เดิมครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่ทำงานค้าขาย แม่สอนให้ทำมาเเต่เด็กๆ บ้านเราถืออยู่ว่าพอมีพอกินชีวิตการเป็นอยู่ดี
เราเป็นเด็กที่ต้องการความรักเพราะตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์หรือสือสร้างความบันเทิง เด็กตัวน้อที่มีเเค่คนรอบข้างแต่พ่อแม่ตอนเด็กๆไม่เคยอยู่กับเรา
แม่เป็นคนเก่งเลยกลับบ้านมาแต่ละะที่กลับมาแค่ไม่กี่วันจำได้มากสุดที่แม่อยู่ด้วยแค่5วันแล้วเเม่ก็ไปขายของเรามีพี่นะแต่เราเล่นคนเดียวอยู่บ่อยครั้ง
เพราะพี่สองคนเกิดห่างกันไม่มากเราเกิดช้าเลยไม่ค่อยที่จะไดเรล่นอะไรแรงแบบพี่เค้เคตอนเด็กร่างกายเราไม่เเข็งเเรงทำอะไรนิดหน่อยก็แพ้ก็ป่วย
เราเคยเป็นโรคติดหมาติดแมวทำให้ตอนเด็กหมาแมวก็เล่นไม่ได้ พอโตมาได้นิดหน่อยหน้าที่เราคือทำความสะอาดเราสักผ้าให้พี่สาวตั้งแต่ป.3กวาดบ้านผูพื้นเราทำเองนะไม่มีใครบอก แต่เราชอบโดนว่าผ้าซักผ้าให้พวกมันทำไมคนที่พูดก็คือครอบครัวเราเราเป็นคนยอมคนตอนเด็กเลยโดนแกล้งบ่อย
ตอนนั้นประมาณป.3เราจำได้เเม่พูดว่าเจ็บแล้วทนเป็นควาย เราโดนพี่เราแกล้งงแต่เราคือคนโดนว่าตอนนั้นเสียใจมากแต่กำลังจะไปข้างนอกเราเลยต้องไม่ร้อง พอโตมาเลื่อยๆชีวิตเราเริ่มเหนื่อยมากเพราะเราทำงานได้แม่ก็เอาเราไปทำงานเสาร์อาทิตย์เรายอมแล้ววเช้าต่อมาต้องไปเรียนปิดเทอมเราก็ไปจน
เราไม่ไหวขอว่าไม่ไปแล้วไม่ทำแล้วเค้าพูดว่าเราขี้เกียจเราโตมาเรายอมรับตอนนั้นเราติดเพื่อนอยู่นิดหน่อยเลยทำให้งานมันอาจดูแย่อาจะจจะดูเหมือน
ไม่ตั้งใจทำงาน+ติดโทรศัพท์พี่เรา2คนโดนให้ออกจากโรงเรียนเหตุผลเพราะอะไรนิดๆหน่อยก็โดนออกเเล้ว ตอนนี้เหลือเราที่เรียนอยู่เราทิ้งช่วงขายของเพราะว่าติดโรงเรียนประจำไม่ได้เป็นเด็กดื้อนะแต่เพื่อนแม่เเนะนำเเม่เลยอยากให้เข้าเราสอบผ่านเลยประจำแต่กฎมันเยอะมากจนเรากลับบ้านบ่อยๆ
หนักขึ้นจนขาดเรียนบ่อยเพราะบ้านเราอยู่อีกจังหวัดแล้วไปเรียนอีกจังหวัดเราเครียดมากตั้งกฎหอทั้งเพื่อนและครอบครัวเรื่องใหญ่มากคือเราบอกเพื่อนเรา
คนหนึ่งว่าเราโดนพ่อเเท้ล่วงละเมิดทั้งพี่เราโดนต้ังเเต่อยู่ป.4เพื่อนเราไปปรึกษาครูให้เราเพราะช่วงนั้นจิตใจเราอ่อนเเอมากคิดจะฆตต พอครูรู้ก็แจ้งแม่เรา
แม่เรามาหาเราเร็วมากกอดเราตอนนั้นเรากินอะไรแทบจะะไม่ได้เป็นเด็กม.1ที่เพื่อนสนิทออกจากโรงเรียนและะเจอเรื่องอะไรมากมาย พอผ่านไปพ่อก็ไม่ทำเเล้ว จนโควิดมาทุกอยุดนิ่งจนเราต้องกลับไปขายของเพราะโควิดบ้านไม่มีรายได้ ทำไปทมาเรทำนยาวเเต่ไม่ได้ทำตลอดมีหยุดบางนิดหน่อย ม.3ทุกอย่างปกติแต่ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่เพรเราไม่ต่ค่อยสนิทกับเพื่อนในห้องแต่สนิทกับเพื่อนนอกห้องมากกว่ากฎหอทำให้เราอึดอันจนเราขาดเรียนบ่อยจนเป็นนิสัยเราร้องกลับบ้านบ่อยขึ้นจนเราทะเลอะกับแม่และช่วงนั้นพ่อมีคนอื่นนอกใจแม่ แม่จับได้เราดีใจมากเราอยากให้เค้าเลิกกันเราเจ็บที่ต้องเห็นเค้าทะเลอะกันบ่อยๆเราคิดว่าครั้งนี้แม่ต้องเลือกเราแต่เราคิดผิดแม่ให้สโอกาสพ่ออีกเเล้วเราเจ็บมากแม่ไม่เลือกเรา เราเลือกปล่อยผ่านและะทำใจว่าเค้ารักกันก่อนเราจะเกิด ชีวิตช่วงม.4ดีไปหมดแต่เราติดขาดเรียนประจำอยู่งานขายของก็ยังทำอยู่จนมันมาถึงตอนม.5เราไม่เคยไหนกับเพื่อนเลยเที่ยวนอนหรือนอนบ้านเพื่อนจนเพื่อนเราชวนไปเที่ยวเรานัดกันไว้นานเราขอวันหยุดไม่ได้ทำงานสรุปเราไปไม่ได้เพราคนงขายออกเราต้องไปก่อนหน้านี้เราเทเพื่อนเราหลายรอบแล้วเพราะงาน จนถึงวันเปิดเทอมเราชอบได้หยุดงานช่วงวันเรียนเราเลยลา เพื่อนเราทักมาหาเราว่ามาไหมทุกคนเป็นห่วงชีวิตเรามีกราฟแต่เราเป็นคนพังกราฟเพราะเราบอกว่าเราเหนื่อยเจอกันที่โรงเรียนวันต่อไปนะเพื่อนน้อยใจเพราะเราไม่เคยทำอะไรด้วยเลย เพื่อนบอกว่าเพื่อนพยายามเข้าใจอะไรเราหลายๆรอบจนไม่ไหว ตอนนี้ชีวิตเราเหลืออะไรให้พักใจบางเราหาอะไรไม่เจอแล้วครอบครัวก็ไม่มีให้ตอนนี้เพื่อนเราก็ให้เราไม่ไหวเราจะเอาจากใครเราตอนนี้รักตัวเองไม่ไหว
เราอยากได้ความรัก
เราเป็นเด็กที่ต้องการความรักเพราะตอนนั้นยังไม่มีโทรศัพท์หรือสือสร้างความบันเทิง เด็กตัวน้อที่มีเเค่คนรอบข้างแต่พ่อแม่ตอนเด็กๆไม่เคยอยู่กับเรา
แม่เป็นคนเก่งเลยกลับบ้านมาแต่ละะที่กลับมาแค่ไม่กี่วันจำได้มากสุดที่แม่อยู่ด้วยแค่5วันแล้วเเม่ก็ไปขายของเรามีพี่นะแต่เราเล่นคนเดียวอยู่บ่อยครั้ง
เพราะพี่สองคนเกิดห่างกันไม่มากเราเกิดช้าเลยไม่ค่อยที่จะไดเรล่นอะไรแรงแบบพี่เค้เคตอนเด็กร่างกายเราไม่เเข็งเเรงทำอะไรนิดหน่อยก็แพ้ก็ป่วย
เราเคยเป็นโรคติดหมาติดแมวทำให้ตอนเด็กหมาแมวก็เล่นไม่ได้ พอโตมาได้นิดหน่อยหน้าที่เราคือทำความสะอาดเราสักผ้าให้พี่สาวตั้งแต่ป.3กวาดบ้านผูพื้นเราทำเองนะไม่มีใครบอก แต่เราชอบโดนว่าผ้าซักผ้าให้พวกมันทำไมคนที่พูดก็คือครอบครัวเราเราเป็นคนยอมคนตอนเด็กเลยโดนแกล้งบ่อย
ตอนนั้นประมาณป.3เราจำได้เเม่พูดว่าเจ็บแล้วทนเป็นควาย เราโดนพี่เราแกล้งงแต่เราคือคนโดนว่าตอนนั้นเสียใจมากแต่กำลังจะไปข้างนอกเราเลยต้องไม่ร้อง พอโตมาเลื่อยๆชีวิตเราเริ่มเหนื่อยมากเพราะเราทำงานได้แม่ก็เอาเราไปทำงานเสาร์อาทิตย์เรายอมแล้ววเช้าต่อมาต้องไปเรียนปิดเทอมเราก็ไปจน
เราไม่ไหวขอว่าไม่ไปแล้วไม่ทำแล้วเค้าพูดว่าเราขี้เกียจเราโตมาเรายอมรับตอนนั้นเราติดเพื่อนอยู่นิดหน่อยเลยทำให้งานมันอาจดูแย่อาจะจจะดูเหมือน
ไม่ตั้งใจทำงาน+ติดโทรศัพท์พี่เรา2คนโดนให้ออกจากโรงเรียนเหตุผลเพราะอะไรนิดๆหน่อยก็โดนออกเเล้ว ตอนนี้เหลือเราที่เรียนอยู่เราทิ้งช่วงขายของเพราะว่าติดโรงเรียนประจำไม่ได้เป็นเด็กดื้อนะแต่เพื่อนแม่เเนะนำเเม่เลยอยากให้เข้าเราสอบผ่านเลยประจำแต่กฎมันเยอะมากจนเรากลับบ้านบ่อยๆ
หนักขึ้นจนขาดเรียนบ่อยเพราะบ้านเราอยู่อีกจังหวัดแล้วไปเรียนอีกจังหวัดเราเครียดมากตั้งกฎหอทั้งเพื่อนและครอบครัวเรื่องใหญ่มากคือเราบอกเพื่อนเรา
คนหนึ่งว่าเราโดนพ่อเเท้ล่วงละเมิดทั้งพี่เราโดนต้ังเเต่อยู่ป.4เพื่อนเราไปปรึกษาครูให้เราเพราะช่วงนั้นจิตใจเราอ่อนเเอมากคิดจะฆตต พอครูรู้ก็แจ้งแม่เรา
แม่เรามาหาเราเร็วมากกอดเราตอนนั้นเรากินอะไรแทบจะะไม่ได้เป็นเด็กม.1ที่เพื่อนสนิทออกจากโรงเรียนและะเจอเรื่องอะไรมากมาย พอผ่านไปพ่อก็ไม่ทำเเล้ว จนโควิดมาทุกอยุดนิ่งจนเราต้องกลับไปขายของเพราะโควิดบ้านไม่มีรายได้ ทำไปทมาเรทำนยาวเเต่ไม่ได้ทำตลอดมีหยุดบางนิดหน่อย ม.3ทุกอย่างปกติแต่ต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่เพรเราไม่ต่ค่อยสนิทกับเพื่อนในห้องแต่สนิทกับเพื่อนนอกห้องมากกว่ากฎหอทำให้เราอึดอันจนเราขาดเรียนบ่อยจนเป็นนิสัยเราร้องกลับบ้านบ่อยขึ้นจนเราทะเลอะกับแม่และช่วงนั้นพ่อมีคนอื่นนอกใจแม่ แม่จับได้เราดีใจมากเราอยากให้เค้าเลิกกันเราเจ็บที่ต้องเห็นเค้าทะเลอะกันบ่อยๆเราคิดว่าครั้งนี้แม่ต้องเลือกเราแต่เราคิดผิดแม่ให้สโอกาสพ่ออีกเเล้วเราเจ็บมากแม่ไม่เลือกเรา เราเลือกปล่อยผ่านและะทำใจว่าเค้ารักกันก่อนเราจะเกิด ชีวิตช่วงม.4ดีไปหมดแต่เราติดขาดเรียนประจำอยู่งานขายของก็ยังทำอยู่จนมันมาถึงตอนม.5เราไม่เคยไหนกับเพื่อนเลยเที่ยวนอนหรือนอนบ้านเพื่อนจนเพื่อนเราชวนไปเที่ยวเรานัดกันไว้นานเราขอวันหยุดไม่ได้ทำงานสรุปเราไปไม่ได้เพราคนงขายออกเราต้องไปก่อนหน้านี้เราเทเพื่อนเราหลายรอบแล้วเพราะงาน จนถึงวันเปิดเทอมเราชอบได้หยุดงานช่วงวันเรียนเราเลยลา เพื่อนเราทักมาหาเราว่ามาไหมทุกคนเป็นห่วงชีวิตเรามีกราฟแต่เราเป็นคนพังกราฟเพราะเราบอกว่าเราเหนื่อยเจอกันที่โรงเรียนวันต่อไปนะเพื่อนน้อยใจเพราะเราไม่เคยทำอะไรด้วยเลย เพื่อนบอกว่าเพื่อนพยายามเข้าใจอะไรเราหลายๆรอบจนไม่ไหว ตอนนี้ชีวิตเราเหลืออะไรให้พักใจบางเราหาอะไรไม่เจอแล้วครอบครัวก็ไม่มีให้ตอนนี้เพื่อนเราก็ให้เราไม่ไหวเราจะเอาจากใครเราตอนนี้รักตัวเองไม่ไหว