ไม่อยากอยู่แล้ว แต่ห่วงลูกๆ

ตอนนี้ล้มเหลวทุกอย่าง การงาน การเงิน ความรัก ทุกอย่างค่อยๆ สะสมกันมาเป็นเวลาหลายปี และมาพังทลายในเวลาใกล้ๆ กัน
ร้องไห้ทุกวัน ยิ่งการเงินคือเรื่องใหญ่ อยากขายที่ดินให้ได้เร็วๆ เพื่อมาปิดจบหนี้สิน แต่ก็ขายไม่ได้ซักที ทุกอย่างเริ่มไปต่อไม่ไหว
อยากจากไปเร็วๆ หาทางไปอย่างสงบและไม่เดือดร้อนใคร คิดวนซ้ำๆ อยู่ตลอดเวลา ขนาดไปวัดเรายังขอพรให้เราจากไปเร็วๆ
เหนื่อยมากๆ เราเป็นเสาหลักของบ้าน เลี้ยงแม่ เลี้ยงลูก 2 คน ด้วยตัวเอง กลัวว่าจากไปจะไม่มีใครดูแลพวกเค้า แต่ตอนนี้ตัวเองก็ไม่ไหวแล้ว
แบกคนเดียวมาตลอด พอมองหน้าลูกก็สงสาร ลูกดีมากๆ ไม่เคยทำให้ไม่สบายใจ เรียนเก่ง ช่วยงานทุกอย่าง ลูกสู้มากๆ แต่เราสู้ไม่ไหว
คิดแต่จะจากไป วันนึงคิดเป็นร้อยเป็นพันครั้ง นั่งกินข้าวอยู่ก็ร้องไห้ นึกถึงคำที่จะสั่งเสียลูกก็ร้องไห้ ไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย
เราควรจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง ดิ่งมากๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่