แค่อยากเขียนเล่นๆ

กระทู้สนทนา
บทภาพยนตร์เรื่อง: เงาในเงียบงัน (Silent Shadows) ประเภท: สืบสวน / ดราม่า / แอ็กชัน


---

ข้อมูลตัวละครหลัก

อูฮยอน (Woo Hyun)

อายุ: 28 ปี

อดีตหน่วยข่าวกรองพิเศษของเกาหลีใต้

ฉลาด เยือกเย็น มีฝีมือในการต่อสู้และการสืบสวน

หลังวางมือจากการทำงาน กลับมาใช้ชีวิตสงบกับพี่ชายที่ไทย ก่อนพี่ชายเสียชีวิตอย่างมีเงื่อนงำ


แก้ว (Kaew)

อายุ: 36 ปี

หญิงสาวที่สูญเสียครอบครัวจากการถูกลอบสังหารเมื่อ 5 ปีก่อน

กล้าหาญ แกร่ง แต่มีปมอดีตฝังลึก

เป็นลูกสาวของหัวหน้าองค์กรลับโดยไม่รู้ตัว


Boss (พ่อของแก้ว)

อายุประมาณ 60 ปี

หัวหน้าองค์กรลับ "เงาแดง"

อดีตข้าราชการระดับสูง เชื่อว่าความมั่นคงต้องแลกด้วยการเสียสละ


ผอ.หน่วยข่าวกรอง (Director)

ชายลึกลับผู้มีอิทธิพลระดับสูงในองค์กรข่าวกรองเกาหลีใต้

อยู่เบื้องหลังการตายของพี่ชายอูฮยอนและครอบครัวแก้ว



---

บทภาพยนตร์

ฉากที่ 1: คอนโดในกรุงเทพฯ – กลางคืน [อูฮยอนกลับถึงห้อง พบว่าพี่ชายของเขานอนเสียชีวิตอยู่ในสภาพเหมือนฆ่าตัวตาย]


ตำรวจ: “เราขอแสดงความเสียใจด้วยครับ เรา... ถูกแจ้งว่ามีเสียงดังมาจากห้องของคุณ ทางเราจึงมาตรวจสอบ"

ตำรวจ: “แล้วเราก็มาเจอร่างไร้วิญญาณของพี่คุณ"

เจ้าหน้าที่พิสูตรหลักฐาน: “หมวดครับจากสถานที่เกิดเหตุไม่มีร่องรอยการต่อสู้ครับ เป็นไปได้ว่าผู้ตายได้ฆ่าตัวตายครับ”

อูฮยอน: “ไม่จริง... พี่ผมไม่มีวันทำแบบนี้!”

ตำรวจ: “บางที่คนเราก็ซ่อนความเศร้าความกดดันไว้คนเดียว เลยทำให้ตัวเองรู้สึกไม่อยากอยู่ก็ได้ครับ”


---

ฉากที่ 2: ห้องชันสูตรลับ [อูฮยอนได้นำศพพี่ชายกลับเกาหลีใต้เพื่อให้เพื่อนเก่าในหน่วยข่าวกรองชันสูตร]

เพื่อน: “บาดแผลตรงนี้เนี้ยไม่ใช่บาดแผลธรรมดาแน่นอน”

อูฮยอน: (เสียงสะอื้น): “ฉัน...รู้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นแล้ว เพราะปกติฮยองไม่ใช่คนที่อ่อนแอขนาดนั้น”

อูฮยอน: “ฉัน...จะยอมลงไปเล่นเกมกับพวกมันเอง"

เพื่อน: “นายแน่ใจเหรอว่าจะเอาตัวเองกลับไปในที่ตรงนั้นเนี้ยน่ะ?”

อูฮยอน: “ฉันไม่มีทางเลือก พี่ฉันตาย... และฉันจะไม่หยุด จนกว่าจะรู้ว่าใครทำ”

อูฮยอน: (เสียงสะอื้น): “ฉัน...จะล้างแค้นให้พี่เอง”

เพื่อน: “งั้นฟังนะ... แผลที่คอไม่ใช่รอยบาดตัวเอง... เขาถูกฆ่า และจัดฉากให้เหมือนว่าฆ่าตัวตาย”

อูฮยอน (เสียงเยือก): “แบบนี้มันไม่ใช่อุบัติเหตุ... มันคือคำเตือน”


---

ฉากที่ 3: ร้านกาแฟในเชียงใหม่ [อูฮยอนกำลังสืบหาความจริง พบกับแก้วโดยบังเอิญ ทั้งสองเริ่มพูดคุยกัน]

แก้ว: “ดูคุณไม่ใช่คนท้องถิ่น... มาหาอะไรที่นี่เหรอคะ?”

อูฮยอน: “ผมมาตามหาคนคนนึงครับ... พี่ชายผมถูกจัดฉากให้ฆ่าตัวตาย”

แก้ว: “เหมือนกันเลย ฉันก็มาหาใครบางคน... ที่พรากครอบครัวไปเมื่อ 5 ปีก่อน”

อูฮยอน: “ใคร?”

แก้ว: “ฉันไม่รู้ชื่อ... แต่ฉันจำหน้ามันได้แม่น”

อูฮยอน: “ส่วนผมไม่เห็นแม้กระทั่งใบหน้าผู้ร้ายเลย แต่เขาทำของชิ้นนี้ตกไว้”

แก้ว(พึมพัม): “เหมือน... กันเลย ไม่ผิดแน่ จะต้องเป็นมันแน่นอน”

อูฮยอน: “มีอะไรรึป่าวครับ?"

แก้ว: “นี่! คุณ... ฉันว่าบางที... คนที่คุณตามหา อาจเป็นคนเดียวกับที่ฆ่าพี่ชายคุณก็ได้"

อูฮยอน: “คนเดียวกันหรอครับ?”

แก้ว: “หรือไม่... เรากำลังเผชิญหน้ากับองค์กรเดียวกัน”


---

ฉากที่ 4: ห้องพักของแก้ว – วางแผนบุก
[ทั้งคู่ปรึกษา และหาข้อมูลที่ได้มาจนรู้ถึงตัวคนร้าย และองค์กรเงาแดง พร้อมวางแผนบุก]

อูฮยอน: “ฉันเจอรหัสผ่านเข้าระบบเก่า... ใช้มันเจาะเข้าคลังข้อมูลเงาแดงได้”

แก้ว: “ข้อมูลพวกนั้นจะพาเราเข้าใกล้หัวหน้าใหญ่?”

อูฮยอน: “มากพอจะรู้ว่าใครเป็นคนสั่งฆ่าคนที่เรารัก”

แก้ว: “ถ้าฉันต้องเผชิญหน้าคนที่ฆ่าครอบครัว... ฉันจะไม่ลังเล”

อูฮยอน: “แล้วถ้าความจริงเจ็บยิ่งกว่าความแค้นล่ะ?”

แก้ว: “ก็ต้องยอมรับมัน... แล้วเดินต่อไป”


---

ฉากที่ 5: การต่อสู้กลางโกดัง

แก้ว: “มันคือคนที่อยู่ในรูปไม่ผิดแน่... ฉันจำมันได้!”

อูฮยอน: “คุณแน่ใจใช่ไหม?"

แก้ว: “ใช่ฉันมั่นใจว่าใช่คนในรูปคือมัน"

[อูฮยอนยกปืนแล้วเล็งไปที่ชายในรูป]

อูฮยอน: “หยุด! อย่าหนี!”

[ชายชุดดำวิ่งหนี แต่อูฮยอนได้วิ่งตามแล้วเกิดการต่อสู้ แต่ด้วยไฟในโกดังทำชายชุดดำหนีไปได้ แก้วเก็บแฟลชไดรฟ์จากพื้นที่ตกไว้]

แก้ว: “มันคือข้อมูล...”

อูฮยอน: “และมันจะพาเราไปหาคนที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้”


---

ฉากที่ 6: การบุกองค์กร - ชั้นด่านฟ้าของสำนักงานในย่านอุตสาหกรรม
(ฝนเริ่มตกเบา ๆ ข้างนอก เสียงลมพัดผ่านหน้าต่างแตกๆ เข้ามา)

[ทั้งสองวิ่งลงบันไดอย่างเงียบ ๆ พกปืนสั้นติดตัว — แก้วใช้มีดพกซ่อนไว้ที่ขา]

ตัดสลับ
กล้องวงจรปิดจับภาพทั้งสองคน ทีมรักษาความปลอดภัยในห้องควบคุมเริ่มเคลื่อนไหว

การต่อสู้หนักขึ้น

มีมือปืนบุกเข้ามาอีก 5 คน

อูฮยอนใช้ทักษะต่อสู้มือเปล่าที่ได้จากหน่วยข่าวกรองต่อสู้ระยะประชิด

แก้วใช้ความเร็วและความคล่องตัวหลบ กระโดด เตะ และปามีด

การต่อสู้ดุเดือดแบบระยะใกล้-กลาง แก้ววิ่งเข้าหลังกำแพงเพื่อลบกระสุน และอูฮยอนยิงสวนอย่างแม่นยำ

ทั้งสองจัดการศัตรูทั้งหมดได้อย่างเฉียดฉิว

---

ฉากที่ 7: ทางเดินไปห้องส่วนตัวของBoss -
อูฮยอนล้างแค้นให้พี่ชาย
[หลังจากสถานการณ์คลี่คลายอูฮยอนได้วิ่งตรงไปที่ห้องของหัวหน้าองค์กร ส่วนแก้วกำลังโหลดข้อมูลเพื่อเปิดโปงผู้ที่อยู่เบื้องหลังองค์กร]

[จู่ ๆ ชายชุดดำพุ่งเข้าหาด้วยมีดสั้น อูฮยอนเบี่ยงหลบแล้วเตะมีดหลุดจากมือ
ทั้งสองปะทะกันด้วยมือเปล่า หมัดต่อหมัด เตะสวนอย่างรวดเร็ว]

ชายชุดดำ: “คนอย่างนาย… ไม่มีวันเข้าใจว่าพวกเราต้องทำอะไรเพื่อชาติ"

อูฮยอน: “ฉันเข้าใจดี… แต่ไม่ใช่การฆ่าคนบริสุทธิ์"

[จบด้วยอูฮยอนล็อกแขนชายชุดดำ ทุ่มลงกับพื้น แล้วใช้ปืนจ่อศีรษะเขา]

ชายชุดดำ (หอบหายใจ): “ฆ่าฉันสิ… แล้วนายก็จะกลายเป็นเหมือนฉัน"

อูฮยอน (นิ่ง แล้วยิงทันที): “ใช่... ฉันฆ่านายแน่ แต่ฉันไม่ใช่คนแบบแก"

ฉากที่ 8: ห้องทำงานส่วนตัวของ Boss – กลางคืน

[อูฮยอนเดินเข้ามาเงียบ ๆ ผ่านประตูไม้หนักที่เปิดแง้มอยู่ — ปืนในมือแน่น — สายตาจับจ้องไปที่ชายวัยกลางคนในชุดสูทที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หนังตัวใหญ่ หันหลังให้หน้าต่างเมืองที่มีแสงไฟริบหรี่]

อูฮยอน (เปิดประตูแล้วเล็งปืน): “หยุด! ยืนขึ้นแล้วเอามือวางไว้ที่ท้าทอย”

Boss (เสียงเรียบเย็น): “ในที่สุดก็มา... อูฮยอน"

อูฮยอน (เสียงเข้ม): “ลุกขึ้น... หันหน้ามา"

[Boss หัวเราะเบา ๆ แล้วค่อย ๆ วางแก้ววิสกี้ลงบนโต๊ะไม้ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า]

Boss: “นายยังเหมือนเดิม... ใจร้อน... เหมือนพี่ชายของนาย"

อูฮยอน: “แก...เป็นคนสั่งให้คนไปฆ่าพี่ชายฉันทำไม!?

อูฮยอน: “พูดมา!!"

[เสียงฝีเท้าวิ่งเร็ว ๆ ดังขึ้นจากทางเดินด้านนอก — ประตูกระแทกเปิด]

แก้ว (เสียงตะโกน): “อูฮยอน! อย่าเพิ่ง!"

[อูฮยอนชะงักเล็กน้อย มือที่กำลังจะเหนี่ยวไกปืนคล้ายจะสั่นเล็กน้อย ดวงตาสับสน]

[Boss ค่อย ๆ หันกลับมาเผชิญหน้ากับแก้ว]

Boss (หลังหันกลับมาช้า ๆ): “โอ้... เธอมาก่อนที่ฉันจะลุกขึ้นจริง ๆ"

[ใบหน้าของชายวัยกลางคนปรากฏใต้แสงสลัว — แต่ชัดเจนพอให้แก้วเห็น]

แก้ว (เสียงสั่น ราวกับลมหายใจขาดห้วง): “...พ่อ?"

[อูฮยอนชะงัก หันมามองเธออย่างตกใจ]

อูฮยอน: “อะไรนะ พ่อ...?"

[แก้วค่อย ๆ ถอยหลังไปหนึ่งก้าว เหมือนจะหายใจไม่ออก]

แก้ว (ก้าวถอยหลังหนึ่งก้าว ตาเบิกกว้าง): “ไม่จริง... พ่อ... พ่อยังมีชีวิตอยู่?"

[Boss ยิ้มเย็น ดวงตาแน่นิ่ง ราวกับเคยรอวินาทีนี้มานาน]

Boss: “แก้ว... พ่อเสียใจที่ต้องให้ลูกมารู้ความจริงแบบนี้"

แก้ว (เสียงเริ่มสั่น): “ความจริงอะไร... ว่าพ่ออยู่เบื้องหลังการตายของแม่? ของพี่?"

[น้ำตาเริ่มคลอเบ้า มือสั่นข้างตัว]

Boss: “มันคือสิ่งที่จำเป็น... ครอบครัวต้องมีผู้เสียสละเพื่อชาติ... เพื่ออนาคต"

[อูฮยอน — เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังจะทรุด]

[แก้วที่ทรุดตัวลงกับพื้นได้เสียสติและนิ่งไปพักใหญ่]

[อูฮยอนขบกรามแน่น ชั่ววินาทีนั้น Boss พลิกตัวเร็วผิดมนุษย์ — ปัดปืนอูฮยอนกระเด็น แล้วเหวี่ยงมีดที่ซ่อนในแขนเสื้อ]

เสียงฉึก!
อูฮยอนเบี่ยงตัวหลบเฉียดฉิว บาดแขนนิดหน่อย ก่อนจะถีบ Boss กระเด็นไปกระแทกโต๊ะ

การต่อสู้ประชิดเริ่มขึ้น — หมัดต่อหมัด มีดต่อหมัด — จังหวะเร็ว รุนแรง เต็มไปด้วยความแค้นสะสม

Boss (ขณะสู้):
"นายไม่มีวันเข้าใจ... พี่ชายของนาย เลือก ที่จะตาย!"

อูฮยอน (กัดฟัน):
"เขา ถูกบังคับ ให้เลือก!"

[อูฮยอนที่แรงเหลือไม่มากพลาดท่าจนถูกBoss ผลักออกและเอาแจกันที่อยู่บนโต๊ะฟาดไปที่หัวจนล้มลง]

Boss(บีบคอและเล็งปืนไปที่หัวของอูฮยอน): “แกกับพี่ของแกเหมือนกันจนไม่มีผิด"

อูฮยอน: “ยิงฉันสิ… แต่แกฆ่าแก้วไม่ได้หรอก แกมันก็แค่ไอพวกเห็นแก่ตัว"

Boss: “จะตายทั้งทียังจะพูดมากอีกนะ เดี๋ยวฉันจะส่งแกไปอยู่กับพี่ของแกเอง"

[อูฮยอนหลับตาพร้อมรับความตาย — ทันไดนั้นเองแก้วได้สติและหยิบปืนเล็งไปที่ศีรษะของพ่อตัวเอง]

แก้ว(น้ำตาที่ไหลออกมา): “มันจบแล้วพ่อ"

[เสียงปืนดังขึ้น!!! แก้วทรุดตัวลงอีกครั้งและร้องไห้ อูฮยอนลุกขึ้นแล้วกอดเธอไว้แน่น]

อูฮยอน: “ทุกอย่างมันจบแล้ว ต่อไปนี้ผมจะอยู่ข้างคุณเอง"

---

ฉากที่ 8: บนถนนในภูเขาปูซาน – สองเดือนต่อมา

แก้ว: “ถ้าไม่มีคุณ ฉันคงไม่กล้าสู้...”

อูฮยอน: “ผมต่างหาก... ที่ได้คุณมาช่วยดึงผมกลับจากความมืด”

อูฮยอน: “สร้างเต็นท์เสร็จ เรามาย่างหมูสามชั้นกินกัน"

[เสียงปืนดังขึ้น อูฮยอนทรุดลง แก้วกรีดร้อง]

---

ฉากที่ 9: สำนักงานใหญ่หน่วยข่าวกรองเกาหลีใต้

[กล้องแพนไปบนใบหน้าผอ.หน่วยข่าวกรองยิ้มที่มุมปาก]

ผอ.หน่วยข่าวกรอง: “เขารู้เรื่องของเรามากเกินไป เราเลยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องปิดปากเขาอย่างเดียว”

(เสียงชายปริศนา): “คุณ...ทำถูกแล้ว เราแค่ไม่มีทางเลือกอื่น เสียดายที่เขาไม่อยู่ฝ่ายเดียวกับเรา(พร้อมหัวเราะพึมพัม)”

ฉากที่ 9: โรงพยาบาลปูซาน – แก้วรอดตาย

หมอ: “โชคดีที่กระสุนไม่ถูกจุดสำคัญ”

[แก้วนอนนิ่ง มองภาพรูปที่ถ่ายคู่กับอูฮยอนบนหน้าจอมือถือพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมา]

---

End Credits Scene

[เจ้าหน้าที่กำลังเก็บศพ บางคนบ่นเบา ๆ ว่า “น่าเสียดาย ยังหนุ่มอยู่แท้ ๆ"]

[ชายลึกลับอุ้มร่างอูฮยอนออกไปในเงามืด]

ฉากสุดท้าย: ค่ายลับในป่า

[อูฮยอนลืมตาขึ้นช้า ๆ เหงื่อแตกเต็มหน้า]

อูฮยอน: “ที่นี่... ที่ไหน...”

[ชายลึกลับในเงาเดินเข้ามา]

ชายลึกลับ: “อดีตเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรอง อูฮยอน... ได้ตายไปแล้ว”

อูฮยอน: “คุณเป็นใคร...”

ชายลึกลับ: “นายไม่จำเป็นต้องรู้หรอก รู้แค่ว่า ต่อจากนี้ นายคือ Shadow”

อูฮยอน: “sa...Shadow”

[กล้องแพนออกจากใบหน้าอูฮยอน เผยแฟ้มลับ "Project: SHADOW"]

จบบริบูรณ์
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่