คืออย่างนี้ค่ะเราเนี่ยมีแฟนคนนึงที่อายุห่างจากเรา8-9ปีเราได้มีโอกาสไปนอนที่บ้านของเขาบางครั้งซึ่งเรามีความคิดว่าไม่รู้ว่าเราคิดในแง่ลบหรือเปล่าแต่ครอบครัวเขาแอนตี้เรามากๆเหมือนไม่อยากยอมรับเราเข้าไปในครอบครัวของเขาซึ่งเขากับแม่ของเขาทะเลาะกันบ่อยมากๆจนการทะเลาะของเขากับแม่ลามจนมาถึงเราทั้งพูดแซะเรื่องคบแฟนแก่อยากได้สมบัติเราเครียดมากจนไม่อยากไปเจอหน้าแม่แฟนเพราะเราเป็นคนที่เรียกได้ว่าอ่อนไหวง่ายมากๆซึ่งตอนแรกเราก็พยายามทำใจดีสู้เสือไม่คิดมากไปหาแฟนแต่พอไปนานๆเข้าคำพูดของแม่แฟนก็เริ่มแรงขึ้นจนเราซึมไปหลายวันเก็บมาคิดว่าเราผิดขนาดเลยหรอจนเราไม่รู้จะเอายังไงกับความสัมพันธ์ุเราก็พยามคิดว่าความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนแต่ในเมื่อมันไม่ใช่เรื่องของคนสองคนเราจะทำยังไงต่อจะเอายังไงต่อในความสัมพันธุ์ดีคะทั้งหนักใจแต่เรารักแฟนเรามากไม่เสียดายในเวลาที่คบกันมาแต่เรารักเขามากๆจนหัวตันไม่รู้จะเอายังไงต่อดีไม่สบายใจเลยค่ะ