อยากจะระบายค่ะ ให้ข้าวหมาจรมันยังจำว่าเราเป็นคนให้ข้าว แต่กับคนคนให้เท่าไหร่ก็ไม่ภพอจริงๆอายหมาบ้างมั้ยถามจริง อยู่กับเขามาเป็นปีๆเลี้ยงมาอย่างดีพอเลิกกันไปทำอย่างกับตัวเองไม่เคยลำบากมาด้วยกัน ยอมให้ทุกอย่างข้าวมื้อเดียวยังไม่มีปัญญาจะเลี้ยงเราขอเงินเรากินข้าวแทบทุกวันอยากได้รองเท้าบ้าบออะไรคู่เกือบหมื่นก็ซื้อให้เพราะเห็นว่าเขาชอบมาก แต่เครื่องสำอางค์เราแม้แต่ชิ้นเดียวมันก็ยังไม่เคยซื้ออะไรให้เลย นอกใจไปตั้งกี่ครั้งก็ยังให้อภัยเพราะคิดว่ามันจะดีขึ้นที่ไหนได้เป็นสันดานอยู่แล้วดัดไม่หาย มีเรื่องผู้หญิงเข้ามากวนใจทุกวันก็ยังไม่เคยพูดปลอบใจหรือแก้ปัญหาอะไรในความสำพันธ์เลย เวลาทะเลาะชอบแคปแชทไปให้คนอื่นดูบางทีก็เงียบหนีปัญหาโคตรไม่แทนให้เราออกค่าใช้จ่ายเกือบทุกอย่าง โคตรไม่มีอะไรพิเศษไม่มีเซอร์ไพรส์ไม่มีบอกรักไม่มีคำปลอบใจไม่เคยชมเราเลยแต่สามารถชมผู้หญิงคนอื่นได้สบายหน้าสบายตา พอเป็นแบบนี้นานเข้าเราก็เริ่มหมดความอดทนเลยขอเลิกพอเลิกกันแล้วก็เอาเราไปเล่าให้เพื่อนเขาฟังว่าเรานิสัยแย่ทั้งที่ไม่เคยนอกใจค่าใช้จ่ายออกให้แทบทุกอย่างเป็นกำลังให้ตลอด สุดท้ายแล้วเลิกกันไม่ถึงวันมันมีผู้หญิงคนอื่นมาปลอบละ ส่วนเราที่มีแค่มันมาตลอดก็ต้องมานั่งให้กำลังใจตัวเอง โคตรเสียเวลาชีวิตเลยคบกับคนแบบนี้อะเสียดายเงินเสียดายความรู้สึกทุกอย่างให้สุดตัวแล้วสิ่งที่มันตอบแทนมีค่าน้อยกว่าขี้หมาอีก