คือเรามีนองที่อายุห่างกัน9ปี 9ปีที่ไม่มีน้องเราได้รับความนักจากพ่อและแม่โดนที่ไม่ต้องขอหรือเรียกร้อง แต่วันหนึ่งแม่เราได้มีน้องตอนนั้นเราดีใจมากกก
เราคิดว่าจะต้องเป็นพี่ที่ดีให้ได้ เป็นพี่ที่เป็นที่พึ่งให้กับน้อง ต้องนั้นพ่อแม่เราแยกทางกันเราและน้องอยู่กับแม่ เราไม่ได้ลำบากอะไร เป็นทางเลือกที่ดีด้วย เราก็รู้สึกต้องดูแลน้องคนนี้ให้ดี ยิ่งกว่าเดิมแต่พอแม่เรามีพ่อใหม่ เขาสนิทกับน้องเรามากแต่เป็นเราที่ถูกเมินไม่มีใครสนใจ ต้อนเราอยู่มัธยมมันก็หนักขึ้นเราถูกทำเหมือนเป็นคนนอก พวกเขา(พ่อ แม่ น้อง) ไปเที่ยวกับโดยโกหกเราว่าไปทำธุร พวกเขากินนู่นนี้กันแล้วก็มาโกหกเราเป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนเราไม่ได้เก็บเอามาใส้ใจเเล้ว ใช่เรารู้เพราะน้องเราจะมาเล่านู่นนี้หรือโกหกแบบอวดๆใส่เรา แต่ที่มีผลต่อความรู้สึกเรามากคือ ตั่งแต่เด็กเราจะตั่งใจเรียนเพื่อให้แม่ชม ใน9ปีก่อนน้องเราจะเกิดเราได้รับคำชมที่จริงใจ รู้สึกถึงความภูมิใจของแม่จริง แต่หลัง เราพยายามเรียนจนได้เกียรติบัตรของโรงเรียนแต่แม่เรากับตอบปัดๆคนที่ดีใจกับเรามากสุดคงเป็นค
แค่เพื่อนเราเอง เราเลยทำตัวห่างออกจากพวกเขามาตลอดแต่พวกเขาก็ไม่ได้สังเกตเลย หรือเราไม่สำคัญไม่รู้นะ เราเลยรู้สึกว่าถ้าตรงนั้นมีแค่เรา แม่คงรักเรามากกว่านี้
เราอยากเป็นลูกคนเดียว
เราคิดว่าจะต้องเป็นพี่ที่ดีให้ได้ เป็นพี่ที่เป็นที่พึ่งให้กับน้อง ต้องนั้นพ่อแม่เราแยกทางกันเราและน้องอยู่กับแม่ เราไม่ได้ลำบากอะไร เป็นทางเลือกที่ดีด้วย เราก็รู้สึกต้องดูแลน้องคนนี้ให้ดี ยิ่งกว่าเดิมแต่พอแม่เรามีพ่อใหม่ เขาสนิทกับน้องเรามากแต่เป็นเราที่ถูกเมินไม่มีใครสนใจ ต้อนเราอยู่มัธยมมันก็หนักขึ้นเราถูกทำเหมือนเป็นคนนอก พวกเขา(พ่อ แม่ น้อง) ไปเที่ยวกับโดยโกหกเราว่าไปทำธุร พวกเขากินนู่นนี้กันแล้วก็มาโกหกเราเป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง จนเราไม่ได้เก็บเอามาใส้ใจเเล้ว ใช่เรารู้เพราะน้องเราจะมาเล่านู่นนี้หรือโกหกแบบอวดๆใส่เรา แต่ที่มีผลต่อความรู้สึกเรามากคือ ตั่งแต่เด็กเราจะตั่งใจเรียนเพื่อให้แม่ชม ใน9ปีก่อนน้องเราจะเกิดเราได้รับคำชมที่จริงใจ รู้สึกถึงความภูมิใจของแม่จริง แต่หลัง เราพยายามเรียนจนได้เกียรติบัตรของโรงเรียนแต่แม่เรากับตอบปัดๆคนที่ดีใจกับเรามากสุดคงเป็นค
แค่เพื่อนเราเอง เราเลยทำตัวห่างออกจากพวกเขามาตลอดแต่พวกเขาก็ไม่ได้สังเกตเลย หรือเราไม่สำคัญไม่รู้นะ เราเลยรู้สึกว่าถ้าตรงนั้นมีแค่เรา แม่คงรักเรามากกว่านี้