สำหรับผม ความคิดเห็นส่วนตัวจากคนที่เรียนคณะวิศวกรรมทั้งในระดับปริญญาตรีและโทจากสถาบันแห่งนี้นะครับ ซึ่งได้มีโอกาสเห็นและสัมผัสในช่วงที่ Ranking มหาลัยอยู่ในระดับท้อปกว่าปัจจุบันและ ณ ตอนนี้เอง

ผมมองว่าเป็นเรื่องของวิสัยทัศน์ในการพัฒนาสถาบันของอธิการบดีมากกว่าครับ ซึ่งสิ่งนี้จะนำพามาสู่นโยบายในการสนับสนุนที่แตกต่างกัน ถ้านับย้อนกลับไปสมัย 4 ถึง 5 ปีก่อน ที่อธิการบดียังคงเป็นพี่เอ้ยัง ในสมัยนั้นเป้าหมายหลักและวิสัยทัศน์ของสถาบันจะชัดเจนและมุ่งเน้นไปที่การพัฒนาเกี่ยวกับผลงานทางวิชาการ (งานวิจัย) ทำให้งบที่มีเข้ามาจะถูกจัดสรรมาให้ในส่วนนี้ค่อนข้างเยอะ ซึ่งการพัฒนางานวิจัยในที่นี้หมายถึงการให้งบสนับสนุนในเรื่องของการสร้างผลงานทางวิชาการในระดับที่มีคุณภาพสูงก็ดี หรือแม้กระทั่งการจัดตั้งทุนการศึกษาในโครงการต่างๆ ให้มีหลากหลายและน่าดึงดูดพอที่จะเป็นสิ่งจูงใจในการทำให้คนที่มีศักยภาพสนใจเข้ามาศึกษาต่อกับทางสถาบัน

แต่กลับกันในปัจจุบัน ซึ่งมีการเปลี่ยนแปลงผู้ดำรงตำแหน่งอธิการบดีของสถาบัน ส่วนตัวผมจึงมองว่าในยุคนี้เป้าหมายหลักของสถาบันคือการสร้าง MOU ที่แข่งแกร่งกับทางหลายๆ มหาวิทยาลัยในระดับสากลและบริษัทอุตสาหกรรมที่เป็นชั้นนำในด้านต่างๆ นอกจากนี้ยังพยายามที่จะผลักดันในเรื่องของการพัฒนาหลักสูตรที่หลากหลาย เพื่อให้ตอบรับและสอดคล้องกับแนวโน้มของสายอาชีพที่จะเป็นที่นิยมมากขึ้นในอนาคต รวมไปถึงการผลักดันทางด้านการคิดค้นนวัตกรรมที่แปลกใหม่และสามารถตอบโจทย์ในอุตสาหกรรมจริงได้

ดังนั้น เลยทำให้ผมมองว่ามนุษย์เราเองก็มีหลาย Gen และในแต่ละ Gen ก็มีลักษณะนิสัยที่แตกต่างกันออกไป เช่นเดียวกันกับมหาวิทยาลัยต่างๆ ที่จะมีเป้าหมายในการพัฒนาในแต่ละช่วงของคณะบริหารที่แตกต่างกัน สุดท้ายนี้ อยากจะฝากกับน้องไว้ว่า ต่อให้ผลงานทางวิชาการจะไม่เด่นเท่าสมัยก่อน แต่พี่อยากให้เราเชื่อในตัวของอาจารย์ผู้สอนของทางสถาบันรวมไปถึงตัวเราเองเถอะครับ ว่าเรานั้นไม่ได้มีศักยภาพที่ด้อยไปกว่าใครเลย และจงภูมิใจที่ได้เข้ามาศึกษาต่อกับสจล. ซึ่งสถาบันแห่งนี้จะหล่อหลอมให้น้องเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์ ใฝ่รู้ สู้งาน และจะเป็นผลดีกับตัวน้องเอง เพราะไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน น้องก็จะเป็นที่ต้องการและขาดไม่ได้สำหรับที่นั่นครับผม

***ขอย้ำว่าที่กล่าวมาข้างต้นคือความคิดเห็นส่วนตัวนะครับผม***