ทำไมพระพุทธเจ้าถึงสอนให้ทำความดี ทำกุศลหรอคะ

ใน เมื่อ อภิสังขารสาม เป็นสิ่งที่ต้องสละทิ้ง
แปลว่า ธรรมชาติของจิตนั้นราบเรียบเสมอกัน
ทำไม ทาน หรือ กุศลต่างๆที่พระองค์ท่านตรัส
จึงเป็นการเดินในมรรคได้ เป็นสิ่งที่ถูก
ทั้งที่ความจริง มันไม่ใช่สิ่งสำคัญอะไร

ไม่ได้มีเจตนาจะปรามาสอะไรนะคะ
หนูรักเคารพพระศาสนามากแต่ถามเพราะเเค่ต้องการความรู้ ถ้าใช้ถ้อยคำใดไม่สมควร
กราบขออภัยทุกๆท่านเป็นอย่างสูงค่าาา