สวัสดีครับ ผมขอเล่าเรื่องราวของผมเพื่อขอคำปรึกษา ไม่รู้จะระบายกับใครแล้วจริงๆ
ผมเกิดมาเป็นผู้หญิง แต่รู้ตัวมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าไม่ใช่ ผมอยากเป็นผู้ชายและรู้สึกไม่สบายใจกับร่างกายตัวเองมาโดยตลอด
ช่วงอายุ 20 ผมตัดสินใจศัลยกรรมแปลงเพศและเปลี่ยนชื่อ ชีวิตผมค่อยๆเปลี่ยนไป ผมออกกำลังกาย พัฒนาตัวเองจนมั่นใจมากขึ้น และใช้ชีวิตเป็นผู้ชายเต็มตัว เเม่ของผมอนุญาตเเต่เเม่ของผมเป็นโรคสองบุคคลิกเเละอารมณ์ร้อนง่ายชอบลงอารมณ์ที่ผมชอบว่าชอบทำร้ายมักเอาเรื่องเก่ามาพูดบางทีก็ตีบางทีก็ว่าเเล้วอยู่ดีๆก็พูดดีเเละกอดผมจนผมชินครูบางคนเห็นเเผลช้ำผมบ้างเเล้วถามผมชอบตอบว่าตกบรรไดบ้างชนประตูชนเก้าอี้บ้าง
ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กบ้านของผมทั้งคู่ค่อนข้างมีฐานะเข้างานสังคมกันบ่อยครั้งเเละพวกผมต่างก็มีคู่หมั้นกันเเต่ก็ถอนหมั้นตอนอายุ18ไปเเล้วเพราะฝั่งคู่หมั้นนิสัยเเย่มาก พวกผมเป็นทั้งเพื่อนบ้านและเพื่อนเรียนที่เดียวกันตั้งเเต่เกิดอยู่ด้วยกันตลอด เขาเป็นผู้ชาย เราจะเรียกเขาว่า "นาย A" ก็แล้วกันครับ
ผมรู้ตัวว่าชอบนาย A ตั้งแต่อายุประมาณ 12-13 แต่ไม่เคยกล้าบอก เพราะกลัวเสียเพื่อน เราติดกันมากทั้งนอนห้องเดียวกันเวลาเดินก็จับมือกันเพราะผมหลงทางง่ายเเละตั้งเเต่เกิดผมมีร่างกายที่อ่อนเเอไม่เเข็งเเรงไม่มีภูมิต้านทานเเถมเป็นหอบ,เลือดจางด้วยนายAเลยต้องคอยอยู่ดูเเลผม ไปทัศนศึกษาก็จับมือกันเอาเสื้อมัดข้อมือผมบ้าง เเถมพวกผมชอบป้นขนมป้อนข้าวกันบ่อยๆกินข้าวด้วยกันตลอด จนคนรอบข้างเริ่มนินทาว่าเป็นแฟนกัน ซึ่งทำให้เขาค่อยๆตีตัวออกห่างเพราะบอกว่ากลัวผมจะเสียหายด้วย
ผมพยายามเคลียร์ความเข้าใจเสมอว่าเราเป็นเพื่อนกัน และยังอยากรักษาความสัมพันธ์ไว้ แต่ในใจลึกๆ ผมก็รักเขาจริงๆ จนช่วง17นายAรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายเเล้วมาบอกผมว่าชอบผู้ชายคนนึงคือนายBเป็นคนใจดีขยันน่ารักหน้าตาดีเเต่ปากไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นายAเล่าให้ผมฟังในใจผมเจ็บปวดมากๆจนกลับบ้านมาร้องไห้เเต่ผมเห็นว่านายAมีความสุขมากผมเลยเลือกที่จะช่วยเขาให้จีบคนๆนั้นจนติดเเม้จะเสียใจเเต่ผมเลือกที่จะช่วยให้เขาสมหวังดีกว่าท่าเขามีความสุขผมก็มีความสุขเเม้จะเสียใจ ผมช่วยทุกอย่างจนพวกเขาได้เป็นเเฟนกัน ผมคอยช่วยปกปิดเรื่องของนายAที่เป็นเกร์จากครอบครัวของเขาเเต่ผมคิดว่าสักวันความต้องเเตกเเน่ๆเเล้วก็เป็นจริง นายAทะเลาะกับครอบครัวหนักมากเเล้วหนีมาหาผมที่บ้านร้องไห้เเล้วเล่าให้ผมฟังว่าเขาถูกต่อว่าเเละถูกตบหน้าผมเจ็บใจเเละกอดปลอบเขาจนเขาเริ่มดีขึ้นเเล้วนายAก็เริ่มหยุดเรียน นายBทักหาผมว่านายAเป็นอะไรมั้ยทำไมไม่มาเรียนตอนนั้นในใจรู้สึกเกลียดเเต่ผมเลือกที่จะบอกว่านายAบ้านอยู่ไหนเพราะผมรู้ว่าเขาต้องดีใจเเน่เเม้ผมจะต้องเสียใจก็ตาม ช่วงนั้นพ่อเเม่นายAไม่อยู่อาทิตย์นึงนายBก็มาหาเเล้วคุยกันเเล้วคิดว่าจะเเก้ปัญหายังไงเเต่ติดที่ผมโดนลากมาช่วยคิดด้วย เเต่ก็ต้องจำใจผมเเละนายBจึงลองคุยกับพ่อเเม่เขาเเต่พ่อก็ไม่เปิดใจเเต่เเม่เริ่มเปิดใจเพราะคิดว่าลูกต้องกลัวเเค่ไหนเพราะต้องเปิดใจบอกว่าตัวเองเป็นเกร์ คุยกันไปมาสุดท้ายพวกเขาก็ได้คบกัน เเละผมก็คุยกับเเม่ตัวเองว่าผมอยากเปลี่ยนเพศผมอยากเป็นชายตั้งเเต่เด็กเเม่ก็รู้พราะผมชอบใส่ชุดผู้ชาย ผมทำตามเเม่ทุกอย่างเเต่ผมขอร้องเเม่ว่าขอเปลี่ยนเพศได้มั้ยผมขอเเต่เด็กจนโตจนเเม่ยอม ผมใช่เงินส่วนของตัวเองที่เเอบทำงานที่โรงเรียนเพื่อเก็บตุนเงินเพราะไม่อยากลำบากเเม่ในสิ่งที่ผมอยากเป็นที่บ้านมีเเค่ผมกับเเม่เพราะตั้งเเต่เเม่ท้องผมก็ทิ้งผมไผมีคนรักใหม่กับลูกอีกเเฟดสามเป็นหญิงกับลูกชายอีกสองเเล้ว ส่วนพี่ผมก็เเยกกันอยู่เเล้วผมกับพี่ก็คนละพ่อ เเต่ผมไม่เสียใจเท่าไหร่ที่ได้อยู่เเค่กับเเม่ ผมก็โกรธพ่อบ้างที่ทิ้งเเม่กับผมเเต่เเม่สั่งไว้ว่าห้ามพูดถึงพ่อตั้งเเต่ยังเด็กผมไม่อยากให้เเม่เสียใจเลยไม่เคยพูดถึงเเม้จะโดนเพื่อนล้อบ้างว่าลูกไม่มีพ่อก็ตามเเต่ผมไม่สนเเค่ได้อยู่กับเเม่ก็พอเเล้ว
เเล้ววันนึงผมก็สารภาพความในใจกับนายAหลังจากผมเปลี่ยนเป็นผู้ชายแล้ว บอกเขาตรงๆว่าผมชอบเขา แต่ไม่ต้องตอบกลับก็ได้ไม่ต้องรักผม ขอแค่ได้พูดความรู้สึกออกไป
คำตอบที่ได้รับคือ เขาผลักผมออก หันมามองด้วยสายตาเกลียด รังเกียจ พูดเหมือนผมเป็นอะไรสกปรก แล้วตัดขาดจากผมไปเลย
หลังจากนั้นผมโดนล้อหนักมาก ทั้งในโรงเรียน ทั้งในสังคมเเต่เเม่ผมบอกว่าไม่เป็นไร บางคนเรียกผมว่า "ตุ๊ด" "เกย์" ทั้งที่ผมไม่เคยทำร้ายใคร ผมแค่เป็นผู้หญิงที่อยากเป็นผู้ชายที่เเข็งเเรงไม่ขี้โรคเพื่อจะปกป้องเเม่บ้างเเละผมก็ชอบผู้ชายปกติก็ตาม เพราะผมเป็นโรคกลัวผู้หญิงผมมีปมที่ภรรยาใหม่ของพ่อเคยว่าเเละตีผมเลยเป็นปมให้ผมกลัวผู้หญิงยกเว้นเเม่ตัวเอง
วันนี้ ผมก็อยากขอคำแนะนำจากทุกคนครับ...
1. ผมถือว่าเป็น "ผู้ชาย" จริงไหม แม้กำเนิดจะเป็นหญิงแต่ผมศัลยกรรมแล้ว และใช้ชีวิตแบบชายเต็มตัว?
2. การที่ผมเป็นผู้ชายเเล้วตอนนีเและชอบผู้ชาย ผมถือว่าเป็นเกย์ไหม หรือมีคำเรียกอื่น?
3. ผมควรทำยังไงกับความรู้สึกที่ยังลืมเขาไม่ได้เลย ทั้งที่เขาเกลียดผมขนาดนั้น?เเละผมก็ไม่เคยโกรธเขาเลยเเละยังคอยสนับสนุนเขาตลอด
ผมเป็นทรานส์แมน ชอบผู้ชาย และเคยสารภาพรักเพื่อนสนิท เขารังเกียจผม ผมควรทำยังไงต่อดีครับ?
ผมเกิดมาเป็นผู้หญิง แต่รู้ตัวมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าไม่ใช่ ผมอยากเป็นผู้ชายและรู้สึกไม่สบายใจกับร่างกายตัวเองมาโดยตลอด
ช่วงอายุ 20 ผมตัดสินใจศัลยกรรมแปลงเพศและเปลี่ยนชื่อ ชีวิตผมค่อยๆเปลี่ยนไป ผมออกกำลังกาย พัฒนาตัวเองจนมั่นใจมากขึ้น และใช้ชีวิตเป็นผู้ชายเต็มตัว เเม่ของผมอนุญาตเเต่เเม่ของผมเป็นโรคสองบุคคลิกเเละอารมณ์ร้อนง่ายชอบลงอารมณ์ที่ผมชอบว่าชอบทำร้ายมักเอาเรื่องเก่ามาพูดบางทีก็ตีบางทีก็ว่าเเล้วอยู่ดีๆก็พูดดีเเละกอดผมจนผมชินครูบางคนเห็นเเผลช้ำผมบ้างเเล้วถามผมชอบตอบว่าตกบรรไดบ้างชนประตูชนเก้าอี้บ้าง
ผมมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็กบ้านของผมทั้งคู่ค่อนข้างมีฐานะเข้างานสังคมกันบ่อยครั้งเเละพวกผมต่างก็มีคู่หมั้นกันเเต่ก็ถอนหมั้นตอนอายุ18ไปเเล้วเพราะฝั่งคู่หมั้นนิสัยเเย่มาก พวกผมเป็นทั้งเพื่อนบ้านและเพื่อนเรียนที่เดียวกันตั้งเเต่เกิดอยู่ด้วยกันตลอด เขาเป็นผู้ชาย เราจะเรียกเขาว่า "นาย A" ก็แล้วกันครับ
ผมรู้ตัวว่าชอบนาย A ตั้งแต่อายุประมาณ 12-13 แต่ไม่เคยกล้าบอก เพราะกลัวเสียเพื่อน เราติดกันมากทั้งนอนห้องเดียวกันเวลาเดินก็จับมือกันเพราะผมหลงทางง่ายเเละตั้งเเต่เกิดผมมีร่างกายที่อ่อนเเอไม่เเข็งเเรงไม่มีภูมิต้านทานเเถมเป็นหอบ,เลือดจางด้วยนายAเลยต้องคอยอยู่ดูเเลผม ไปทัศนศึกษาก็จับมือกันเอาเสื้อมัดข้อมือผมบ้าง เเถมพวกผมชอบป้นขนมป้อนข้าวกันบ่อยๆกินข้าวด้วยกันตลอด จนคนรอบข้างเริ่มนินทาว่าเป็นแฟนกัน ซึ่งทำให้เขาค่อยๆตีตัวออกห่างเพราะบอกว่ากลัวผมจะเสียหายด้วย
ผมพยายามเคลียร์ความเข้าใจเสมอว่าเราเป็นเพื่อนกัน และยังอยากรักษาความสัมพันธ์ไว้ แต่ในใจลึกๆ ผมก็รักเขาจริงๆ จนช่วง17นายAรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายเเล้วมาบอกผมว่าชอบผู้ชายคนนึงคือนายBเป็นคนใจดีขยันน่ารักหน้าตาดีเเต่ปากไม่ค่อยดีเท่าไหร่ นายAเล่าให้ผมฟังในใจผมเจ็บปวดมากๆจนกลับบ้านมาร้องไห้เเต่ผมเห็นว่านายAมีความสุขมากผมเลยเลือกที่จะช่วยเขาให้จีบคนๆนั้นจนติดเเม้จะเสียใจเเต่ผมเลือกที่จะช่วยให้เขาสมหวังดีกว่าท่าเขามีความสุขผมก็มีความสุขเเม้จะเสียใจ ผมช่วยทุกอย่างจนพวกเขาได้เป็นเเฟนกัน ผมคอยช่วยปกปิดเรื่องของนายAที่เป็นเกร์จากครอบครัวของเขาเเต่ผมคิดว่าสักวันความต้องเเตกเเน่ๆเเล้วก็เป็นจริง นายAทะเลาะกับครอบครัวหนักมากเเล้วหนีมาหาผมที่บ้านร้องไห้เเล้วเล่าให้ผมฟังว่าเขาถูกต่อว่าเเละถูกตบหน้าผมเจ็บใจเเละกอดปลอบเขาจนเขาเริ่มดีขึ้นเเล้วนายAก็เริ่มหยุดเรียน นายBทักหาผมว่านายAเป็นอะไรมั้ยทำไมไม่มาเรียนตอนนั้นในใจรู้สึกเกลียดเเต่ผมเลือกที่จะบอกว่านายAบ้านอยู่ไหนเพราะผมรู้ว่าเขาต้องดีใจเเน่เเม้ผมจะต้องเสียใจก็ตาม ช่วงนั้นพ่อเเม่นายAไม่อยู่อาทิตย์นึงนายBก็มาหาเเล้วคุยกันเเล้วคิดว่าจะเเก้ปัญหายังไงเเต่ติดที่ผมโดนลากมาช่วยคิดด้วย เเต่ก็ต้องจำใจผมเเละนายBจึงลองคุยกับพ่อเเม่เขาเเต่พ่อก็ไม่เปิดใจเเต่เเม่เริ่มเปิดใจเพราะคิดว่าลูกต้องกลัวเเค่ไหนเพราะต้องเปิดใจบอกว่าตัวเองเป็นเกร์ คุยกันไปมาสุดท้ายพวกเขาก็ได้คบกัน เเละผมก็คุยกับเเม่ตัวเองว่าผมอยากเปลี่ยนเพศผมอยากเป็นชายตั้งเเต่เด็กเเม่ก็รู้พราะผมชอบใส่ชุดผู้ชาย ผมทำตามเเม่ทุกอย่างเเต่ผมขอร้องเเม่ว่าขอเปลี่ยนเพศได้มั้ยผมขอเเต่เด็กจนโตจนเเม่ยอม ผมใช่เงินส่วนของตัวเองที่เเอบทำงานที่โรงเรียนเพื่อเก็บตุนเงินเพราะไม่อยากลำบากเเม่ในสิ่งที่ผมอยากเป็นที่บ้านมีเเค่ผมกับเเม่เพราะตั้งเเต่เเม่ท้องผมก็ทิ้งผมไผมีคนรักใหม่กับลูกอีกเเฟดสามเป็นหญิงกับลูกชายอีกสองเเล้ว ส่วนพี่ผมก็เเยกกันอยู่เเล้วผมกับพี่ก็คนละพ่อ เเต่ผมไม่เสียใจเท่าไหร่ที่ได้อยู่เเค่กับเเม่ ผมก็โกรธพ่อบ้างที่ทิ้งเเม่กับผมเเต่เเม่สั่งไว้ว่าห้ามพูดถึงพ่อตั้งเเต่ยังเด็กผมไม่อยากให้เเม่เสียใจเลยไม่เคยพูดถึงเเม้จะโดนเพื่อนล้อบ้างว่าลูกไม่มีพ่อก็ตามเเต่ผมไม่สนเเค่ได้อยู่กับเเม่ก็พอเเล้ว
เเล้ววันนึงผมก็สารภาพความในใจกับนายAหลังจากผมเปลี่ยนเป็นผู้ชายแล้ว บอกเขาตรงๆว่าผมชอบเขา แต่ไม่ต้องตอบกลับก็ได้ไม่ต้องรักผม ขอแค่ได้พูดความรู้สึกออกไป
คำตอบที่ได้รับคือ เขาผลักผมออก หันมามองด้วยสายตาเกลียด รังเกียจ พูดเหมือนผมเป็นอะไรสกปรก แล้วตัดขาดจากผมไปเลย
หลังจากนั้นผมโดนล้อหนักมาก ทั้งในโรงเรียน ทั้งในสังคมเเต่เเม่ผมบอกว่าไม่เป็นไร บางคนเรียกผมว่า "ตุ๊ด" "เกย์" ทั้งที่ผมไม่เคยทำร้ายใคร ผมแค่เป็นผู้หญิงที่อยากเป็นผู้ชายที่เเข็งเเรงไม่ขี้โรคเพื่อจะปกป้องเเม่บ้างเเละผมก็ชอบผู้ชายปกติก็ตาม เพราะผมเป็นโรคกลัวผู้หญิงผมมีปมที่ภรรยาใหม่ของพ่อเคยว่าเเละตีผมเลยเป็นปมให้ผมกลัวผู้หญิงยกเว้นเเม่ตัวเอง
วันนี้ ผมก็อยากขอคำแนะนำจากทุกคนครับ...
1. ผมถือว่าเป็น "ผู้ชาย" จริงไหม แม้กำเนิดจะเป็นหญิงแต่ผมศัลยกรรมแล้ว และใช้ชีวิตแบบชายเต็มตัว?
2. การที่ผมเป็นผู้ชายเเล้วตอนนีเและชอบผู้ชาย ผมถือว่าเป็นเกย์ไหม หรือมีคำเรียกอื่น?
3. ผมควรทำยังไงกับความรู้สึกที่ยังลืมเขาไม่ได้เลย ทั้งที่เขาเกลียดผมขนาดนั้น?เเละผมก็ไม่เคยโกรธเขาเลยเเละยังคอยสนับสนุนเขาตลอด