สวัสดีครับ จริงๆ ตั้งกระทู้เพื่ออยากมาระบายหรือหาเพื่อนที่ประสบพบเจอสถานการณ์เดียวกัน
ผมอายุ 30 ปี ทำงานบริษัทเอกชนที่นึงอยู่ เลิกงานค่ำเกือบทุกวันตลอด 2-3 ปีที่อยู่ที่นี่ครับ
แต่ช่วง 2-3 เดือนนี้งานเยอะมากจนผมต้องเอากลับมาทำที่ห้องบ้าง (เพื่อที่จะได้เจอครอบครัว หรือแฟน) เอามาทำเสาร์อาทิตย์บ้าง แทบไม่ได้หยุดเลยครับ
พีคสุดคือสองวีคมานี่ผมรันยาวตั้งแต่เช้ายันห้าทุ่ม เที่ยงคืนทุกวันทำที่บริษัท แถมไม่ค่อยได้ทานข้าวเพราะยุ่งมาก และไม่อยากอาหาร เริ่มที่จะรู้สึกวูบๆ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นร่วงลงไป
คาดว่าน่าจะยุ่งขั้นสุดแบบนี้ไปตลอดอีกสองสามเดือน หรือเป็นปีเลยครับขึ้นอยู่กับว่าจะมีปัญหามาเพิ่มอีกเยอะมั้ย
คิดจะเปลี่ยนงาน สมัครในเว็ปหางานไป 10-20 ที่แทบไม่มีใครติดต่อมาเลยครับ จะลาออกมาก่อนแล้วตระเวนหางานใหม่ก็ไม่ยังไม่กล้า กลัวว่างงานนานไปตลอด (จริงๆ มีเงินเก็บพออยู่ได้เป็นปีสองปีครับ ภาระมีแค่หนี้มอไซต์คันเดียว)
มีใครเคยเจอสถานการณ์แบบนี้บ้างครับ แล้วผ่านมาได้ยังไง มีวิธีการฮีลใจตัวเองยังไงบ้างครับ
ปล. วันนี้วันศุกร์เที่ยงคืน ผมเพิ่งเลิกงาน และพนวันหยุดก็จริง แต่ต้องไปทำต่อ เศร้าจัด
คนที่ทำงานหนัก เครียด กดดัน มีวิธีการฮีลใจยังไงกันบ้างครับ😢
ผมอายุ 30 ปี ทำงานบริษัทเอกชนที่นึงอยู่ เลิกงานค่ำเกือบทุกวันตลอด 2-3 ปีที่อยู่ที่นี่ครับ
แต่ช่วง 2-3 เดือนนี้งานเยอะมากจนผมต้องเอากลับมาทำที่ห้องบ้าง (เพื่อที่จะได้เจอครอบครัว หรือแฟน) เอามาทำเสาร์อาทิตย์บ้าง แทบไม่ได้หยุดเลยครับ
พีคสุดคือสองวีคมานี่ผมรันยาวตั้งแต่เช้ายันห้าทุ่ม เที่ยงคืนทุกวันทำที่บริษัท แถมไม่ค่อยได้ทานข้าวเพราะยุ่งมาก และไม่อยากอาหาร เริ่มที่จะรู้สึกวูบๆ แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นร่วงลงไป
คาดว่าน่าจะยุ่งขั้นสุดแบบนี้ไปตลอดอีกสองสามเดือน หรือเป็นปีเลยครับขึ้นอยู่กับว่าจะมีปัญหามาเพิ่มอีกเยอะมั้ย
คิดจะเปลี่ยนงาน สมัครในเว็ปหางานไป 10-20 ที่แทบไม่มีใครติดต่อมาเลยครับ จะลาออกมาก่อนแล้วตระเวนหางานใหม่ก็ไม่ยังไม่กล้า กลัวว่างงานนานไปตลอด (จริงๆ มีเงินเก็บพออยู่ได้เป็นปีสองปีครับ ภาระมีแค่หนี้มอไซต์คันเดียว)
มีใครเคยเจอสถานการณ์แบบนี้บ้างครับ แล้วผ่านมาได้ยังไง มีวิธีการฮีลใจตัวเองยังไงบ้างครับ
ปล. วันนี้วันศุกร์เที่ยงคืน ผมเพิ่งเลิกงาน และพนวันหยุดก็จริง แต่ต้องไปทำต่อ เศร้าจัด