พ่อแม่ห่วงมาก

ตอนนี้เราเป็นเด็กปี1ค่ะ พ่อแม่ห่วงเรามากตอนที่เรายังอายุ15-16ก็ออกไปเที่ยวมาไหนไปไหนกับเพื่อนค่อนข้างยากค่ะ จะโดนเพื่อนล้อตลอดว่าชวนไปยังไงก็ไม่ได้ไปแน่นอน แต่ที่ผ่านมาเราก็ไม่เคยมีปัญหานะคะถ้าเขาไม่ให้เราก็ไม่ไปค่ะเราอยู่บ้านตลอด พ่อเราเป็นคนค่อนข้างดุคนอื่นไม่ค่อยกล้ายุ่งด้วยเราเลยไม่ค่อยอยากดื้อหรืออยากซน เรื่องเกรดเรื่องเรียนก็ได้3.5+ตลอดทุกเทอม รวมถึงเพื่อนๆเราเองก็ได้3.5+ด้วยเช่นกัน เราไม่เคยมีปัญหาเรื่องเที่ยวเลยจนมาถึงตอนนี้ค่ะช่วง3-4วันที่ผ่านมานี้เราไปบ้านย่า(พ่อกับย่าอยู่คนละบ้านกัน) ตัวบ้านไม่ห่างกันมากค่ะนั่งรถไป10นาทีก็ถึงแล้ว วันนี้เรากลับบ้านมาบอกกับพ่อว่าพรุ่งนี้เราขอไปบ้านย่าอีก1วันได้มั้ย(ตลอดที่ผ่านมาเราอยู่บ้านตลอปิด้วยเทอมรู้สึกเหงามาก) เพราะลูกพี่ลูกน้องเราอยู่บ้านย่าค่ะเป็นผู้หญิงเหมือนกับเราแล้วก็ไม่ได้มาบ้านย่าบ่อยๆแม่ของเขาก็เป็นน้องสาวแท้ๆของพ่อเราด้วย แต่พ่อกลับตอบมาว่าที่ไปมายังไม่พอใจอีกหรอ ถ้าเกิดลูกพี่ลูกน้องอยู่บ้านย่าเราจะต้องไปบ้านย่าทุกวันเลยมั้ย เราก็ตอบว่าใช่ พ่อเราก็พูดต่ออีกว่าแล้วถ้าลูกพี่ลูกน้องอยู่บ้านย่าทุกวันเราจะต้องไปหาเขาทุกวันมั้ย เราก็ตอบว่าใช่ แล้วพ่อเราก็ยังจี้ถามเราอีกพูดเหมือนเชิงไม่พอใจเราพูดว่าถ้าลูกพี่ลูกน้องเรามาอยู่บ้านย่าเป็นเดือนเป็นปีเราต้องไปเป็นเดือนเป็นปีเลยมั้ย ตอนนั้นที่พ่อถามเรามาแบบนี้เรางงมากว่าพ่อต้องการให้เราตอบว่าอะไร เราเลยถามพ่อว่าที่ถามแบบนี้เพราะอยากให้เราอยู่บ้านหรอ พ่อต้องการอะไร เท่านั้นแหละเราโดนบ่นยับเลย เขาถึงขั้นพูดว่าจะเก็บกระเป๋าไปอยู่บ้านย่าเราเลยมั้ยคือเรางงมากว่าก็เป็นครอบครัวเดียวกันแท้ๆยังจะไม่พอใจเราอีกหรอ ตอนนี้เราทะเลาะกับพ่ออยู่ค่ะ เขาไม่เคยปล่อยเราเลยค่ะ(เราเพิ่งนั่งรถวินเป็นตอนจบม.6ด้วยซ้ำ) ไม่ปล่อยเราไปเที่ยวเราก็ไม่มีปัญหานะคะแต่นี่มันบ้านย่าอ่ะค่ะขนาดนั่งรถไป10นาทีก็ถึงแล้วยังต้องเอามาทะเลาะกันเลย เราเหนื่อยมากค่ะมันทำให้เราไม่อยากออกไปไหนเลยเพราะถ้าเรากลับบ้านมาก็ต้องมานั่งทะเลาะกับพ่อแม่ตัวเองอีกค่ะ สำหรับทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วคิดเห็นยังไงกันบ้างคะ