คือเราเครียดมากงานไม่ลงตัวซักที
งาน 1 ของเราคือ 7-11 เป็นผช.ผจก. เพื่อนร่วมงานดีมากถึงงานจะเหนื่อยหน่อยโดยรวมแล้วโอเค แต่ต้องออกเพราะเราเป็นโควิดตอนนั้นเราโดนกดเงินเดือนเพราะเจ้าของแฟรนไชส์โทษเราว่าเราเป็นคนที่ทำให้ร้านต้องปิด ( เพราะป้าเราเป็นโควิดเสียชีวิต ) แต่ตอนนั้นเราอยู่หอนะคะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับป้าเลยแค่ไปเผาและอยู่ห่างกันมากกกก แล้วร้านอยู่ใกล้ตลาดสดคือคนเข้าออกตลอดเราไม่รู้เลยเราติดมาจากใคร
งานที่ 2 MR. DIY เป็น Asstsup งานจุกจิก แต่เพื่อนร่วมงานดีมากๆเช่นกัน เราไปตอนเปิดร้านงานเยอะจนเพื่อนร่วมงานดีๆทะยอยลาออกกันหมด งานกดดันมากเรากอดพี่ที่ทำงานร้องไห้ทุกวัน ระแวงเสียงไลน์จนจิตตก เพราะกลัวหัวหน้าด่าแล้วร้านก็ยังต้องปรับอีกเยอะไม่ลงตัวซักที พักหลังๆไม่คุยกับใครเลยเหมือนคนประสาท มันเหนื่อยไปหมด แฟนเลยให้ออกเพราะกลัวเราจะเป็นเยอะ
งานที่ 3 ร้านกาแฟแบรนด์นึง คร่าวๆคือสวัสดิการดี เงินเดือนดี แต่ ... เราไปฝึกงานได้ 5 วัน จะให้จำสูตรได้เลย และอีกหลายๆอย่าง 5555 โดนว่าด้วย ตอนนั้นคิดในใจ กูมาทำแค่ 5 วันเองงง ประสบการณ์เกี่ยวกับกาแฟก็ยังไม่มี ใจเย็นแม่ จุดที่พีคที่สุดคือทำออร์เดอร์ข้ามคิว คิวลูกค้าตกหล่นทุกคนโทษเรา แต่เราก็ดูทุกรอบก่อนเรียกคิวลูกค้า หรือจัดออร์เดอร์ไลน์แมน สายตาทุกคนที่มองเราตอนนั้นคือแบบบบบ สรุปกดดันตัวเองไปร้องไห้ในห้องน้ำ ทนทำจนจบวัน ไม่มีใครใจดีกับเราเลย
แต่ยังดีที่ครอบครัวและแฟนเข้าใจเราโกรธตัวเองนะบางทีว่าทำไมทำอะไรไม่ได้เรื่องเลย ไม่อดทนกว่านี้ ลองปรึกษาเพื่อนหลายๆคนก็บอกว่าถ้าเจอแบบกูก็ออกนะ ตอนนี้กำลังหางานแต่ขอเลือกหน่อยเอางานที่เหมาะกับตัวเอง คำว่าไม่เลือกงานไม่อยากจนนี่ บางครั้งก็ใช้ไม่ได้นะคะ เหมือนงานแบรนด์กาแฟเรายอมทิ้งงานที่เราถนัดเพื่อลองออกจากอะไรเดิมๆเพราะคิดว่าดีกว่า สรุปคือทุกคนใจร้ายกับเรามาก อารมณ์แบบถามคำตอบคำ คือเราอึดอัดมาก เพื่อนๆคิดว่าไงคะ
คิดยังไงกับคำว่าไม่เลือกงานไม่ยากจนคะ ?
งาน 1 ของเราคือ 7-11 เป็นผช.ผจก. เพื่อนร่วมงานดีมากถึงงานจะเหนื่อยหน่อยโดยรวมแล้วโอเค แต่ต้องออกเพราะเราเป็นโควิดตอนนั้นเราโดนกดเงินเดือนเพราะเจ้าของแฟรนไชส์โทษเราว่าเราเป็นคนที่ทำให้ร้านต้องปิด ( เพราะป้าเราเป็นโควิดเสียชีวิต ) แต่ตอนนั้นเราอยู่หอนะคะไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับป้าเลยแค่ไปเผาและอยู่ห่างกันมากกกก แล้วร้านอยู่ใกล้ตลาดสดคือคนเข้าออกตลอดเราไม่รู้เลยเราติดมาจากใคร
งานที่ 2 MR. DIY เป็น Asstsup งานจุกจิก แต่เพื่อนร่วมงานดีมากๆเช่นกัน เราไปตอนเปิดร้านงานเยอะจนเพื่อนร่วมงานดีๆทะยอยลาออกกันหมด งานกดดันมากเรากอดพี่ที่ทำงานร้องไห้ทุกวัน ระแวงเสียงไลน์จนจิตตก เพราะกลัวหัวหน้าด่าแล้วร้านก็ยังต้องปรับอีกเยอะไม่ลงตัวซักที พักหลังๆไม่คุยกับใครเลยเหมือนคนประสาท มันเหนื่อยไปหมด แฟนเลยให้ออกเพราะกลัวเราจะเป็นเยอะ
งานที่ 3 ร้านกาแฟแบรนด์นึง คร่าวๆคือสวัสดิการดี เงินเดือนดี แต่ ... เราไปฝึกงานได้ 5 วัน จะให้จำสูตรได้เลย และอีกหลายๆอย่าง 5555 โดนว่าด้วย ตอนนั้นคิดในใจ กูมาทำแค่ 5 วันเองงง ประสบการณ์เกี่ยวกับกาแฟก็ยังไม่มี ใจเย็นแม่ จุดที่พีคที่สุดคือทำออร์เดอร์ข้ามคิว คิวลูกค้าตกหล่นทุกคนโทษเรา แต่เราก็ดูทุกรอบก่อนเรียกคิวลูกค้า หรือจัดออร์เดอร์ไลน์แมน สายตาทุกคนที่มองเราตอนนั้นคือแบบบบบ สรุปกดดันตัวเองไปร้องไห้ในห้องน้ำ ทนทำจนจบวัน ไม่มีใครใจดีกับเราเลย
แต่ยังดีที่ครอบครัวและแฟนเข้าใจเราโกรธตัวเองนะบางทีว่าทำไมทำอะไรไม่ได้เรื่องเลย ไม่อดทนกว่านี้ ลองปรึกษาเพื่อนหลายๆคนก็บอกว่าถ้าเจอแบบกูก็ออกนะ ตอนนี้กำลังหางานแต่ขอเลือกหน่อยเอางานที่เหมาะกับตัวเอง คำว่าไม่เลือกงานไม่อยากจนนี่ บางครั้งก็ใช้ไม่ได้นะคะ เหมือนงานแบรนด์กาแฟเรายอมทิ้งงานที่เราถนัดเพื่อลองออกจากอะไรเดิมๆเพราะคิดว่าดีกว่า สรุปคือทุกคนใจร้ายกับเรามาก อารมณ์แบบถามคำตอบคำ คือเราอึดอัดมาก เพื่อนๆคิดว่าไงคะ