เราอายุ 30 แล้ว
แต่ยังไม่รู้ว่าาชอบอะไร อนาคตจะไปทำอะไร ภาระก็มีให้รับผิดชอบมากมาย หนี้สินทั่งของตัวเอง และครอบครัว ชีวิตไม่มีความสุข
สิ่งเดียวที่เราชอบ คือการได้ออกเดินทางไปในที่ธรรมมชาติต่างๆ มันฮีลใจมากๆ เรามีความสุขที่ได้เจอธรรมชาติบางครั้งแค่มองพระอาทิตย์ตกที่ไหนสักที่ สงบเงียบ มันดีนะ แต่ไม่ได้ไปแบบนี้บ่อยเพราะการออกเดินทางทุกครั้งมันมีค่าใช้จ่าย เรากับแฟนคนละไลฟ์สไตร์ เขาชอบวิถีชีวิตแบบบ้านๆ ซึ่งเราจะไปกันไม่ได้ตรงนี้ เราเป็นเด็กมีปัญหา เราไม่ได้มีบ้านเป็นเซฟโซน เราโตมาในแบบครอบครัวที่มีญาติพี่น้อง ดูถูก ดูแคลน เอาง่ายๆ ถ้าเรามีเงินคือเราจะเป็นคนดี แต่ถ้าเงินไม่มี ยิ่งกว่าหมา แฟนเราอยากกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งเราไม่ได้คิดแบบนั้น เราไม่เคยชอบกรุงเทพ เราไม่เคยอยากมาอยู่กรุงเทพแต่พอมาอยู่ เรา รู้สึกว่า เออ สบายใจว่ะ ไม่มีคำพูดเสียดสี เหมือนที่เคยได้ยินทุกเช้าหลังตื่นนอนเหมือนแต่ก่อน ไม่มีคำพูดพลังลบ ก่อนนอน ให้ได้ยิน แต่เราจะทำยังไงกับหัวใจเราอีก 2 ดวง คือลูก เรา 2 คน เราไม่อยากให้ลูกเจอแบบเรา แต่ลูกก็ยังไม่โตพอที่จะมาอยุ่ด้วยได้ เราให้แม่ดูแลโดยมีเงื่อนไขคือ เราต้องรับผิดชอบหนี้สินให้แม่เดือนละ 9K ไม่รวมค่าใช้จ่ายของลูก เงินเดือนเรา 15 K ซึ่งแน่นนอนมันไม่พอ แฟนก็ต้องรับผิดชอบที่บ้านเขาเดือนละ8Kตอนนี้เรากับแฟนกำลังจะแยกกันอยู่เเพราะเขาบอกว่า เขาไม่ชอบชีวิตที่กรุงเทพเราไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่ได้มีปัญหากัน เพียงแต่ตอนนี้ เราชอบไม่เหมือนกัน เราถมที่ ที่จะสร้างบ้านไว้ให้ลูกแต่ตอนนี้เขาไม่ได้พูดถึงมันแล้ว เพราะที่ตรงนั้นเป็นที่ของเขา เราโฟกัสลูก แต่เราจะทำไงกับชีวิตเราที่จะดีขึ้นกว่านี้ หาที่ดีๆ ให้ลูกเรีหรือเราการใช้ชีวิตวนลูป ตื่นไปทำงาน กลับมานอน ตื่นไปทำงาน รอเงินออก ส่ง ให้ลูก มันคือ สิ่ง ที่ที่เป็นเป้าหมายในตอนนี้
ปัญหาชีวิต
แต่ยังไม่รู้ว่าาชอบอะไร อนาคตจะไปทำอะไร ภาระก็มีให้รับผิดชอบมากมาย หนี้สินทั่งของตัวเอง และครอบครัว ชีวิตไม่มีความสุข
สิ่งเดียวที่เราชอบ คือการได้ออกเดินทางไปในที่ธรรมมชาติต่างๆ มันฮีลใจมากๆ เรามีความสุขที่ได้เจอธรรมชาติบางครั้งแค่มองพระอาทิตย์ตกที่ไหนสักที่ สงบเงียบ มันดีนะ แต่ไม่ได้ไปแบบนี้บ่อยเพราะการออกเดินทางทุกครั้งมันมีค่าใช้จ่าย เรากับแฟนคนละไลฟ์สไตร์ เขาชอบวิถีชีวิตแบบบ้านๆ ซึ่งเราจะไปกันไม่ได้ตรงนี้ เราเป็นเด็กมีปัญหา เราไม่ได้มีบ้านเป็นเซฟโซน เราโตมาในแบบครอบครัวที่มีญาติพี่น้อง ดูถูก ดูแคลน เอาง่ายๆ ถ้าเรามีเงินคือเราจะเป็นคนดี แต่ถ้าเงินไม่มี ยิ่งกว่าหมา แฟนเราอยากกลับไปอยู่ต่างจังหวัด ซึ่งเราไม่ได้คิดแบบนั้น เราไม่เคยชอบกรุงเทพ เราไม่เคยอยากมาอยู่กรุงเทพแต่พอมาอยู่ เรา รู้สึกว่า เออ สบายใจว่ะ ไม่มีคำพูดเสียดสี เหมือนที่เคยได้ยินทุกเช้าหลังตื่นนอนเหมือนแต่ก่อน ไม่มีคำพูดพลังลบ ก่อนนอน ให้ได้ยิน แต่เราจะทำยังไงกับหัวใจเราอีก 2 ดวง คือลูก เรา 2 คน เราไม่อยากให้ลูกเจอแบบเรา แต่ลูกก็ยังไม่โตพอที่จะมาอยุ่ด้วยได้ เราให้แม่ดูแลโดยมีเงื่อนไขคือ เราต้องรับผิดชอบหนี้สินให้แม่เดือนละ 9K ไม่รวมค่าใช้จ่ายของลูก เงินเดือนเรา 15 K ซึ่งแน่นนอนมันไม่พอ แฟนก็ต้องรับผิดชอบที่บ้านเขาเดือนละ8Kตอนนี้เรากับแฟนกำลังจะแยกกันอยู่เเพราะเขาบอกว่า เขาไม่ชอบชีวิตที่กรุงเทพเราไม่ได้ทะเลาะกัน ไม่ได้มีปัญหากัน เพียงแต่ตอนนี้ เราชอบไม่เหมือนกัน เราถมที่ ที่จะสร้างบ้านไว้ให้ลูกแต่ตอนนี้เขาไม่ได้พูดถึงมันแล้ว เพราะที่ตรงนั้นเป็นที่ของเขา เราโฟกัสลูก แต่เราจะทำไงกับชีวิตเราที่จะดีขึ้นกว่านี้ หาที่ดีๆ ให้ลูกเรีหรือเราการใช้ชีวิตวนลูป ตื่นไปทำงาน กลับมานอน ตื่นไปทำงาน รอเงินออก ส่ง ให้ลูก มันคือ สิ่ง ที่ที่เป็นเป้าหมายในตอนนี้