เราตอนนี้พึ่งจบ ปวส. กำลังจะทำเรื่องเข้ามหาลัยโดยการเทียบโอน เราพึ่งรู้สึกว่าเราไม่ปกติ คือเราอยากไปโรงเรียนมากกว่าอยู่บ้านอยากไปข้างนอกมากกว่าหรือถ้าต้องอยู่บ้านเราก็อยากอยู่คนเดียวเงียบๆ มาโดนตลอด
ที่บ้านเรามีแค่แม่กับเรา เพราะพ่อเสียตั้งแต่เราเด็กๆ เรารู้ว่าแม่เหนื่อยที่ต้องดูแลเรา แต่เขาเอาความเหนื่อยมาลงที่เราแทน อะไรไม่ถูกใจก็เริ่มจากด่าเบาๆ จนด่าแรงๆ เราเคยหนีออกบ้านครั้งนึงไปอยู่บ้านเพื่อนสนิท แต่เขาก็โทรจิกเราเรื่อยๆและขู่จะมาเอาเรื่องเพื่อน เราเลยยอมกลับบ้าน ปกติถ้าเราเอาใจแม่ตามใจแม่เขาจะใจดีมาก แต่พอขัดใจ ก็ด่าและด่ามากขึ้นนานเป็นชั่วโมง เราทำได้แต่ฟังหรือหนีมาห้องน้ำเอาหูฟังเปิดเพลงดังๆเพื่อไม่ให้ได้ยินคำพูดเหล่านั้น เราเป็นคนที่ร่าเริงนะเฉพาะอยู่โรงเรียน แต่พอกลับบ้านเรารู้สึกเหมือนเราจะเริ่มก้าวร้าวขึ้นเรื่อยๆ จนรู้เลยว่าบางครั้งเมื่อทะเลาะกับแม่เรากลั้นอารมณ์ไม่อยู่ เถียงเราเริ่มโตเราเริ่มเถียง เราเริ่มทนไม่ไหว
เราเคยคิดนะว่าบ้านมันคือเซฟโซน ใช่มันคือเซฟโซนเฉพาะแม่อารมณ์ดีเท่านั้น
ปล.เราแค่มาระบายเฉยๆ เรามีทางออกโดยการเงียบทำยังไงก็ได้ไม่ให้ได้ยินเสียงเหล่านั้น คิดเสมอว่าเรียนจบคงไม่เจออะไรแบบนี้อีก ละมั้ง..