บ้านเราคงเป็นบ้านที่ซวยที่สุดแล้ว ทาวน์โฮมคือบ้านที่แย่ที่สุดสำหรับเรา

เริ่มจากบ้านที่ 1 เป็นกลุ่มคนอีสานเปิดเพลงเสียงดัง ทุกวัน โดยเฉพาะวันปีใหม่ คือสะเทือนหนักมากจนถึงตี 3 เปิดงี้ทุกปี บางทีก็ไปมีเรื่องกับบ้านอื่น เรื่องกินเหล้าเมาแล้วไปฉี่บนรถคนอื่นเขาจนต่อยกันก็มี บางทีเลยช่วงปีใหม่มาก็ยังเปิดจนต้องแจ้งตำรวจ พอตำรวจมาก็ออกมายืนด่าหน้าบ้าน

ที่ 2 เป็นพื้นที่ว่าง มีกลุ่มคนอีสานเหมือนเดิมมาเปิดแต่เพลงหมอลำจนหลังบ้านสะเทือน

บ้านที่ 3 เป็นบ้านข้างๆกันติดกันทั้ง 3 บ้าน ซึ่งมีกลุ่มคนพม่าและกัมพูชามาทำงานเย็บผ้าตั้งแต่ 6 โมงเช้าจนถึง 4 ทุ่ม ทุกวัน ตอนที่อยู่แรกๆก็ไม่เสียงดังเท่าไหร่ แต่พอหลังๆมาเครื่องจักรเริ่มเสื่อม ทั้งเสียงทั้งสะเทือนมาเต็มที่ ทางบ้านได้มีการพูดคุยกับเขาแล้ว ซึ่งเขาก็ยอมรับฟังแล้วก็แก้ปัญหาโดยเอาเศษผ้ารองเครื่อง แต่ก็ยังสะเทือนอยู่ดีจนเขาไม่รู้จะทำไงแล้ว

อยากมาระบายให้ฟังค่ะ เราไม่ได้เหยียดคนอีสานหรือคนพม่านะ เพื่อนเราอีสานก็มี พม่าบางคนก็นิสัยดี แต่ในมุมมองเราคือทาวน์โฮมปัญหาเพื่อนบ้านจากคนกลุ่มนี้เยอะจริงๆ ส่วนเรายังเรียนมหาลัยอยู่แล้วต้องเจอกับสภาพแบบนี้ทุกวัน ท้อแท้เลยว่าทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ คงต้องรอเก็บตังแล้วซื้อบ้านเดี่ยวเลย ส่วนทาวน์โฮมคงลา ไม่เอาอีกแล้ว