคิดอีก อยากได้อะไรก็หางานเสริมเล็กๆทำ เพราะอยู่ตจว ไกลเมืองไม่มีงานให้ทำ ทำแบบนี้ตั้งแต่เด็ก หาทุกอย่างเอง รับจ้างเขียนรายงาน)
เราควรทำยังไงหรอคะ ในมุมมองของคนอื่น เราไม่รู้เพราะเราตัวคนเดียว ไม่ว่าชีวิตจะมีปัญหาอะไร แค่อ้าปากแม่ก็บอกว่าตอนเด็กแม่เจออะไรมา หนักกว่านี้ ทั้งที่เรายังเล่าไม่จบเลย เราผ่านปัญหาทุกอย่างมาด้วยตัวเองแทบทั้งนั้น(เกี่ยวกับครอบครัว พ่อเลี้ยงคนก่อน)เรารู้สึกไม่ปลอดภัยกับแม่ มีครั้งนึงเคยทะเลาะกันแค่เราไม่ไปหาพ่อแท้ๆ แม่บอกว่าเรามันโง่มันไม่มีอะไรดีเลยตั้งแต่นั้นมาเราเริ่มหมดใจกับแม่เรื่อยๆ เพราะเราก็คิดว่าเป็นเด็กดีคนนึง ที่มีค่าใช้จ่ายในชีวิตน้อยมาก เรียนโรงเรียนวัด หาเงินซื้อของที่อยากได้เองตั้งแต่เด็กแม่ไม่ได้ซื้ออะไรให้ ให้เงินไปโรงเรียนน้อย มอปลายเรายังได้ 60 ทั้งที่ไปเรียนในเมือง เรารู้สึกว่าเราทำตามใจแม่มาตลอดจนโตแล้วถึงรู้ว่า เราแทบไม่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ แม้แต่จะเรียนใกล้จบ แม่ก็ยังไม่ได้สนับสนุน จะดึงเราไปทำนู่นนี่ให้ได้เลย เรารู้นะคะว่าแม่ก็มีข้อดี แต่เรารู้สึกไม่อยากอยู่ตรงนี้แล้ว แต่ก็บอกตรงๆ ว่าเราไม่มีที่ไปค่ะ และก็ไม่มีเงินด้วยค่ะมีทองอยู่ 1บาท เงินเก็บตอนเด็ก เราไม่มีใครแล้ว เรากลัว กลัวไปแล้วไม่รอด เราอาจจะเห็นแก่ตัวหรืออะไรที่อาจจะมองตัวเองไม่ออก 🥲😢 แนะนำทางให้เราได้นะคะ
ในมุมมองทุกคนคิดว่ายังไงหรอคะสามารถบอกได้เลยนะคะ ว่าเราควรทนทำไป หรือ ออกจากตรงนี้ หรืออื่นๆ เราพร้อมรับทุกคำติชมค่ะ