สวัสดีค่ะเราอายุ27มีน้องสาวคนนึงอายุ 15 ตอนนี้อยู่ม4 เมื่อวานเราทักไปหาน้อง อยากระบายให้น้องฟัง ตอนนี้เราพึ่งจะลาออกจากงานเพราะสังคมที่นั้นเเละกำลังหางานใหม่ทำ เราเหนื่อยเเละท้อมาก เราก็บ่นๆกับน้อง ว่าเราไม่อยากทำงานเเล้ว เราก็บ่นไปร้องไห้ไป555
น้องเราก็พูดว่า "ไม่ทำงานเเล้วพี่จะมีเงินหรอ" เราก็บอกน้องว่า "ก็มันเหนื่อย เหนื่อยงานไม่พอยังต้องมาทนกับอารมณ์คนที่นั่น "
น้องก็บอกกับเราอีกว่า "หนูไปเรียนหนูก็ต้องเจอเพื่อนหลากหลาย บางคนก็นิสัยดี
บางคนก็นิสัยไม่ดี เเต่หนูก็ทนเรียนได้ถึงทุกวันนี้ ถ้าหนูเป็นอย่างพี่ ทนไม่ได้ก็ลาออกจากรร เเบบนี้หรอ อีกอย่างถ้าพี่ทนกับนิสัยคนที่ทำพี่ไม่ได้เพราะพี่ไม่ชอบถึงลาออกไป หาที่ใหม่ยังไงก็ต้องมีคนเเบบเดิมที่พี่ไม่ชอบปะปนอยู่เเล้ว ถ้าพี่ทนกับสังคมปัจจุบันไม่ได้อนาคตพี่จะทนได้หรอ หนูไม่รู้หรอกคนอื่นจะมองหนูยังไง แต่ตอนนี้อยู่ม 4 หนูก็ต้องตั้งใจเรียน แล้วก็พอจบไปก็ต้องหางานเเบบพี่ มีเงินเดือนเยอะๆ คือแบบ ทุกอย่างก่อนจะมีอะไรเเม่ง ต้องมีเงินก่อนเว้ยพี่
เราถึงจะมีความสุขจริงๆอ่ะ งานที่เราเลือกทำ ถึง เราจะไม่มีความสุขแต่ก็ต้องมีเงินไว้ก่อนเป็นอย่างเเรก ทุกอย่างต้องใช้เงิน พี่จะกินพี่จะหิวพี่จะร้อน ร้อนพี่ก็ต้องซื้อพัดลม ติดแอร์เย็นๆ พี่หิวพี่ก็ต้องซื้อน้ำซื้อข้าว พี่อยากนอนพี่ก็ต้องมีที่นอนมีเตียงมีหมอน มีผ้าห่ม ยังไงพี่ก็ต้องทนกับสังคมนั้นๆเพื่อเเลกกับเงินที่ต้องเอามาใช้ในชีวิตประจำวัน หรือ ส่งให้หนูส่งให้พ่อเเม่ คนในครอบครัว ชีวิตต้องดำเนินด้วยเงินทั้งนั้นเเหละ ถ้าพี่ไม่มีเงินชีวิตพี่ก็จบอ่ะ ถ้าพี่เป็นเเบบนั่นพี่ก็เหมือนหนูอะต้องขอเงินจากเเม่ไปรรทุกวัน
พี่อายุก็เยอะเเล้วนะ ต้องสู้ดิ้""""
.........
จบการสนทนา ตอนน้องเราพูดเราไม่ได้พูดอะไรเลยเอาเเต่เงียบเเล้วก็น้ำตาไหลยาวๆ555 เราฟังเราเเล้วก็เอาคำพูดของน้องเรามานอนคิดเล่นๆคิดไปคิดมา เออที่มันพูดก็ถูกเเต่เราก็สงสัยเเละตกใจนิดหน่อย ว่ามันอายุเเค่15เเต่ความคิดนี่คือเเบบเว่อมากคุณขนาดเรายังคิดไม่ได้
เเบบนั้น เรา ก็เลยมาตั้งกระทู้เล่นๆจะสื่อประมาณว่า ความคิดไม่ได้วัดกันที่อายุ เด็กบางคนคิดได้ มากกว่า ผู้ใหญ่ที่ไม่มีความคิด
ทุกคนอาจจะงงๆที่มาอ่านกระทู้เราคือเราพิมหรืออธิบายอะไรไม่ค่อยเก่ง ต้องขอโทษด้วยนะคะ
เป็นเด็กเเต่ความคิดยิ่งกว่าผู้ใหญ่
น้องเราก็พูดว่า "ไม่ทำงานเเล้วพี่จะมีเงินหรอ" เราก็บอกน้องว่า "ก็มันเหนื่อย เหนื่อยงานไม่พอยังต้องมาทนกับอารมณ์คนที่นั่น "
น้องก็บอกกับเราอีกว่า "หนูไปเรียนหนูก็ต้องเจอเพื่อนหลากหลาย บางคนก็นิสัยดี
บางคนก็นิสัยไม่ดี เเต่หนูก็ทนเรียนได้ถึงทุกวันนี้ ถ้าหนูเป็นอย่างพี่ ทนไม่ได้ก็ลาออกจากรร เเบบนี้หรอ อีกอย่างถ้าพี่ทนกับนิสัยคนที่ทำพี่ไม่ได้เพราะพี่ไม่ชอบถึงลาออกไป หาที่ใหม่ยังไงก็ต้องมีคนเเบบเดิมที่พี่ไม่ชอบปะปนอยู่เเล้ว ถ้าพี่ทนกับสังคมปัจจุบันไม่ได้อนาคตพี่จะทนได้หรอ หนูไม่รู้หรอกคนอื่นจะมองหนูยังไง แต่ตอนนี้อยู่ม 4 หนูก็ต้องตั้งใจเรียน แล้วก็พอจบไปก็ต้องหางานเเบบพี่ มีเงินเดือนเยอะๆ คือแบบ ทุกอย่างก่อนจะมีอะไรเเม่ง ต้องมีเงินก่อนเว้ยพี่
เราถึงจะมีความสุขจริงๆอ่ะ งานที่เราเลือกทำ ถึง เราจะไม่มีความสุขแต่ก็ต้องมีเงินไว้ก่อนเป็นอย่างเเรก ทุกอย่างต้องใช้เงิน พี่จะกินพี่จะหิวพี่จะร้อน ร้อนพี่ก็ต้องซื้อพัดลม ติดแอร์เย็นๆ พี่หิวพี่ก็ต้องซื้อน้ำซื้อข้าว พี่อยากนอนพี่ก็ต้องมีที่นอนมีเตียงมีหมอน มีผ้าห่ม ยังไงพี่ก็ต้องทนกับสังคมนั้นๆเพื่อเเลกกับเงินที่ต้องเอามาใช้ในชีวิตประจำวัน หรือ ส่งให้หนูส่งให้พ่อเเม่ คนในครอบครัว ชีวิตต้องดำเนินด้วยเงินทั้งนั้นเเหละ ถ้าพี่ไม่มีเงินชีวิตพี่ก็จบอ่ะ ถ้าพี่เป็นเเบบนั่นพี่ก็เหมือนหนูอะต้องขอเงินจากเเม่ไปรรทุกวัน
พี่อายุก็เยอะเเล้วนะ ต้องสู้ดิ้""""
.........
จบการสนทนา ตอนน้องเราพูดเราไม่ได้พูดอะไรเลยเอาเเต่เงียบเเล้วก็น้ำตาไหลยาวๆ555 เราฟังเราเเล้วก็เอาคำพูดของน้องเรามานอนคิดเล่นๆคิดไปคิดมา เออที่มันพูดก็ถูกเเต่เราก็สงสัยเเละตกใจนิดหน่อย ว่ามันอายุเเค่15เเต่ความคิดนี่คือเเบบเว่อมากคุณขนาดเรายังคิดไม่ได้
เเบบนั้น เรา ก็เลยมาตั้งกระทู้เล่นๆจะสื่อประมาณว่า ความคิดไม่ได้วัดกันที่อายุ เด็กบางคนคิดได้ มากกว่า ผู้ใหญ่ที่ไม่มีความคิด
ทุกคนอาจจะงงๆที่มาอ่านกระทู้เราคือเราพิมหรืออธิบายอะไรไม่ค่อยเก่ง ต้องขอโทษด้วยนะคะ