วันนี้ได้หยิบเล่ม ล้อมวงคุย ของน้าชาติ กอบจิตติจากชั้นหนังสือที่บ้าน ที่ผมเรียกว่าน้าชาติ ก็เพราะเมื่ออ่านงานเขียนของน้าชาติแล้ว เหมือนได้ร่วมวงคุยกับคนใกล้ชิด ด้วยลีลาภาษาของแก ให้ฟีลเหมือนได้นั่งคุยกับคนคอเดียวกันมากกว่า ฟังแกคุยไปเรื่อย ทั้งสนุก และขำ แกมักจะมองโลกด้วยอารมณ์ที่ขำจากเหตุการณ์ที่น่าไม่ขำด้วยเสมอ และที่สำคัญคือได้แง่คิดอะไรบางอย่าง ที่เราเองมักจะมองข้ามไป แค่เรื่องที่ธรรมดาสามัญก็กลายเป็นเรื่องที่พิเศษได้

ในเล่มนี้ผมชอบเรื่อง ”โอ้ ฮาวาย“ ไม่รู้สิ มันตลกปนขำมากกว่า คือแกเล่าว่าจะไปฮาวาย เลยจินตนาการไปไกล ถึงขั้นเตรียมตัวอย่างดี ซื้อแว่นตาดำเพื่อไปชมสิ่งสวยงามบนหาดสวรรค์อะไรปานนั้น แต่ประสบการณ์จริงกลับไม่เหมือนกับสิ่งที่คาดหวังไว้ ทั้งเจออุปสรรค ทั้งเหนื่อย ทั้งเข้าป่าขึ้นเขาลงหาดหิน สารพัดอย่าง เต็มไปด้วยเรื่องวุ่นวายเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำให้คนอ่านอย่างเราหัวเราะ แต่เรื่องเล่าทั้งหมดกลับมีข้อคิดแฝงไว้ได้อย่างแนบเนียน ตามฉบับของน้าชาติครับ

ริฎวาน ศอลิห์วงศ์สกุล