เราไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี เรารู้ว่าตั้งกระทู้มาเพื่อประจานตัวเองแน่ๆ เราไม่ค่อยมีเพื่อนอยากรับฟังคำแนะนำหรือเตือนสติจากคนในห้องนี้เพราะตอนนี้อยู่ในช่วงเรื่องจบกำลังมูฟออนจากเรื่องราวประมาณเกือบครึ่งปีที่ผ่านมา เราเป็นโรคซึมเศร้าด้วยเลยยากที่จะเล่าให้ใครฟังในโลกความเป็นจริง โดยจุดเริ่มต้นคือเราเองอยู่ในความสัมพันธ์กับแฟนที่ยังไม่ได้แต่งานกัน 11 ปีแล้ว เรารู้สึกไม่ค่อยได้รับความใส่ใจจากเค้าเท่าที่ควรรู้สึกตั้งแต่ปีที่ 5 แต่เราก้อคบกันโดยไม่เคยมีปัญหามือที่3 หรือเรื่องอื่นๆใหญ่ๆเลยจนล่วงมาปีที่ 10 เราไปเจอ ผช ที่เป็นเพื่อนร่วมงานที่บริษ้ทเดียวกัน เห็นแล้วคือเหมือนรักแรกพบแต่เห็นมาเกือบปีแต่ก้อคุยแต่เรื่องงานจนเราโดยเลิกจ้าง เหลือเวลาอีก 1 เดือนเราเลยลองคุยเรื่องส่วนตัวไปว่าเค้ามีครอบครัวรึยังเค้ายังไม่มีแต่อ้างว่ามีแฟนที่คบมา 1 ปี ซึงเราก้อสงสัยเหมือนกันเพราะเค้าอายุ 53 แล้วแต่ยังไม่มีครอบครัว(เราอายุ 42) แต่ตัวเค้ายังดูแลตัวเองดีมาก หุ่นผิวกล้ามเนื้อคือสะอาดดูดี เรายังคิดว่าเค้าน่าจะสี่สิบกลางๆ จากนั้นเราเริ่มคุยกันมากขึ้นโดยเราเป็นฝ่ายเข้าหาเค้าก่อนโดยการส่งข้อความคุยกัน ส่วนใหญ่เราจะเป็นฝ่ายทักเค้าก่อน 90% แต่เค้าก้อตอบมาตลอด จนได้มาทานข้าวพูดคุยกันมากขึ้นจนถึงขั้นนัดเที่ยวกัน ตจว และมีความสัมพันธ์ที่เราไม่ได้คาดคิดว่าจะมีแต่คือเหมือนอารมณ์พาไป หลังจากเค้าได้เรายังมีการติดต่อกันตามปกติ จนเราออกจากงานเราขอนัดเจอเค้าเหมือนตอนที่ทำงานที่เดียวกัน เค้าโมโหมากบอกเราเรียกร้อง ต่อว่าเราด้วยถ้อยคำแรงมากไม่เคยได้ยินมาก่อนและเค้าขอเลิก เราพยายามติดต่อเค้าคืนวันที่บอกเลิกเค้าไม่ยอมรับสาย จนอีกวันเค้าได้โทรและส่งข้อความมาขอโทษและเราก้อกลับมาคบกัน ก้อมีการติดต่อกันปกติทางไลน์ ทางคอล แต่ไม่ได้เจอกันเพราะเค้าไม่สะดวกเจอแม้กระทั่งวันเกิดเราเค้าก้อไม่สะดวก เราเริ่มรู้ตัวตั้งแต่ทะเลาะรอบแรก แต่ ผญ พอเราเสียให้เค้าแล้วรักเค้าก้ออยากประคับประคองให้ถึงที่สุด จนตอนนี้เราจบกันแล้วด้วยเหตุผลว่าเราเรียกร้องมากไป เราตกงานไม่มีความมั่นคง เราอายุเยอะ เราใจร้อน สารพัด แต่เรามานั่งวิเคราะห์เองและเพื่อนว่าเราน่าจะโดน ฟลท ซึ่งเราเป็นโรคซึมเศร้าจะคิดวนไปมา รักเค้าตามง้อโดยการโทรไลน์และเคยไปหา 1 ครั้ง จนเค้าบอกว่าจะแจ้งความถ้าติดต่อไปอีก ตอนนี้เค้าบล๊อกทุกช่องทางแล้ว เราไม่คิดจะติดต่อไปใจมันสลาย เราเข้าใจว่าควรทำใจเค้าไม่ได้รักตั้งแต่แรกแต่เราไปเสนอให้เค้าเองเราง่ายเอง ตอนนี้เรากำลังทำใจกับทั้งเรืองตกงาน เรื่องรักที่เราสร้างเรื่องเลวๆมาเอง เรานอนไม่ได้ ร้องไห้ตลอด เคยขอความเห็นใจจากเค้านึกว่าเค้าจะเห็นใจ เค้ากลับบอกแล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม คำนี้จบจริง เราผิดเองที่เรากับเค้ามีแฟนทั้งคู่ การเข้าไปหาเค้า ผช คงคิดว่าแค่เรื่องนั้นเพราะตอนคุยเคลียร์ เค้าบอกเค้าคิดแค่เรื่องนั้น แต่ตอนคบใหม่ๆเค้าบอกอีกแบบ 55 หลอกง่ายไหมเราทั้งๆที่แก่แล้ว แต่เราเป็นคนจริงจังกับความรัก เราคิดไปไกล เค้าคิดแค่เตียง ตอนนี้เราตกงานมาเกือบครึ่งปีแล้วและเพิ่งจบ คสพ นี้ไปไม่นาน เรารู้สึกผิดกับแฟนเรามาก นอนไม่หลับ ไม่มีสมาธิทำอะไรเลย ร้องไห้ทุกวัน อยากให้เพื่อนๆน้องๆพี่ๆ ดึงสติให้กลับมาอยู่กับร่องกับรอยหน่อยค่า เค้าไปแล้วจากไว้แค่ความเจ็บปวด แต่เราทำตัวเองเวรกรรมตามทันของจริง ทำยังไงให้คุมตัวเองได้ให้ตัดใจได้ไวๆ ตอนนี้พึ่งทางธรรมขอขมากรรมไปแล้ว เหลือแต่ใจคะ ขอบคุณล่วงหน้านะคะ