โลกจะใจดีกับคนที่หน้าตาดี not all

คือเรื่องนี้เราไม่ได้จะพูดโจมตีคนอื่นนะแต่ว่ามันก็เป็นความสงสัยของเราเฉยๆที่เราตอนเด็กเป็นคนหน้าตาแย่มากผิวดำหน้าดำแผลเต็มตัว(ปล.เราตอนเด็กเป็นคนลุยๆแผลที่ได้มาก็จากการปีนต้นไม้วิ่งเล่นตามภาษา)เราต้องย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดเพราะด้วยความที่เราเป็นเด็กกรุงเทพมาตั้งแต่เกิดอะไรๆที่ผู้ใหญ่สอนส่วนใหญ่ก็จะต่างกับที่ต่างจังหวัดมากทำให้เราเข้ากับเด็กที่นัานไม่ได้เข้าไปวันแรกก็โดนล้อบูลลี่แกล้งต่างๆนาๆเราชอบโดนผู้หญิงสองคนเป็นคนผิวพรรณดีหน้าตาน่ารักแต่นิสัยคนละเรื่องเพราะนางคิดว่ายังไงก็ไม่มีใครเชื่อเราและก็ไม่มีใครเชื่อเราจริงๆทุกคนเอาแต่เข้าข้างนางเราโดนหนักจนมันมีความคิดว่าถ้าเราหน้าตาดีบ้างทุกคนจะเข้าใจเราบ้างรึเปล่าเพราะความคิดนั้นแหละทำให้เราเปลีายนตัวเองจนม.3เพราะเหตุการณ์ในตอนเด็กทำให้เราไม่มั่นใจแต่เพื่อนๆจะคอยบอกว่าสวยมากนะอย่าจมกับความคิดแบบนั้นเลยบางทีก็มีคนที่หมั่นไส้เราบอกว่าเราเรียกร้องความสนใจทำเป็นไม่ทั่นใจตัวเองแต่มันก็คือความจริงถ้าไม่เคยโดนก็ไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บขนาดไหนในตอนไม่มีใครเชื่อเราสักคนเราเป็นเหมือนแค่คนนอกทุกเรื่องราวมันตอดย้ำให้เรายิ่งสงสัยเข้าไปใหญ่ว่าทำไมทุกคนถึงเอาแต่สนใจคนหน้าตาดีแต่พอเป็นคนที่หน้าเกลียดแบบเราถึงกลานเป็นคนนิสัยไม่ดีไปซะอย่างนั้น55555