คือขอเกิ่นมาก่อนนะคะ ว่าหนูถูกเลี้ยงดูโดยยายมาตั้งแต่เด็ก
แม่หนูก็เสียไปตั้งแต่หนูอายุ7ขวบ พ่อหนูก็เลิกกับแม่ไปตั้งแต่หนูเกิด ตอนนี้หนูอายุ15แล้ว ตั้งแต่เด็กยายชอบเลี้ยงหนูด้วยความรุนแรง แบบทำอะไรไม่ถูกใจนิดไม่ถูกใจหน่อยก็โดนตีโดนด่าแล้ว เวลาร้องไห้อะไรงี้ก็ห้ามร้องมีเสียงไม่งั้นจะโดนซ้ำและเจ็บกว่าเดิม แล้วทุกทีที่เขาตีหนู ด่าหนูต้องไปเล่าให้ข้างบ้าน ร้านค้า คนรู้จักคนอื่นๆฟัง แล้วเขาแลดูภูมใจสะใจที่ได้ตีหนู หนูโดนแบบนี้จนหนูโตแล้วหนูก็รู้สึกฝังใจ รู้สึกเป็นปมในชีวิตของหนู ถ้าถามว่าหนูรักเขามากมั้ย หนูก็ตอบได้เลยว่ารักมากเพราะเขาเลี้ยงดูหนูมาตั้งแต่เด็กเปรียบเสมือนแม่หนูเลยคนๆนึง แต่ตอนนี้เขาก็ยังคงใช้ความรุนแรงเหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นคนแก่หัวแข็งที่เวลาอธิบายอะไรก็หาว่าเถียงๆตลอด ไม่เคยรับฟังเลย อะไรที่ตัวเองคิดว่ามันถูกก็คือจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เพราะเขาถูกปลูกฝังมาแบบนี้แหล่ะมั้ง บางทีเขาก็ชอบเปรียบเทียบหนูกับหลานข้างบ้านอีกคน หนูเลยพูดกลับไปว่าแล้วมีให้หนูเหมือนเขามั้ย คือข้างบ้านมีครบมีพร้อมทุกอย่าง โทรศัพท์ ไวไฟ โน้ตบุ้ค ส่วนบ้านหนูคือไม่มีอะไรเลย มีแค่โทรศัพท์ให้หนู หนูเลยชอบออกไปบ้านเพื่อนเพราะมีเน็ต แต่อันนี้หนูก็ยอมรับว่าหนูก็ผิดจริงๆ แต่สมัยนี้มันก็ต้องมีเน็ตแค่นี้หนูก็อยู่ติดบ้านแล้ว แล้วเดี๋ยวนี้ข่าวสารต่างๆมันก็แจ้งในโทรศัพท์ที่มีเน็ตอ่ะ หนูว่ามันก้ไม่ได้ไร้สาระไปส่ะทีเดียวขนาดวันที่รร.เปิดยังแจ้งในโทรศัพท์เลย อ่ะนอกเรื่องมาเยอะแล้ว ยายหนูสวนหนูกลับมาว่าเป็นลูกคนรวยลูกเศรษฐีหรอ แบบนี้ ทั้งๆที่บ้านเราก็ไม่จนนะ พอมีพอกินไปทางรวยสะด้วยซ้ำ ละหนูก็อธิบายกับเขานู่นนี่ แล้วเขาก็ดันมาเทลาะกับหนู แล้วเขาดึงผมหนู ตีหนูหนูเลยปล่อยให้เขาตีหนูให้เต็มที่ถึงมันจะเจ็บแต่หนูก็ทนได้แล้วชินแล้ว เอารองเท้ามาตีปาก(อันนี้หนูรับไม่ได้เลยมันเกินความเป็นคนไปแล้วTT) แล้วเขาก็เป็นแบบที่หนูบอกนั่นแหล่ะค่ะ ชอบเอาไปเล่าให้คนนู้นคนนี้ฟัง เขาเดินออกบ้านไปพูดว่านี่ต้องเอารองเท้าตีปาก แบบนี้มันถึงจะจำ เขาพูดดูแบบตัวเองดูเท่ดูดี คือไม่เข้าใจว่าจะพูดเพื่ออะไรเป็นอะไรหนูก็เป็นหลานเขานะ แล้วอีกอย่างคือหนูจะทำอะไรเขาก็ได้หนูจะทำคืนหรือไม่ยอมเขาก็ได้เพราะหนูโตแล้วหนูตัวใหญ่กว่าเขา แต่หนูยอมให้เขาเพราะหนูรักเขา
บางทีก็เทลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่กับต้องเป็นหนูที่เจ็บตัวทุกครั้ง หนูควรทำใจบอกกับเขายังไงดีคะ หรือหนูต้องปรับที่ตัวหนูเอง หรือจะไม่คุยกับเขาเลยดีกว่า ประเด็นคือหนูไม่อยากเจ็บตัวเรื่องที่เทลาะเขาอีกแล้ว แล้วหนูก็รู้สึกอายเวลาเขาไปเล่าให้คนอื่นฟัง TT
ครอบครัวชอบใช้ความรุนแรง ต้องรับมือและทำใจยังไง
แม่หนูก็เสียไปตั้งแต่หนูอายุ7ขวบ พ่อหนูก็เลิกกับแม่ไปตั้งแต่หนูเกิด ตอนนี้หนูอายุ15แล้ว ตั้งแต่เด็กยายชอบเลี้ยงหนูด้วยความรุนแรง แบบทำอะไรไม่ถูกใจนิดไม่ถูกใจหน่อยก็โดนตีโดนด่าแล้ว เวลาร้องไห้อะไรงี้ก็ห้ามร้องมีเสียงไม่งั้นจะโดนซ้ำและเจ็บกว่าเดิม แล้วทุกทีที่เขาตีหนู ด่าหนูต้องไปเล่าให้ข้างบ้าน ร้านค้า คนรู้จักคนอื่นๆฟัง แล้วเขาแลดูภูมใจสะใจที่ได้ตีหนู หนูโดนแบบนี้จนหนูโตแล้วหนูก็รู้สึกฝังใจ รู้สึกเป็นปมในชีวิตของหนู ถ้าถามว่าหนูรักเขามากมั้ย หนูก็ตอบได้เลยว่ารักมากเพราะเขาเลี้ยงดูหนูมาตั้งแต่เด็กเปรียบเสมือนแม่หนูเลยคนๆนึง แต่ตอนนี้เขาก็ยังคงใช้ความรุนแรงเหมือนเดิม อาจจะเป็นเพราะเขาเป็นคนแก่หัวแข็งที่เวลาอธิบายอะไรก็หาว่าเถียงๆตลอด ไม่เคยรับฟังเลย อะไรที่ตัวเองคิดว่ามันถูกก็คือจะเปลี่ยนแปลงไม่ได้เพราะเขาถูกปลูกฝังมาแบบนี้แหล่ะมั้ง บางทีเขาก็ชอบเปรียบเทียบหนูกับหลานข้างบ้านอีกคน หนูเลยพูดกลับไปว่าแล้วมีให้หนูเหมือนเขามั้ย คือข้างบ้านมีครบมีพร้อมทุกอย่าง โทรศัพท์ ไวไฟ โน้ตบุ้ค ส่วนบ้านหนูคือไม่มีอะไรเลย มีแค่โทรศัพท์ให้หนู หนูเลยชอบออกไปบ้านเพื่อนเพราะมีเน็ต แต่อันนี้หนูก็ยอมรับว่าหนูก็ผิดจริงๆ แต่สมัยนี้มันก็ต้องมีเน็ตแค่นี้หนูก็อยู่ติดบ้านแล้ว แล้วเดี๋ยวนี้ข่าวสารต่างๆมันก็แจ้งในโทรศัพท์ที่มีเน็ตอ่ะ หนูว่ามันก้ไม่ได้ไร้สาระไปส่ะทีเดียวขนาดวันที่รร.เปิดยังแจ้งในโทรศัพท์เลย อ่ะนอกเรื่องมาเยอะแล้ว ยายหนูสวนหนูกลับมาว่าเป็นลูกคนรวยลูกเศรษฐีหรอ แบบนี้ ทั้งๆที่บ้านเราก็ไม่จนนะ พอมีพอกินไปทางรวยสะด้วยซ้ำ ละหนูก็อธิบายกับเขานู่นนี่ แล้วเขาก็ดันมาเทลาะกับหนู แล้วเขาดึงผมหนู ตีหนูหนูเลยปล่อยให้เขาตีหนูให้เต็มที่ถึงมันจะเจ็บแต่หนูก็ทนได้แล้วชินแล้ว เอารองเท้ามาตีปาก(อันนี้หนูรับไม่ได้เลยมันเกินความเป็นคนไปแล้วTT) แล้วเขาก็เป็นแบบที่หนูบอกนั่นแหล่ะค่ะ ชอบเอาไปเล่าให้คนนู้นคนนี้ฟัง เขาเดินออกบ้านไปพูดว่านี่ต้องเอารองเท้าตีปาก แบบนี้มันถึงจะจำ เขาพูดดูแบบตัวเองดูเท่ดูดี คือไม่เข้าใจว่าจะพูดเพื่ออะไรเป็นอะไรหนูก็เป็นหลานเขานะ แล้วอีกอย่างคือหนูจะทำอะไรเขาก็ได้หนูจะทำคืนหรือไม่ยอมเขาก็ได้เพราะหนูโตแล้วหนูตัวใหญ่กว่าเขา แต่หนูยอมให้เขาเพราะหนูรักเขา
บางทีก็เทลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆแต่กับต้องเป็นหนูที่เจ็บตัวทุกครั้ง หนูควรทำใจบอกกับเขายังไงดีคะ หรือหนูต้องปรับที่ตัวหนูเอง หรือจะไม่คุยกับเขาเลยดีกว่า ประเด็นคือหนูไม่อยากเจ็บตัวเรื่องที่เทลาะเขาอีกแล้ว แล้วหนูก็รู้สึกอายเวลาเขาไปเล่าให้คนอื่นฟัง TT