คือเราฟังเพลงเรื่อง ตัวร้าย -kLEAR×BANK PAEETเเล้วนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ตอนนั้นเรายู่ประมาณม.ต้น คือเราค่อนข้างที่จะหัวดื้อหัวรั้น กฎระเบียบของโรงเรียนคือห้ามใส่ถุงเท้าข้อสั้นเเต่เราเป็นคนที่ถ้าใส่ข้อที่มันยาวๆเเล้วขามันจะใหญ่ไม่สวยเลยใส่ข้อสั้นมาตลอด จนวันหนึ่งเราเดินลงมากจากชั้น3ตอนนั้นใส่รองเท้าบนอาคารด้วย(ร.รห้ามใส่)เเล้วเดินมาเจอกับอาจารย์มาใหม่คนหนึ่งเหมือนจะเข้ามาได้สัก4เดือนได้เรายังไม่รู้จักเขาตอนนั้นพอเห็นอาจารย์เลยรีบถอดเเต่ไม่ทันสรุปคือโดนเอ็ดทั้งเรื่องถุงเท้าทั้งเรื่องใส่รองเท้าบนอาคารเเต่เราไม่ได้อยู่ฟังรีบวิ่งตามเพื่อนมาเลยเเต่ได้ยินเสียงไล่หลังมาจุดเริ่มต้นมาจากตรงนี้นี่เเหละ ตั้งเเต่ตอนนั่นคือโดนสังเกตตลอดจากอาจารย์คนนั้นนั่นเเหละเเล้วเราก็ทํานิสัยเดิมๆมาตลอดจนความรู้สึกตอนนั้นมันอธิบายยากมากๆคือเราคิดได้นะว่าควรไม่ควรเเต่คือเลือกที่จะทําเพราะอยากให้อาจารย์คนนั้นบ่นมันคืออะไรไม่รู้อ่ะมันเป็นอย่างงี้ตลอดจนเหมือนอาจารย์เริ่มเอือมตอนนั้นที่เห็นสายตาที่มองมามันไม่เหมือนเดิมจากที่บ่นก็ไม่บ่นไม่เอ็ดตอนนั้นคือใจเเป้วใจสั่นมากบอกตรงๆเเล้วปกติเขาจะยิ้มให้ตลอดอระมาณว่าเเบบอีกเเล้วนะอะไรเเบบนี้เเต่นี่คือไม่เราเลยไปส่องเขาเเล้วเขาก็รีโพสประมาณว่าอย่ากลัวที่นักเรียนจะเกลียดอะไรเเบบนี้สรุปก็คือเขาคิดว่าเราเกลียดเขาเเต่จริงๆคือไม่เราไม่ได้เกลียดเรากลับจากร.รเเล้วก็นอนร้องไห้4วันติดอ่ะ555คือมันรู้สึกผิดเเล้วมันพึ่งมาคิดได้ตอนนั้นก็จบพอดีลองมาคิดดูคือเขาบ่นเราเรื่องเดิมๆมา2ปีกว่าเเต่ตอนนั้นเราคิดไม่ได้ะงมาคิดได้ตอนโตนี่เเหละเห้อ มันเยอะมากจริงๆนะถ้าเราเป็นครูเเล้วมาเจอนักเรียนเเบบเราในตอนนั้นคงไม่ทนอ่ะเเต่นี่คือเขาเลือกที่คุยดีๆก็เเล้วด่าก็เเล้วเราก็ยังคิดไม่ได้ เห้อนอยอ่ะ ถ้าย้อนกลับไปได้ตอนที่ยังมีโอกาสได้เจออาจารยย์ท่านนี้อยู่พี่ๆจะทําอย่างไงคะ🥹