สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรากำลังจะขึ้นปี2 ศึกษาศาสตร์เอกภาษาไทย เรารู้สึกมองภาพตัวเองในอาชีพครูไม่ออก ตอนที่ไปสังเกตการสอนก็มีความสุขดีนะคะ แต่พอนึกภาพต้องไปสอนจริงๆทำหน้าที่ครู ก็นึกไม่ออกค่ะ เราไม่ถนัดทำสื่อการสอน พูดไม่ค่อยเก่ง เราค่อนข้างไม่ค่อยชอบในการจะเป็นครู แต่ด้วยตอนที่จะเลือกเรียนต่อ เราตัดสินใจเอาความมั่นคง ตัวเลือกที่ดีที่สุดในรอบสอง ไม่ไปต่อในรอบสาม
ในตอนที่เรียนอยู่ เกรดเราก็โอเคเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้เก่งถึงขนาดท็อป เราเลยไม่มั่นใจว่าพอถึงตอนสอบบรรจุ เราจะสอบได้ไหม ช่วงม.ปลายก็ทำคะแนนภาษาไทยมาได้ดี แต่พอมาให้นึกภาพเป็นครู มันเริ่มจากติดลบ นึกว่าพอเรียนไปจะชอบมากขึ้น แต่เราก็รู้สึกว่า เราไม่ค่อยเหมาะ มีเพื่อนที่เก่งมากกว่า
เรารู้สึกว่าอาชีพครูรายได้ไม่ค่อยสอดคล้องกับการทำงานเลยค่ะ เรากังวลในการบรรจุไกล กันดาร
เราร้องไห้ด้วยซ้ำตอนจะยืนยันสิทธิ์ แต่พอจะซิ่วเราก็ไม่ได้สมัครในปีนี้ เพราะเรากำลังโฟกัสการสังเกตการสอน พอมาวันนี้ เรารู้สึกความรู้สึกกับสิ่งที่เรียนมันเปลี่ยนไปค่ะ
ตอนนี้เราสนใจพยาบาล เพราะรู้สึก เราคงรับได้กับรายได้ และการทำงานที่ตื่นตัว แอคทีฟตลอด เรามีความคิดว่า ถ้าทำงานที่เหนื่อยแต่ได้เงิน มันก็คงคุ้ม
เราก็ทราบถึงข้อเสียของการเรียนพยาบาล และข้อเสียของเราค่ะ ตอนนี้เราไม่ได้อ่านหนังสือเนื้อหาสายวิทย์ ไม่ได้มีที่ติวพิเศษ รวมถึงถ้าเราจะซิ่ว ก็ต้องลาออกก่อนสมัครสอบ เรารู้สึกว่าตัวเองตอน18 กับ 20 ความคิดต่างกันมากค่ะ เราไม่ก้าวออกจากเซฟโซน ไม่ยืนหยัดเพื่อตัวเองเลย
ขณะเดียวกัน ช่วงที่เป็นช่วงของการสอบเข้ามหาลัยของ dek68 เราร้องไห้ เอาแต่นึกถึงว่าถ้าวันนั้นตัดสินใจอีกแบบ จะเป็นยังไง แม่ถามเราว่าเรียนไหวไหม จะทำยังไง แต่เราก็ตอบว่าไหว เพราะเราต้องเอาสุขภาพจิตตัวเองก่อน เพราะแทบจะเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว ตอนนี้ดีขึ้นมาบ้างค่ะ แต่เราก็ชอบคิดว่า เราจะทนต่อไปจนสอบบรรจุให้ได้ครูใกล้บ้าน แล้วทำกิจการอย่างอื่น หรือจะซิ่วไปเรียนพยาบาลตั้งแต่ตอนนี้ ใจหนึ่งเราก็เสียดายเงิน ที่เราใช้ไป และเราก็ยังไม่มีรายได้ เรามีน้องที่เรียนอยู่ม.ต้นด้วย
เราเลยอยากทราบความคิดเห็นของเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงาน เรียน ในด้านนี้ค่ะ 🙏💖🫶
ครูกับพยาบาล
ในตอนที่เรียนอยู่ เกรดเราก็โอเคเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้เก่งถึงขนาดท็อป เราเลยไม่มั่นใจว่าพอถึงตอนสอบบรรจุ เราจะสอบได้ไหม ช่วงม.ปลายก็ทำคะแนนภาษาไทยมาได้ดี แต่พอมาให้นึกภาพเป็นครู มันเริ่มจากติดลบ นึกว่าพอเรียนไปจะชอบมากขึ้น แต่เราก็รู้สึกว่า เราไม่ค่อยเหมาะ มีเพื่อนที่เก่งมากกว่า
เรารู้สึกว่าอาชีพครูรายได้ไม่ค่อยสอดคล้องกับการทำงานเลยค่ะ เรากังวลในการบรรจุไกล กันดาร
เราร้องไห้ด้วยซ้ำตอนจะยืนยันสิทธิ์ แต่พอจะซิ่วเราก็ไม่ได้สมัครในปีนี้ เพราะเรากำลังโฟกัสการสังเกตการสอน พอมาวันนี้ เรารู้สึกความรู้สึกกับสิ่งที่เรียนมันเปลี่ยนไปค่ะ
ตอนนี้เราสนใจพยาบาล เพราะรู้สึก เราคงรับได้กับรายได้ และการทำงานที่ตื่นตัว แอคทีฟตลอด เรามีความคิดว่า ถ้าทำงานที่เหนื่อยแต่ได้เงิน มันก็คงคุ้ม
เราก็ทราบถึงข้อเสียของการเรียนพยาบาล และข้อเสียของเราค่ะ ตอนนี้เราไม่ได้อ่านหนังสือเนื้อหาสายวิทย์ ไม่ได้มีที่ติวพิเศษ รวมถึงถ้าเราจะซิ่ว ก็ต้องลาออกก่อนสมัครสอบ เรารู้สึกว่าตัวเองตอน18 กับ 20 ความคิดต่างกันมากค่ะ เราไม่ก้าวออกจากเซฟโซน ไม่ยืนหยัดเพื่อตัวเองเลย
ขณะเดียวกัน ช่วงที่เป็นช่วงของการสอบเข้ามหาลัยของ dek68 เราร้องไห้ เอาแต่นึกถึงว่าถ้าวันนั้นตัดสินใจอีกแบบ จะเป็นยังไง แม่ถามเราว่าเรียนไหวไหม จะทำยังไง แต่เราก็ตอบว่าไหว เพราะเราต้องเอาสุขภาพจิตตัวเองก่อน เพราะแทบจะเป็นซึมเศร้าอยู่แล้ว ตอนนี้ดีขึ้นมาบ้างค่ะ แต่เราก็ชอบคิดว่า เราจะทนต่อไปจนสอบบรรจุให้ได้ครูใกล้บ้าน แล้วทำกิจการอย่างอื่น หรือจะซิ่วไปเรียนพยาบาลตั้งแต่ตอนนี้ ใจหนึ่งเราก็เสียดายเงิน ที่เราใช้ไป และเราก็ยังไม่มีรายได้ เรามีน้องที่เรียนอยู่ม.ต้นด้วย
เราเลยอยากทราบความคิดเห็นของเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงาน เรียน ในด้านนี้ค่ะ 🙏💖🫶