ไปเที่ยว เพราะแม่ฉันอยากไปมานานแล้ว เก็บให้ครบเกือบทุกอำเภอในจังหวัดเชียงใหม่ ฉันก็ไปแบบจับพลัด จับผลู ไป ไม่ได้วางแผนอะไร แถมไม่อาบน้ำเช้า ไม่รีดเสื้อด้วยนะ ซกมกไปอย่างนั้นแหละ
ก็แวะตลาด วันอาทิตย์ ถนนค่อนข้างเงียบ และมีโบสถ์คริสต์เยอะอยู่ ได้รังผึ้งของโปรด มานึ่ง มาปิ้ง แล้วก็สาหร่ายทอด ก็ถูกมากเช่นกัน เป็นของพื้นบ้าน ไม่มียี่ห้อ เสียดายที่ลืมซื้อกลับบ้านเยอะ ๆ
ก็ไปแวะวัดที่เพิ่งรู้ว่า หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ที่บริจาคสร้างอาคารให้โรงพยาบาลมหาราช นครเชียงใหม่ ท่านจำวัดอยู่ที่อำเภอพร้าว ดอยแม่ปั๋ง
แล้วตอนก่อนจะเข้าตัวอำเภอ ก็มีหลวงปู่ขาว อนาลโย ด้วย ฉันก็เพิ่งทราบจากแม่ ว่าลูกศิษย์ท่านคือผู้ไปสร้างวัดอนาลโย ทิพยาราม แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังของจังหวัดพะเยา
ถามนักท่องเที่ยวสายบุญ ก็ได้รับคำตอบว่า จริง ๆ มี หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ด้วย แต่ว่าฉันกับแม่ไม่ได้เข้าไปกราบสักการะ มีแต่องค์จำลองที่หลวงปู่ขาว จริง ๆ ก็เห็นมีสิ่งก่อสร้างทางพุทธ อยู่ลึกเข้าไปจากถนนสายหลักเหมือนกัน
ก็เพิ่งทราบว่าอำเภอพร้าว คล้ายอำเภอลี้ ของจังหวัดลำพูน คือเป็นเมืองบุญ มีวัดเยอะ มีพระเกจิอาจารย์เยอะ ผู้คนก็มีน้ำใจงาม ฉันได้รับทานมาเป็นน้ำแข็งสำหรับแช่ปลา (แม่ซื้อจากตลาด)
ฉันก็ลืมอธิษฐานให้เธอบ้าง ให้หลานชายฉันบ้าง ไม่รู้จะได้รับกันแค่ไหนนะ 55
ก็ต้องขอบคุณน้า ๆ ของฉันด้วย เพราะเงินที่ฉันบริจาคทำบุญไป ก็แตกมาจากอั่งเปาของน้าน่ะแหละ ก็หวังว่าจะได้รับผลบุญกันถ้วนหน้า
แวะริมทาง ก็ได้ผักมาอีกเพียบ ฉันก็ซื้อกาแฟ อยากกินอะไรหวาน ๆ เย็น ๆ ดับกระหาย
ขากลับออกมา ผ่านอุทยานแห่งชาติ น้ำตกบัวตอง - น้ำพุ 7 สี ฉันเกือบจะไม่แวะละ แต่แม่ฉันตัดสินใจแวะ เพราะมาถึงนี่แล้ว ปรากฏว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจ ชื่อดัง ของอำเภอแม่แตง แต่ฉันกับแม่ไม่รู้จัก!
นักท่องเที่ยว - คนไทย - คนเทศ พากันไปเต็มไปหมด ไปปิคนิค นั่งกินอาหารกัน เล่นน้ำตกกัน
กลับมา ผ่านแม่น้ำปิง ก็เป็นจุดที่ผู้คนมาจอดรถ แล้วเล่นน้ำคลายร้อนกัน เห็นแม่บอกว่า เชียงใหม่ มีหลายจุดเลย ลักษณะเป็นหาดทรายของแม่น้ำแหละ มีร้านรวง
แล้วก็ได้ข้าวเหนียวมะม่วงมากินจากร้านข้างทาง ฉันไม่กิน เพราะไม่ใช่ของโปรด เห็นแม่บอกว่า มะม่วงอร่อยมาก แต่แม่ฉันก็รักษาสุขภาพ โดยการไม่ใส่กะทิที่เขาใส่กระปุกมาให้ (ใช้คำว่า กระปุก หรือ ผอบดี มันคือพลาสติกเล็ก ๆ ที่เขาใช้บรรจุข้าวหมากไว้ขาย ไซส์ขนาดกระปุกน้ำปู หรืออะไรทำนองนั้น ฉันเรียกไม่ถูก)
พ่อแม่ฉันก็อายุมากแล้ว บางทีฉันก็อยากเขียนโค้ด มากกว่าอ่านหนังสือ จะได้มีเงินมาปรนเปรอ บำรุง บำเรอ แต่ตอนนี้ขออ่านหนังสือก่อน ขาดแคลนความรู้มาก ๆ ไม่ไหวแล้ว
ระหว่างทางขากลับ ฉันง่วงมาก ขนาดว่ากินกาแฟ ตอนแรกกะจะอาบน้ำ นอน ก็พอกินอะไรเสร็จ ก็เล่นเน็ตยาวมาจนถึงตอนนี้แหละ กินกาแฟดำชงเองด้วย
พระอาทิตย์ยังไม่ให้อภัยฉันเลย ฉันก็คงจะมูฟว์ ออน แล้วล่ะ ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป แม้ท่านจะไม่อยู่คุ้มครองแล้ว แต่ก็ยังสวด ยังง้อท่านอยู่หน่อย ๆ เผื่อว่าท่านจะให้อภัย หรือจรมาอีก
ไม่รู้ฉันไปลบหลู่ท่านเรื่องอะไร เพราะนึกย้อนไป ก็มีหลายเรื่อง เยอะเกิน หรือท่านอาจจะไม่ว่าง ไปที่อื่น หรือท่านกริ้วหรือไม่พอใจ ที่ฉันโอ้อวดว่ามีท่านคุ้มครอง ลงในเว็บพันทิป ท่านอาจจะชอบให้ keep lowkey กระมัง
วันนี้มีซีรีส์ "ไหนเฮียบอกไม่ชอบเด็ก" ฉันขออนุญาตดูนะ ประสาสายหื่น เวลาผ่านไปเร็วจัง แป๊บ ๆ วันอาทิตย์ละ แต่คงไม่ถึงกับรอดูนะ เดี๋ยวจะแปรงฟัน กินยา นอนแล้ว ตื่นมาตอนไหน ค่อยว่ากันใหม่
น่าจะไม่ลืมพูดอะไรแล้ว ก็ขอจบการรายงานประจำวันแต่เพียงเท่านี้ หวังว่าทุกท่านที่เข้ามาอ่าน จะได้รับบุญกันถ้วนหน้านะคะะะ _/|\_
รายงานความคืบอยู่กับที่ อาทิตย์ ที่ 27 เม.ย. 2568 (เอาบุญมาฝาก จากอำเภอพร้าว) (ไม่มีรูป) 🤍
ก็แวะตลาด วันอาทิตย์ ถนนค่อนข้างเงียบ และมีโบสถ์คริสต์เยอะอยู่ ได้รังผึ้งของโปรด มานึ่ง มาปิ้ง แล้วก็สาหร่ายทอด ก็ถูกมากเช่นกัน เป็นของพื้นบ้าน ไม่มียี่ห้อ เสียดายที่ลืมซื้อกลับบ้านเยอะ ๆ
ก็ไปแวะวัดที่เพิ่งรู้ว่า หลวงปู่แหวน สุจิณโณ ที่บริจาคสร้างอาคารให้โรงพยาบาลมหาราช นครเชียงใหม่ ท่านจำวัดอยู่ที่อำเภอพร้าว ดอยแม่ปั๋ง
แล้วตอนก่อนจะเข้าตัวอำเภอ ก็มีหลวงปู่ขาว อนาลโย ด้วย ฉันก็เพิ่งทราบจากแม่ ว่าลูกศิษย์ท่านคือผู้ไปสร้างวัดอนาลโย ทิพยาราม แหล่งท่องเที่ยวชื่อดังของจังหวัดพะเยา
ถามนักท่องเที่ยวสายบุญ ก็ได้รับคำตอบว่า จริง ๆ มี หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต ด้วย แต่ว่าฉันกับแม่ไม่ได้เข้าไปกราบสักการะ มีแต่องค์จำลองที่หลวงปู่ขาว จริง ๆ ก็เห็นมีสิ่งก่อสร้างทางพุทธ อยู่ลึกเข้าไปจากถนนสายหลักเหมือนกัน
ก็เพิ่งทราบว่าอำเภอพร้าว คล้ายอำเภอลี้ ของจังหวัดลำพูน คือเป็นเมืองบุญ มีวัดเยอะ มีพระเกจิอาจารย์เยอะ ผู้คนก็มีน้ำใจงาม ฉันได้รับทานมาเป็นน้ำแข็งสำหรับแช่ปลา (แม่ซื้อจากตลาด)
ฉันก็ลืมอธิษฐานให้เธอบ้าง ให้หลานชายฉันบ้าง ไม่รู้จะได้รับกันแค่ไหนนะ 55
ก็ต้องขอบคุณน้า ๆ ของฉันด้วย เพราะเงินที่ฉันบริจาคทำบุญไป ก็แตกมาจากอั่งเปาของน้าน่ะแหละ ก็หวังว่าจะได้รับผลบุญกันถ้วนหน้า
แวะริมทาง ก็ได้ผักมาอีกเพียบ ฉันก็ซื้อกาแฟ อยากกินอะไรหวาน ๆ เย็น ๆ ดับกระหาย
ขากลับออกมา ผ่านอุทยานแห่งชาติ น้ำตกบัวตอง - น้ำพุ 7 สี ฉันเกือบจะไม่แวะละ แต่แม่ฉันตัดสินใจแวะ เพราะมาถึงนี่แล้ว ปรากฏว่าเป็นแหล่งท่องเที่ยว พักผ่อนหย่อนใจ ชื่อดัง ของอำเภอแม่แตง แต่ฉันกับแม่ไม่รู้จัก!
นักท่องเที่ยว - คนไทย - คนเทศ พากันไปเต็มไปหมด ไปปิคนิค นั่งกินอาหารกัน เล่นน้ำตกกัน
กลับมา ผ่านแม่น้ำปิง ก็เป็นจุดที่ผู้คนมาจอดรถ แล้วเล่นน้ำคลายร้อนกัน เห็นแม่บอกว่า เชียงใหม่ มีหลายจุดเลย ลักษณะเป็นหาดทรายของแม่น้ำแหละ มีร้านรวง
แล้วก็ได้ข้าวเหนียวมะม่วงมากินจากร้านข้างทาง ฉันไม่กิน เพราะไม่ใช่ของโปรด เห็นแม่บอกว่า มะม่วงอร่อยมาก แต่แม่ฉันก็รักษาสุขภาพ โดยการไม่ใส่กะทิที่เขาใส่กระปุกมาให้ (ใช้คำว่า กระปุก หรือ ผอบดี มันคือพลาสติกเล็ก ๆ ที่เขาใช้บรรจุข้าวหมากไว้ขาย ไซส์ขนาดกระปุกน้ำปู หรืออะไรทำนองนั้น ฉันเรียกไม่ถูก)
พ่อแม่ฉันก็อายุมากแล้ว บางทีฉันก็อยากเขียนโค้ด มากกว่าอ่านหนังสือ จะได้มีเงินมาปรนเปรอ บำรุง บำเรอ แต่ตอนนี้ขออ่านหนังสือก่อน ขาดแคลนความรู้มาก ๆ ไม่ไหวแล้ว
ระหว่างทางขากลับ ฉันง่วงมาก ขนาดว่ากินกาแฟ ตอนแรกกะจะอาบน้ำ นอน ก็พอกินอะไรเสร็จ ก็เล่นเน็ตยาวมาจนถึงตอนนี้แหละ กินกาแฟดำชงเองด้วย
พระอาทิตย์ยังไม่ให้อภัยฉันเลย ฉันก็คงจะมูฟว์ ออน แล้วล่ะ ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป แม้ท่านจะไม่อยู่คุ้มครองแล้ว แต่ก็ยังสวด ยังง้อท่านอยู่หน่อย ๆ เผื่อว่าท่านจะให้อภัย หรือจรมาอีก
ไม่รู้ฉันไปลบหลู่ท่านเรื่องอะไร เพราะนึกย้อนไป ก็มีหลายเรื่อง เยอะเกิน หรือท่านอาจจะไม่ว่าง ไปที่อื่น หรือท่านกริ้วหรือไม่พอใจ ที่ฉันโอ้อวดว่ามีท่านคุ้มครอง ลงในเว็บพันทิป ท่านอาจจะชอบให้ keep lowkey กระมัง
วันนี้มีซีรีส์ "ไหนเฮียบอกไม่ชอบเด็ก" ฉันขออนุญาตดูนะ ประสาสายหื่น เวลาผ่านไปเร็วจัง แป๊บ ๆ วันอาทิตย์ละ แต่คงไม่ถึงกับรอดูนะ เดี๋ยวจะแปรงฟัน กินยา นอนแล้ว ตื่นมาตอนไหน ค่อยว่ากันใหม่
น่าจะไม่ลืมพูดอะไรแล้ว ก็ขอจบการรายงานประจำวันแต่เพียงเท่านี้ หวังว่าทุกท่านที่เข้ามาอ่าน จะได้รับบุญกันถ้วนหน้านะคะะะ _/|\_