เราได้เพิ่งรู้จักเพื่อนใหม่ๆกลุ่มนึงมาซักระยะ ซึ่งมีความรู้สึกว่าคือกลุ่มเพื่อที่พลัดพราก จากกันมาช้านาน
ประมาณว่า "ก่อนหน้านี้พวกแกไปอยู่ไหนมา?" นี่แหละใช่เลยกลุ่มเพื่อนในอุดมคติ
เราเป็นคนที่เมื่อคบเพื่อน จนไว้ใจเค้าได้แล้ว เราจะให้ใจไปเต็มร้อย% แบบเพื่อนยังไงก็ไม่มีวันเลิกกัน
พอสนิทมากขึ้น อยู่ด้วยกันนานขึ้น สิ่งที่เราพบก็คือ
- โกรธกันด้วยปัญหาได้สาระ เล็กน้อยมาก
- เห็นแกตัว ทั้งๆที่ตัวเองทำกับคนอื่นได้
- ไม่มีความเกรงใจคนอื่น
- นินทากันเองภายในกลุ่ม ซึ่งเชื่อว่าเราเคยเป็นประเด็นแน่นอน
- ชอบพูดเอาดีเข้าตัว เอาชั่วเข้าคนอื่น
- ที่คบกันมาเนี่ย เพราะมีเป้าหมายและผลประโยชน์เดียวกันเท่านั้น
- การที่ไม่ได้รู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่น ถือเป็นเรื่องที่ แปลกประหลาด
- มีปัญหาเรื่องการใช้เงิน ยืมเงิน คืนเงิน หารเงิน
- สนิทกับทุกคนในกลุ่มไม่เท่ากัน
- เวลาจะใช้งานใคร จะสนิทกับคนนั้นเป็นพิเศษ พอหมดวาระ ก็เมินเฉย
- เยอะ! กับทุกสิ่งทุกอย่าง เอาปัญหามาใส่คนอื่น
- โกหกสร้างเรื่อง เพื่อให้ตัวเองมีภาพพจนที่ดี
- อวดนู่นอวดนี่ ยิ่งกว่าโฆษณาแฝง ซะอีก ,,มีอะไร

โม้อ้อมโลกได้ก็เอา
- ถ้าไม่ถูกใจใครจะพูดเสียดเสียกัน แบบเนียนๆ
เราเป็นคนที่กับเพื่อนคือ ถึงไหนถึงกัน อะไรก็ได้
"แต่" ก็ต้องมีขอบเขตไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกันมากเกินไป
มีความรู้สึกว่า บางครั้งถ้าเรารู้จักกันแค่ผิวเผิน มันยังจะดีซะกว่ารู้จักกันลึกซึ้งจนเห็นด้านมืดกันขนาดนี้
ส่วนตัวเป็นคนที่ขาดเพื่อนไม่ได้เลย อยากเจอเพื่อน อยากเที่ยวด้วยกัน แต่ต้องการเวลาส่วนตัวในการจัดการชีวิตในแต่ละวันบ้าง
-ไม่รู้ว่าpoint คืออะไร แต่มีความรู้สึกว่าคนแบบเราไม่เหมาะสมกับเพื่อนกลุ่มนี้เหรอ?
- ควรคบต่อไป หรือ ตีตัวออกห่าง รู้จักกันไกลๆก็พอ ?
- เราต้องปรับตัว หรือ เราควรจะต้องเปลี่ยนกลุ่มเมื่อมีโอกาส?
- ไม่ใช่เราไม่รักเพื่อน แต่เราอยากเก็บความทรงจำดีดีไว้ รู้จักกันแค่นี้พอแล้ว ถ้ามากกว่านี้เราคงรับไม่ไหว
- เราเป็นคนขี้รำคาญ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ขวางหูขวางตา ซึ่งจุดนี้แล้วจะรำคาญพวก" เยอะ" เป็นพิเศษ
คนนิสัยแย่ กับ แย่ มาเจอกันคงรับกันไม่ได้
เราคงจูนติดกับพวกนี้เพระามีอะไรเหมือนกัน
บางครั้ง ความดีเป็นร้อย มาลบล้างความผิดซักสิบ มันไม่ได้หรอก มันกลายเป็นอคติไปเลย
เพื่อนที่คุณคบอยู่จริงใจแค่ไหน? โกรธกันร้ายแรงสุดคืออะไรเหรอคะ?
ประมาณว่า "ก่อนหน้านี้พวกแกไปอยู่ไหนมา?" นี่แหละใช่เลยกลุ่มเพื่อนในอุดมคติ
เราเป็นคนที่เมื่อคบเพื่อน จนไว้ใจเค้าได้แล้ว เราจะให้ใจไปเต็มร้อย% แบบเพื่อนยังไงก็ไม่มีวันเลิกกัน
พอสนิทมากขึ้น อยู่ด้วยกันนานขึ้น สิ่งที่เราพบก็คือ
- โกรธกันด้วยปัญหาได้สาระ เล็กน้อยมาก
- เห็นแกตัว ทั้งๆที่ตัวเองทำกับคนอื่นได้
- ไม่มีความเกรงใจคนอื่น
- นินทากันเองภายในกลุ่ม ซึ่งเชื่อว่าเราเคยเป็นประเด็นแน่นอน
- ชอบพูดเอาดีเข้าตัว เอาชั่วเข้าคนอื่น
- ที่คบกันมาเนี่ย เพราะมีเป้าหมายและผลประโยชน์เดียวกันเท่านั้น
- การที่ไม่ได้รู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่น ถือเป็นเรื่องที่ แปลกประหลาด
- มีปัญหาเรื่องการใช้เงิน ยืมเงิน คืนเงิน หารเงิน
- สนิทกับทุกคนในกลุ่มไม่เท่ากัน
- เวลาจะใช้งานใคร จะสนิทกับคนนั้นเป็นพิเศษ พอหมดวาระ ก็เมินเฉย
- เยอะ! กับทุกสิ่งทุกอย่าง เอาปัญหามาใส่คนอื่น
- โกหกสร้างเรื่อง เพื่อให้ตัวเองมีภาพพจนที่ดี
- อวดนู่นอวดนี่ ยิ่งกว่าโฆษณาแฝง ซะอีก ,,มีอะไร
- ถ้าไม่ถูกใจใครจะพูดเสียดเสียกัน แบบเนียนๆ
เราเป็นคนที่กับเพื่อนคือ ถึงไหนถึงกัน อะไรก็ได้ "แต่" ก็ต้องมีขอบเขตไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกันมากเกินไป
มีความรู้สึกว่า บางครั้งถ้าเรารู้จักกันแค่ผิวเผิน มันยังจะดีซะกว่ารู้จักกันลึกซึ้งจนเห็นด้านมืดกันขนาดนี้
ส่วนตัวเป็นคนที่ขาดเพื่อนไม่ได้เลย อยากเจอเพื่อน อยากเที่ยวด้วยกัน แต่ต้องการเวลาส่วนตัวในการจัดการชีวิตในแต่ละวันบ้าง
-ไม่รู้ว่าpoint คืออะไร แต่มีความรู้สึกว่าคนแบบเราไม่เหมาะสมกับเพื่อนกลุ่มนี้เหรอ?
- ควรคบต่อไป หรือ ตีตัวออกห่าง รู้จักกันไกลๆก็พอ ?
- เราต้องปรับตัว หรือ เราควรจะต้องเปลี่ยนกลุ่มเมื่อมีโอกาส?
- ไม่ใช่เราไม่รักเพื่อน แต่เราอยากเก็บความทรงจำดีดีไว้ รู้จักกันแค่นี้พอแล้ว ถ้ามากกว่านี้เราคงรับไม่ไหว
- เราเป็นคนขี้รำคาญ อะไรนิดอะไรหน่อยก็ขวางหูขวางตา ซึ่งจุดนี้แล้วจะรำคาญพวก" เยอะ" เป็นพิเศษ
คนนิสัยแย่ กับ แย่ มาเจอกันคงรับกันไม่ได้
เราคงจูนติดกับพวกนี้เพระามีอะไรเหมือนกัน
บางครั้ง ความดีเป็นร้อย มาลบล้างความผิดซักสิบ มันไม่ได้หรอก มันกลายเป็นอคติไปเลย