คุณภาพชีวิตที่ดี คือ สังคม และสภาพแวดล้อม ที่อยู่ นั้น ดี
เริ่มจาก ครอบครัวก่อน มีพ่อแม่ลูกพร้อมหน้า อาจมีปู่ย่าตายายด้วยก็ดี ทุกคนรักและเอ็นดูเด็ก พร้อมจะสอนสั่งให้แต่สิ่งดีๆ พูดกันไพเราะ ไม่ด่า ไม่ดุ ไม่ตี ไม่มีคำหยาบโลน หรือหยาบคาย (อาจจะมีแต่น้อย เช่น พ่อไม่เรียกลูกว่า มรึj หรือไม่แทนตัวเองว่า กรู)

สภาพแวดล้อมรอบบ้าน มีเพื่อนบ้านดี พร้อมช่วยเหลือ ไม่ด่า สร้างความรำคาญ ท้าตีท้าต่อย หรือทำกิจกรรมเดือดร้อนชาวบ้าน เด็กจะได้ไม่เห็นภาพลบๆ ในช่วงวัยที่เหมาะสม (อนาคตอาจจะเห็น แต่ตอนนี้ไม่ควร)

โรงเรียน ไม่จำเป็นต้องดี สภาพการเงินไม่จำเป็นต้องรวย แต่ขอให้สภาพแวดล้อม ไม่เจอเด็กเกเรมาก ไม่มีทะเลาะกันหลังโรงเรียน ไม่มีเด็กเหลือขอมากลั่นแกล้ง ครูดี รักศิษย์ พร้อมจะแนะนำทางที่ถูกต้อง เรียนรู้ตามวัย ในงบประมาณที่มี

การกินการอยู่ ไม่ตามใจเกิน มีสิ่งอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้พร้อม ห้าง ชุมชน ตลาด หรือพวกสันทนาการต่างๆ เช่น สวนสัตว์ สวนสนุก ที่เดินทางไม่ไกลไม่ลำบากไม่นาน

เท่านี้ก่อน มันมีอีกเยอะ เล่าทั้งวันยังได้ แต่ตอนนี้ไม่ว่าง

ทุกคนอยากได้คุณภาพชีวิตที่ดี แต่สังคมทุกวันนี้ ต่างก็ต้องดิ้นรนเอาตัวเองรอดไว้ก่อน มันเลยกลายเป็นสังคมเห็นแก่ตัวเข้าไปทุกวัน