คนไม่มีสถานะ

มีคนคุยอยู่คนหนึ่ง ซึ่งเราปฏิบัติต่อกันเหมือนแฟนมากๆทำทุกอย่างด้วยกันกินเที่ยวมีความสุขด้วยกันห่วงใยกันคอยดูแลกัน เหมือนเราจะรู้จักเขาทุกอย่างแต่มันก็ไม่จริงบางครั้งเราก็เหมือนไม่รู้จักเขาเลยในบางมุมเหมือนเขามีโลกส่วนตัวสูงในบางเรื่องเราคิดว่าเราควรทำยังไง เราไม่มีสถานะที่จะเรียกว่าแฟนหรือคนรัก แต่เขาก็ทำเหมือนรักเรามากๆพยายามมาหาเราพยายามหาเวลามากินข้าวกับเราพยายามหากิจกรรมทำร่วมกันกับเรา แต่พอเวลาเขาหายไป ทำอะไรก็ไม่รู้อะไรสักอย่างเลย ก็คิดในแง่ดีว่าเขาทำงาน เวลางานเขากับเวลางานเรามันไม่ตรงกัน พยายามคิดแบบนี้มาตลอด
**เราคิดเยอะเราคิดมากไปไหมหรือคนที่ไม่มีสถานะทำได้แค่นี้จริงๆ**
ไม่ควรเรียกร้องอะไรไม่ควรถามไม่ควรรู้สึกอะไรมากกว่านี้หรอก การปฏิบัติเขาเหมือนเราเป็นคนรักเขาคนหนึ่งเลยนะ  เรางงกับสถานะนี้ ใครเป็นแบบเราบ้างไหม