สวัสดีค่ะ เราอายุ 23 ปี (เพิ่งผ่านวันเกิดมาเมื่อต้นเดือนที่แล้ว) ตอนนี้ว่างงานจะครบ 3 เดือนแล้ว เรารู้สึกท้อมากค่ะ หลายครั้งที่เรารู้สึกว่าอยากหายไปจากโลกนี้ซะเลย แต่ก็ไม่เคยทำได้ ที่ผ่านมาเราทำได้มากสุดแค่ทำร้ายตัวเอง (#เราเป็นโรคซึมเศร้า รักษามาประมาณ 10 ปีแล้วค่ะ ตั้งแต่ ม.4 จนตอนนี้ 23 ปีค่ะ#) เพราะพะวงว่าจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน ยกตัวอย่าง ถ้าเราอยู่หอพัก เราก็ทำแบบนั้นไม่ได้ เพราะจะทำให้เจ้าของหอเสียรายได้ ไม่ว่าจะเป็นกรณีทั้งการจากไปทั้งข้างนอกหรือข้างในหอ ตอนอยู่บ้านมีอัตราสูงที่จะลงมือทำมาก น่าจะเป็นที่ที่เรารู้สึกปลอดภัยที่สุดที่จะทำการจากไป แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงยังไม่กล้า เพราะช่วงที่กลับบ้านไปอาจจะจิตไม่ตก หรืออย่างมากก็แค่ทำร้ายตัวเอง แต่ก็มีพ่อแม่คอยมาห้ามไว้เสมอ

ปัจจุบันเราเรียนจบและทำงานมาประมาณ 2 แห่ง แต่ตั้งแต่ที่ลาออกจากที่เก่า เรายังไม่ได้งานเลยค่ะ แถมยังรู้สึกผิดเสมอที่สิ่งที่เรียนมาไม่ได้ใช้ เราเรียนสายภาษค่ะ แต่จบมาแบบเรียนพอให้จบ เราเป็นประเภทที่ค่อนข้างสุดโต่ง ถ้าชอบก็ทำเต็มที่แต่ถ้าไม่ก็คือไม่เอาเลย แม้เราจะคอยถามพ่อแม่ว่าผิดหวังในตัวเราไหม ท่านก็จะตอบว่าแค่มีงานทำ เลี้ยงตัวเองได้ก็พอ แต่น่าจะเป็นเราเองที่คิดหนัก เรานอนไม่หลับมาประมาณ2เดือนแล้วค่ะ ทั้งกินยาช่วยนอนหลับและไปพบแพทย์แล้ว แต่อาการนี้ก็ยังเป็นอยู่

ท้ายที่สุดนี้ เราอยากสอบถามทุกคนว่าเราจะจากไปโดยไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนได้อย่างไรบ้างคะ (กรณีของพ่อแม่ก็คงจะมีแค่การทำพิธีและเรามีแผนจะบริจาคอวัยวะค่ะ) แต่กรณีกับคนอื่นเราไม่สามารถรับผิดชอบไหวค่ะ