ช่วยแปลบทประพันธ์ให้หน่อยครับ

ลำดวนดอกดกตกเต็ม ยี่เข่งเข็มสารถียี่โถ รสสุคนธ์ปนมะลิผลิดอกโต ดอกส้มโอกลิ่นกล้าน่าดม

อันอิเหนาเอามาทำเป็นคำร้อง สำหรับงานการฉลองกองกุศล ครั้งกรุงเก่าเจ้าสตรีเธอนิพนธ์ แต่เรื่องต้นตกหายพลัดพรายไปฯ

รบกวนช่วยแปลบทประพันธ์ทีค่ะตอนที่17ศรีสุวรรณกับสินสมุทรตามพระอภัยมณี

แจกันใจ ดอกหัวใจบานสะพรั่งไปทั้งสวน สายลมรักตระหลบอวลให้หวนหอม ผีเสื้อแห่งปรารถนามาดมดอม ในโอบอ้อมระบัดใบละไมละมุน กลางกลีบแก้มแย้มจรุงเมื่อรุ่งสาง หยาดน้ำค้างระยางระยับรับแดดอุ่น นกตะวันบรรเลงเพลงอรุ

กิ่งไม้เรียวหนามหนาศิลาหัก เห็นเสียบปักอยู่ที่ทางกลางสถาน หยิบทิ้งเสียบุญหนักหนาอย่าขี้คร้าน ทำไปนานแล้วก็ก้างไม่ค้างคอ ถือตำรามากนักขี้มักกรอบ มีเสียชอบขัดสนจนจอนจ่อ ออกชื่อบาปครางฮือทำมืองอ ไม่นึกฉ

เสียดายสายสวาดโอ้ อาวร รักพี่มีโทษกร กับน้อง จำจากพรากพลัดสมร เสมอชีพ เรียมเอย เสียนุชดุจทรวงต้อง แตกฟ้าผ่าสลายฯ ช่วยหาคำแปลบทประพันธ์ให้หน่อยครับ

ช่วยแปลบทประพันธ์นางกากีให้หน่อยได้มั้ยคะ พอดีพยายามแปลแล้วแปลไม่ค่อยได้เลย ตัวนางเป็นไทสิใจทาส ไม่รักชาติรสหวานไปพานขม ดังสุกรฟอนฝ่าแต่อาจม ห่อนนิยมรักรสสุคนธาร อันจิตนางเปรียบอย่างชลาลัย ไม่เลือ