คือ ตอนอายุ 13 ปีเคยเล่นน้ำในคลองแล้วเล่นไปถึงจุดขาไม่ถึงพื้นแล้วจะจม เรียกให้คนช่วย แต่เขาเข้าใจว่า เราว่ายน้ำเป็น ตะเกียกตะกายขาถึงพื้น มันทำให้เรารู้สึกกลัวการจมน้ำ แล้วพอถึงช่วงอายุหนึ่งเราได้เที่ยวทะเลบ่อยขึ้นมีโอกาสได้ไปทะเลฝั่งอันดามัน เราได้แต่อยู่บนเรือตลอด อิจฉาเขาเล่นน้ำ ดำน้ำกัน มันสวยงามมาก คิดเสมอว่า เราจะต้องเรียนว่ายน้ำ หาครูและราคาที่เหมาะสมได้ก็ใช้เวลาเกือบ2ปีบวกกับความพร้อมด้วย พอลงน้ำครั้งกลายเป็นว่า สระที่เล่นลึก 170 cm ตัวเราสูง 155 cm รู้สึกกลัว ครูสอนบอกว่าให้จับโฟมไว้ตลอด แต่พอลอยออกจากขอบสระ เราจะทิ้งโฟมทันที เราก็รู้สึกจะจม กลัวตลอด และรู้สึกว่าเล่นน้ำได้ไม่เกิน 45 นาที จะเวียนหัวและอาเจียน (เวลาที่เล่นคือ 7 โมงเช้า) หลังจากเล่นเสร็จ เราก็มามองตัวเอง เพิ่งรู้ตัวว่า กลัวน้ำขนาดนี้เลยหรอ จะมาเรียนครั้งต่อไปหรือจะพอแค่นี้ "มีวิธีให้ไม่รู้สึกกลัวมั้ยค่ะ" หรือใจเราต้องพยายามต้องสู้หรอ ต้องพัฒนาตัวเองให้ได้งั้นหรอ พยายามไม่คิด แต่คนที่มาเรียนพร้อมกัน เขาว่ายเป็นอย่างรวดเร็ว