เมื่อความตื่นเต้นมาเยือนยามดึก

เหตุเกิดเมื่อสักครู่นี่เอง
เมื่อเตรียมจะเข้านอน น้องหมาที่บ้านก็เห่าแบบว่ามีอะไรมาที่หน้าบ้าน
.
สักพัก เสียงลูกคนเล็กร้องว้าย...
ตามมาด้วยเสียงเมียร้อง เหี้.....
.
เมื่อออกไปดู ช่ายแล้ว ผมก็ร้อง เหี้.... ด้วย
.
ตะขาบครับ
ตัวยาวเทียบได้ประมาณ 2 คืบ
.
ทีนี้ ความวุ่นวายก็บังเกิดล่ะครับ
ดีนะมันยังอยู่นิ่งๆ เกาะที่มุ้งม่านกันยุงหน้า  ​ประตูบ้าน เราทั้ง 3 คนเอะอะโวยวายกันพอสมควรไม่ดังมาก แค่ได้ยินไป 2-3 หลัง
.
เพราะเหตุแบบนี้ นานๆ จะเกิดที แล้วนี่มันเข้ามาตอนดึก อาวุธที่พอจะต่อกรกับมันได้ ผุดขึ้นมาในหัวของแต่ละคนทันที แต่...
มันอยู่ไหนกันบ้าง(ว้า)...
.
เมียผมบอกต้องใช้ คีมคีบขยะอันยาวศอกกว่า แต่มันอยู่นอกบ้าน แล้วใครจะกล้าเดินออกไป เพราะต้องแหวกม่านมุ้ง แล้วมันจะเคลื่อนไหว มันมีความไวมากเจ้าพวกนี้...
.
ผมนึกถึงแผ่นไม้หนาๆ ที่ใช้รองหม้อทอดไร้น้ำมัน...
ผมไปคว้ามันมา เตรียม เผื่อว่า ตัวมันตกพื้นแล้วมันจะวิ่งหนี จะได้เอาไม้หนา ฟาดมันให้แบนแต้ดแต๋...
.
นั่นแหละครับ สุดท้าย อาวุธที่เราได้คือ แผ่นไม้หนา 2 นิ้วกว้างขนาดหน้ากระดาษกับคีมคีบทอดปลาท่องโก๋ อันยาวศอกกว่าๆ เราต้องยอมสละมันไป เราคงไม่เอามันมาใช้ทำอาหารใดๆอีก....
.
ทำบาปอีกแล้วสิพวกเรา แต่...
ได้แค่เพียงถามว่า มันเข้ามา คงอยากตายด้วยมือคนใจบุญ(ว่าซ่าน) ครูสมัยเรียนวิชาพุทธศาสนาตอน ม.ปลาย เคยกล่าวไว้ ถ้ายุงกัดตอนนั่งสมาธิ ให้เราตบ เพราะมันอยากตายคามือคนมีบุญ...
.
คุณล่ะครับ หากเกิดเหตุแบบนี้ คุณจะใช้อาวุธใด ในการปกป้องคนที่คุณรัก...