เรื่องมีอยู่ว่าเรากับสามีคบหากันได้ประมาณ2ปีแล้วเราย้ายมายู่บ้านแม่สามีได้ประมาณ1ปีกว่าๆ ตอนเราอยู่คนเดียวเราทำงานกะดึกเพราะฉะนั้นเวลาที่เรานอนก็จะเป็นช่วงเวลากลางวัน แต่พอเราย้ายมาอยู่บ้านสามีเรา ต้องทำงานกลางวันแต่เราดันตื่นสายเพราะความเคยชิน แต่งานบ้านทุกอย่างเรากับสามีรับผิดชอบหมด แม่สามีกับพ่อสามีแทบจะไม่ได้ทำอะไร เวลาที่เราตื่นก็ประมาณ05:30นี้คือเวลาที่เราตื่นสาย แต่แม่สามี ต้อง การให้เราตื่นมาทำงานบ้านทำกับข้าว ตอน04:00ซึ่งเราตื่นให้ไม่ไหว เพราะเราทำงานไม่มีวันหยุด กลับบ้านตอ​นเย็นเราก็ต้องกลับไปทำกับข้าวเก็บบ้านล้างจานก็อกน้ำ บางวันก็ต้องซักผ้าให้แม่สามีกับพ่อสามีด้วย ตอนเช้าก็ต้องตื่นขึ้นมา ทำกับข้าวกวาดบ้านล้างจานไว้ให้แม่สามีก่อนไปทำงานอีกเราต้องทำแบบนี้ทุกวัน คือตอนนี้เราเหนื่อยมากพอเงินเดือนเราออกเขาก็มาขอเงินเราไปใช้หนี้บ้างจ่ายค่าไฟบ้างซื้อของบ้างแล้วเราก็ให้เขาแยกอีกต่างหากเดือนละ2พัน แต่เรารู้สึกว่ามันไม่คุ้มเลยกับการที่เราต้องเหนื่อยขนาดนี้เสียเงินให้เขาเยอะขนาดนี้ แต่ต้องมานั่งฟังแม่สามีบ่นทุกวันว่าขี้เกียจบ้างล่ะ ตื่นสายบ้างละแค่ทุก วัน นี้ ทำงานแบบไม่มีวันหยุดมันก็เหนื่อยจะแย่แล้ว​ พอเราจะออกไปอยู่หอกับสามี เหมือนเขารู้ว่าเราจะออกไปอยู่ข้างนอกเขาก็มานั่งบีบน้ำตาร้องไห้ว่าไม่มีเงินใช้หนี้ให้แม่ขอก่อนพอไม่ให้เขาก็ด่าสามีเราว่าเนรคุณลูกอกตัญญูแล้วก็โวยวายว่าลูกไม่เลี้ยงสุดท้ายก็ต้องเอาเงินให้เขาแล้วเราก็ไม่ได้ออกไปไหนกันสักที ทุกคนว่าการที่เราตื่นตีห้าครึ่งถือว่าตื่นสายไหม แล้วการที่เราตื่นมาทำกับข้าวช้าเราคือคนขี้เกียจรึป่าว