สวัสดีค่ะวันนี้ขอปรึกษาเรื่องแม่หน่อยนะคะ คร่าวๆ คือ หนูอยู่กับพ่อเลี้ยงแม่เลี้ยง(ซึ่งเป็นลุงกับป้า)ของแม่หนู แม่เอาหนูไปให้(พ่อ-แม่เลี้ยง)ตั้งแต่หนู3เดือนจนถึงป.3เพราะแม่จะมาเอาหนูไปอยู่ด้วยตอนป.4 ตลอดเวลา9ปีตอนหนูอยู่กับพ่อ-แม่เลี้ยงหนูรู้สึกอบอุ่นที่สุดเลยล่ะค่ะเพราะพวกเค้าเลี้ยงหนูมาอย่างดีโดยตลอด พอป.4หนูก็ต้องย้ายไปอยู่กับแม่ที่ตจว. เพราะแม่ทำงานที่ตจว.แล้วแม่ก็ย้ายรร.ให้หนูไปอยู่กับแม่ ซึ่งความรู้สึกหนู ณ ตอนนั้นหนูไม่ค่อยอยากไปเลยเพราะผูกพันกับ พ่อ-แม่เลี้ยง เลยไม่ค่อยอยากไปสักเท่าไหร่แต่ก็ต้องไปอยู่ดี ซึ่งพอไปอยู่กับแม่เข้าจริงๆ ตอนแรกก็รู้สึกมีความสุขนะคะแต่พอนานๆไปก็มีทะเลาะกับแม่บ้างบางครั้ง ซึ่งหนูอยู่กับแม่แค่2คนอยู่คอนโด และแม่ต้องไปทำงานตอนเช้าบ้างกลางคืนบ้าง และหนูต้องอยู่คนเดียวบ่อยครั้งตั้งแต่เด็กจนตอนนี้อายุ17แล้วค่ะแต่ตอนนี้ไม่ได้อยู่กับแม่แล้วเพราะมีปัญหากับแม่ช่วงม.2-3หนูพูดได้เลยว่าช่วงนั้นหนูเครียดมากเพราะโดนกดดันตลอด
หนูจะเล่าปัญหาที่เกิดขึ้นและทำให้หนูเครียดมาตลอดนะคะ. ตอนช่วง ม.2-3 หนูอึดอัดมากเลยค่ะจนหนูอาจจะไม่รู้สึกเหมือนเด็กคนอื่นที่ไม่อยากไปรร.แต่กลับกันหนูอยากไปรร.มากเพราะไม่อยากอยู่กับแม่เพราะกลัวทะเลาะกับแม่มาโดยตลอดเพราะแม่ชอบทำร้ายร่างกายหนู มีวันหนึ่งแม่ใช้หนูไปกรอกน้ำแต่หนูลืมเพราะตอนนั้นเลิกเรียนมา หน้าที่ของหนูในทุกๆวันคือต้อง ล้างจาน กวาด-ถูห้อง ไปซื้อกับข้าวมาให้แม่กินในทุกๆวันและพอทำหน้าที่เสร็จ
ก็ทำการบ้านบ้างแต่ถ้าวันไหนไม่มีก็จะเล่นทรศ.(ต่อ)แต่วันนั้นหนูลืมจริงๆว่าต้องไปกรอกน้ำแล้วหนูก็มาทำการบ้านเลย จนพอแม่ออกมาจากห้องนอน
คร่าวๆคือหนูนอนที่พื้นหน้า ทีวี แต่แม่นอนในห้องนอน ต่อ พอแม่เดินออกมาแล้วถามว่าไปกรอกน้ำรึยัง แล้วหนูก็ตอบแม่ว่าหนูลืม แล้วแม่ก็เดินมาใกล้ๆหนูแล้วเอาทรศ.ของแม่มาฟาดตรงหน้าผากหนูจนเป็นรอยเขียวช้ำที่หน้าผาก แต่หนูก็ไม่เคยโกรธหรือเกลียดแม่เลยถึงแม่จะตีจะด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายสักแค่ไหนก็ไม่เคยคิดที่จะเกลียดแม่ด้วยซ้ำเพราะแม่คงจะเหนื่อยเพราะแม่ทำงานอยู่คนเดียว จนมีเหตุการณ์หนึ่งที่หนูทนไม่ไหวคือแม่ให้หนูหยุดเรียน2อาทิตย์โดยที่แม่ไม่มีเหตุผลอะไรเลยแล้วหนูพยายามขอร้องแม่ว่าอย่าให้หนูหยุดเรียนแม่ก็ไม่ยอมจนหนูต้องอยู่แต่ในห้องโดยที่เพื่อนคนอื่นไปเรียนปกติแล้วเพื่อนและครูก็ทักมาถามหนูว่าทำไมไม่มาเรียน ซึ่งหนูละอายใจมากเพราะไม่รู้จะตอบครูและเพื่อนแบบไหนหนูก็เลยตัดสินใจไปคุยกับแม่ตรงๆว่าทำไมไม่ให้หนูไปเรียนแต่แม่ก็ไม่ตอบหนูแล้วยังมาด่าหนูอีกพอหยุดครบ2อาทิตหนูก็ไปถามแม่ว่าหนูไปรร.ได้รึยังซึ่งแม่ก็บอกว่าแล้วแต่สิจนหนูทนอยู่กับแม่จนจบม.3หนูเลยตัดสินใจขอแม่ว่าจะกลับไปอยู่กับพ่อ-แม่เลี้ยง ซึ่งแม่ก็โมโหมากจนปาทรศ.หนูแตกจนพัง ณ ตอนนั้นคือหนูร้องไห้หนักมากเพราะไม่คิดว่าแม่จะทำกับหนูแบบนี้เพราะแม่ซื้อทรศ.ให้หนูตั้งแต่ม.1หนูถนุถนอมใช้มาอย่างดีแต่แม่กลับมาพังในสื่งที่หนูคอยถนุถนอมมาตลอดแต่ที่แย่ไปกว่านั้นยังตบยังเตะและด่าหนูด้วยคำพูดแรงๆจนหนูรู้สึกใจสลายที่สุดพอผ่านไปสักพักแม่ก็มาบอกว่าจะให้หนูกลับไปอยู่กับ พ่อ-แม่เลี้ยง แล้วยังบอกหนูอีกว่ามันเป็นตัวถ่วงชีวิตกู จนกระทั่งตอนนี้หนูมาอยู่กับพ่อแม่เลี้ยง และเรียนอยู่ม.5 ที่แยกกับแม่มาเกือบ2ปี หนูไม่เคยโกรธแม่เลยสักครั้งไม่เกลียดเพราะแม่ก็เลี้ยงดูหนูคอยสอนในทุกๆเรื่องถึงจะด่าบ้างแต่รู้สึกขอบคุณที่สอนหลายๆอย่าง แต่ก่อนจะแยกกับแม่วันนั้น หนูแค่อยากได้ยินคำว่าขอโทษบ้าง หรือกอดหนูบ้างก็ได้แค่นี้แหละค่ะที่หนูจะระบาย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะอาจจะยาวไปขอโทษด้วยนะคะTT
ปรึกษาเรื่องแม่
หนูจะเล่าปัญหาที่เกิดขึ้นและทำให้หนูเครียดมาตลอดนะคะ. ตอนช่วง ม.2-3 หนูอึดอัดมากเลยค่ะจนหนูอาจจะไม่รู้สึกเหมือนเด็กคนอื่นที่ไม่อยากไปรร.แต่กลับกันหนูอยากไปรร.มากเพราะไม่อยากอยู่กับแม่เพราะกลัวทะเลาะกับแม่มาโดยตลอดเพราะแม่ชอบทำร้ายร่างกายหนู มีวันหนึ่งแม่ใช้หนูไปกรอกน้ำแต่หนูลืมเพราะตอนนั้นเลิกเรียนมา หน้าที่ของหนูในทุกๆวันคือต้อง ล้างจาน กวาด-ถูห้อง ไปซื้อกับข้าวมาให้แม่กินในทุกๆวันและพอทำหน้าที่เสร็จ
ก็ทำการบ้านบ้างแต่ถ้าวันไหนไม่มีก็จะเล่นทรศ.(ต่อ)แต่วันนั้นหนูลืมจริงๆว่าต้องไปกรอกน้ำแล้วหนูก็มาทำการบ้านเลย จนพอแม่ออกมาจากห้องนอน
คร่าวๆคือหนูนอนที่พื้นหน้า ทีวี แต่แม่นอนในห้องนอน ต่อ พอแม่เดินออกมาแล้วถามว่าไปกรอกน้ำรึยัง แล้วหนูก็ตอบแม่ว่าหนูลืม แล้วแม่ก็เดินมาใกล้ๆหนูแล้วเอาทรศ.ของแม่มาฟาดตรงหน้าผากหนูจนเป็นรอยเขียวช้ำที่หน้าผาก แต่หนูก็ไม่เคยโกรธหรือเกลียดแม่เลยถึงแม่จะตีจะด่าด้วยถ้อยคำหยาบคายสักแค่ไหนก็ไม่เคยคิดที่จะเกลียดแม่ด้วยซ้ำเพราะแม่คงจะเหนื่อยเพราะแม่ทำงานอยู่คนเดียว จนมีเหตุการณ์หนึ่งที่หนูทนไม่ไหวคือแม่ให้หนูหยุดเรียน2อาทิตย์โดยที่แม่ไม่มีเหตุผลอะไรเลยแล้วหนูพยายามขอร้องแม่ว่าอย่าให้หนูหยุดเรียนแม่ก็ไม่ยอมจนหนูต้องอยู่แต่ในห้องโดยที่เพื่อนคนอื่นไปเรียนปกติแล้วเพื่อนและครูก็ทักมาถามหนูว่าทำไมไม่มาเรียน ซึ่งหนูละอายใจมากเพราะไม่รู้จะตอบครูและเพื่อนแบบไหนหนูก็เลยตัดสินใจไปคุยกับแม่ตรงๆว่าทำไมไม่ให้หนูไปเรียนแต่แม่ก็ไม่ตอบหนูแล้วยังมาด่าหนูอีกพอหยุดครบ2อาทิตหนูก็ไปถามแม่ว่าหนูไปรร.ได้รึยังซึ่งแม่ก็บอกว่าแล้วแต่สิจนหนูทนอยู่กับแม่จนจบม.3หนูเลยตัดสินใจขอแม่ว่าจะกลับไปอยู่กับพ่อ-แม่เลี้ยง ซึ่งแม่ก็โมโหมากจนปาทรศ.หนูแตกจนพัง ณ ตอนนั้นคือหนูร้องไห้หนักมากเพราะไม่คิดว่าแม่จะทำกับหนูแบบนี้เพราะแม่ซื้อทรศ.ให้หนูตั้งแต่ม.1หนูถนุถนอมใช้มาอย่างดีแต่แม่กลับมาพังในสื่งที่หนูคอยถนุถนอมมาตลอดแต่ที่แย่ไปกว่านั้นยังตบยังเตะและด่าหนูด้วยคำพูดแรงๆจนหนูรู้สึกใจสลายที่สุดพอผ่านไปสักพักแม่ก็มาบอกว่าจะให้หนูกลับไปอยู่กับ พ่อ-แม่เลี้ยง แล้วยังบอกหนูอีกว่ามันเป็นตัวถ่วงชีวิตกู จนกระทั่งตอนนี้หนูมาอยู่กับพ่อแม่เลี้ยง และเรียนอยู่ม.5 ที่แยกกับแม่มาเกือบ2ปี หนูไม่เคยโกรธแม่เลยสักครั้งไม่เกลียดเพราะแม่ก็เลี้ยงดูหนูคอยสอนในทุกๆเรื่องถึงจะด่าบ้างแต่รู้สึกขอบคุณที่สอนหลายๆอย่าง แต่ก่อนจะแยกกับแม่วันนั้น หนูแค่อยากได้ยินคำว่าขอโทษบ้าง หรือกอดหนูบ้างก็ได้แค่นี้แหละค่ะที่หนูจะระบาย ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะอาจจะยาวไปขอโทษด้วยนะคะTT