ตอนเด็กๆเราโดนบูลลี่จากญาติ

ตั้งแต่เด็กหนูเคยเป็นคนที่กินเยอะมากๆและแน่นอนว่าการที่หนูกินเยอะจนบางทีก็กินตามใจปาก เอาง่ายๆเลยค่ะคือ "พุงอิ่มปากอยาก"
จนจำความได้คือ หนูเป็นเด็กต่างจังหวัดและทุกๆเทศกาล ญาติที่ทำงานอยู่ในเมืองก็จะกลับมาที่ต่างจังหวัดนั่นก็คือที่ที่หนูอยู่และคำถามที่หนูได้รับจากญาติแต่ละคนที่กลับมาจากในเมืองคือ"พี่..(ชื่อหนู)..น้ำหนักเท่าไหร่แล้ว"แทนที่จะเป็นคำทักทายทั่วไปหรือการถามสารทุกข์สุกดิบแต่ไม่ใช่
ไม่ใช่แค่นั่นตอนหนูโตขึ้นตอนนี้ก็อายุ15ปีแล้วตอนนั้นกำลังนั่งดูทรศ.ของแม่หนุลองเปิดข้อความของหนึ่งในคนที่ชอบบูลลี่หนุสิ่งที่เห็นคือเค้า แชร์โพสทางในเฟสให้แม่หนูซึ่งในนั้นเป็นภาพaiผู้หญิงอ้วนและเค้าก้บอกว่านี่คือหนูประเด็นคือมันมีอีกหลายโพสที่ส่งมาไม่ใช่แค่โพสนั้นอันแรก แม่มักจะบอกว่า"แม่ก็ไม่ชอบเหมือนกันให้ใครมาว่าลูกแม่แม่ก้โกรธ"แต่ไม่มีวันไหนเลยตั้งแต่โดนบูลลี่ที่แม่จะพูดปกป้องหนุแต่ไม่ใช่ว่าแม่ไม่ดีนะแม่ดีมากหนุเข้าใจที่ที่แม่อาจจะไม่พูดเพราะบางคนหัวโบราณอาจจะว่าแม่ได้หรือไม่อาจจะล้ำเส้นว่าไปถึงตายายเราอันนี้เราเข้าใจค่ะ
แล้วถ้าถามว่าโดนว่าโดนดูถูกขนาดนี้คิดจะลดน้ำหนักบ้างมั้ย เคยค่ะแต่ลดเท่าไหร่ก็ไม่ลงจนหนุรุ้สึกท้อแล้วติดกับนิสัยที่ไม่ค่อยมีวินัยอีก
แต่พอโตขึ้นก็เริ่มไม่สนใจกับคำพวกนั้นแต่บางทีก็อดไม่ได้ที่จะคิดเพราะหนูเองก็เป็นคนคิดมากเอาเรื่อง😮‍💨