ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราควรจัดการตัวเองยังไงดี จริงๆก็มาระบายนิดหน่อยด้วย อย่างน้อยในนี้ก็ไม่มีใครรู้ตัวตนเรา เราดรอปเรียนมาค่ะเพราะปัญหาในโรงเรียน เราโดนทั้งเพื่อนทั้งครูแกล้งด้วย สุขภาพจิตเลยแย่ลงมากๆ พอดรอปมาเราก็ทำงานบ้านที่บ้าน ทั้งจานล้าง เก็บขยะกวาดบ้าน ช่วงแรกๆเราจะสลับเวรกันล้างจานกับพี่ จนช่วงที่พี่เราไปตลาดกับแม่ เขาก็ไม่ช่วยเลย เราทำคนเดียวหมด ช่วงหลังๆพี่ไม่ได้ไปเขาก็ไม่ทำเหมือนเดิม บางวันหลานอยู่บ้านเราก็ต้องเลี้ยงหลานด้วย เวลาเราทำเสร็จหมดแล้วเราก็มาเล่นโทรศัพท์

ช่วงนี้เราทำงานโต้รุ่งมาหลายวัน บางวันไม่ได้นอนเลย ​แต่ยังต้องทำงานบ้านเหมือนเดิม วันนึงเราเหนื่อยมากจริงๆเลยนอนพักทั้งวันเลยค่ะ เราก็ทักไปบอกแม่แล้ว พอแม่กลับมา แม่ก็บ่นว่าเราวันๆเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ไม่ทำอะไรเลย บอกว่าเราไร้ประโยชน์ ไม่น่าเกิดมา ส่วนตัวเราเป็นคนค่อนข้าง sensitive อยู่แล้ว เลยไม่ค่อยสบายใจค่ะ แต่เราร้องไห้แม่ก็บอกว่าเราสำออย พี่ก็ปล่อยให้เรารับผิดคนเดียว

เราพยายามไม่สนใจแล้ว เพราะแม่เป็นแบบนี้ตลอด แต่มันอดน้อยใจไม่ได้ เวลานึกทีไรก็อยากร้องไห้ตลอด ควรทำยังไงดีคะ​