สวัสดีค่ะ
อยากมาแชร์ความรู้สึกและขอคำแนะนำจากเพื่อน ๆ ที่เคยอยู่ในสถานการณ์คล้ายกัน
ตอนนี้เราทำงานในทีมที่เกี่ยวกับการจัดการแคมเปญการตลาด แต่เราคือคนเดียวในทีมที่ดูแลเรื่องข้อมูล
หน้าที่หลักคือเตรียมข้อมูล สรุปผลรายงานให้คนในทีมใช้ในการตัดสินใจ ซึ่งจริง ๆ มันก็ตรงกับสิ่งที่เราสนใจในระดับหนึ่ง
เพราะตอนนี้เรากำลังเรียนต่อปโทด้าน Data Science โดยครั้งแรกที่สมัครงานเข้าใจว่าเป็นนักวิเคราะห์ข้อมูลโดยตรง
แต่ปรากฏว่าจริงๆแล้วเป็นทีมการตลาดแต่เค้าต้องการให้มีนักวิเคราะห์ข้อมูลอยู่ในทีมด้วย
แต่ปัญหาคือ…งานที่ทำมันวนลูปเดิมทุกวัน แทบไมได้ใช้ทะักษะในการทำงานเท่าไหร่นัก เป็นเชิงเอกสาร ประสานงาน
ไม่มีโอกาสได้พัฒนาอะไรใหม่ ๆ ทำงานแบบวันต่อวัน เน้นประชุม พูดคุย การทำงานเชิงวิเคราะห์เป็นแค่ส่วนประกอบเล็กๆ
จะปรับปรุงระบบก็ไม่มีแรงสนับสนุน
เสนออะไรไปก็ไม่ค่อยมีใครใส่ใจ เพราะไม่ใช่งานหลักของทีม
เรารู้สึกว่าตัวเองทำได้มากกว่านี้ แต่กลับไม่มีโอกาสให้ทำ
ความรู้ที่เรียนอยู่ก็ไม่ได้เอามาใช้จริงสักเท่าไหร่
หัวหน้าก็เข้าใจว่าเราน่าจะเหมาะกับงานที่ท้าทายกว่านี้ และเคยบอกว่าหากจะย้ายไปสาย Data จริง ๆ ก็อาจต้องใช้เวลานาน อาจจะเป็นปี
ซึ่งตั้งแต่ที่เราแจ้งหัวหน้าไปว่าอยากย้ายไปทำที่ทีม Data หัวหน้าก็ดูเงียบไปไม่ได้ไปแจ้งหรือประสานงานอะไรต่อให้
สิ่งที่เราเริ่มถามตัวเองคือ
“เราควรทนอยู่ในที่ที่ไม่มีทางเติบโตไหม?”
“การอยู่นานขึ้นจะช่วยอะไร ถ้างานยังคงเหมือนเดิม?”
เราไม่ได้มีปัญหากับคนในทีม แต่รู้สึกว่า…การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีพื้นที่ให้เติบโต มันกำลังดึงความกระตือรือร้นในตัวเราออกไปทีละนิด
ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างคะ?
เราควรอดทนต่อไปเพื่อรอจังหวะ หรือควรเริ่มมองหาโอกาสใหม่ที่เหมาะกับตัวเรามากขึ้น?
ขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ
งานที่ไม่มีโอกาสพัฒนา ควรอดทนต่อหรือถึงเวลาไปต่อในที่ที่ใช่?
อยากมาแชร์ความรู้สึกและขอคำแนะนำจากเพื่อน ๆ ที่เคยอยู่ในสถานการณ์คล้ายกัน
ตอนนี้เราทำงานในทีมที่เกี่ยวกับการจัดการแคมเปญการตลาด แต่เราคือคนเดียวในทีมที่ดูแลเรื่องข้อมูล
หน้าที่หลักคือเตรียมข้อมูล สรุปผลรายงานให้คนในทีมใช้ในการตัดสินใจ ซึ่งจริง ๆ มันก็ตรงกับสิ่งที่เราสนใจในระดับหนึ่ง
เพราะตอนนี้เรากำลังเรียนต่อปโทด้าน Data Science โดยครั้งแรกที่สมัครงานเข้าใจว่าเป็นนักวิเคราะห์ข้อมูลโดยตรง
แต่ปรากฏว่าจริงๆแล้วเป็นทีมการตลาดแต่เค้าต้องการให้มีนักวิเคราะห์ข้อมูลอยู่ในทีมด้วย
แต่ปัญหาคือ…งานที่ทำมันวนลูปเดิมทุกวัน แทบไมได้ใช้ทะักษะในการทำงานเท่าไหร่นัก เป็นเชิงเอกสาร ประสานงาน
ไม่มีโอกาสได้พัฒนาอะไรใหม่ ๆ ทำงานแบบวันต่อวัน เน้นประชุม พูดคุย การทำงานเชิงวิเคราะห์เป็นแค่ส่วนประกอบเล็กๆ
จะปรับปรุงระบบก็ไม่มีแรงสนับสนุน
เสนออะไรไปก็ไม่ค่อยมีใครใส่ใจ เพราะไม่ใช่งานหลักของทีม
เรารู้สึกว่าตัวเองทำได้มากกว่านี้ แต่กลับไม่มีโอกาสให้ทำ
ความรู้ที่เรียนอยู่ก็ไม่ได้เอามาใช้จริงสักเท่าไหร่
หัวหน้าก็เข้าใจว่าเราน่าจะเหมาะกับงานที่ท้าทายกว่านี้ และเคยบอกว่าหากจะย้ายไปสาย Data จริง ๆ ก็อาจต้องใช้เวลานาน อาจจะเป็นปี
ซึ่งตั้งแต่ที่เราแจ้งหัวหน้าไปว่าอยากย้ายไปทำที่ทีม Data หัวหน้าก็ดูเงียบไปไม่ได้ไปแจ้งหรือประสานงานอะไรต่อให้
สิ่งที่เราเริ่มถามตัวเองคือ
“เราควรทนอยู่ในที่ที่ไม่มีทางเติบโตไหม?”
“การอยู่นานขึ้นจะช่วยอะไร ถ้างานยังคงเหมือนเดิม?”
เราไม่ได้มีปัญหากับคนในทีม แต่รู้สึกว่า…การอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีพื้นที่ให้เติบโต มันกำลังดึงความกระตือรือร้นในตัวเราออกไปทีละนิด
ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้างคะ?
เราควรอดทนต่อไปเพื่อรอจังหวะ หรือควรเริ่มมองหาโอกาสใหม่ที่เหมาะกับตัวเรามากขึ้น?
ขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้าค่ะ