เราไม่เข้าใพ่อจแม่เอง หรือพ่อแม่ไม่เข้าใจเรา

เรื่องมีอยู่ ปีนี้ก็เราก็อายุ17ปีแล้ว แต่รู้สึกเหมือนเราไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นของเรา แม่เรา นางไม่เคยเข้าใจเราเลยทั้งที่เรามักต้องใจเรียน เรียนได้4.00ทุกเทอม เราไม่เคยสร้างปัญหาอะไรให้พ่อแม่เลยด้วยซ้ำ เมื่อก่อนถ้าเราอยากได้อะไรเราก็จะบอกกับพ่อแม่ว่า ถ้าเทอมนี้ได้4.00 เราขออันนีได้มั้ย แกก็เงียบ พอเราได้4.00 จริง แม่ก็มีแต่คำชมที่ชมผ่านๆ ทั้งๆที่พี่เราเรียนแย่กว่า แต่ขออะไรแม่ก็ให้ และแม่ชอบห้ามเราไม่ให้เราทำอย่างงั้นอย่างงี้ เช่น เราอยากย้อมผมเพราะช่วงปิดเทอม แกก็ใช้ความคิดแบบคนแก่ว่า เดียวหงอกก็ขึ้นอีก ผมสวยอยู่แล้วจะย้อมทำไม เราขอไปเที่ยวงานที่อำเภอกับเพื่อนแกก็ไม่ให้ไป เราขอไปน้ำตก ก็ชอบหาว่าเราไปกับพวกเด็กไม่ได้ แกชอบวิจารย์เพื่อนเรา แต่เราก็พยายามอธิบายแล้ว แต่แกก็ไม่ยอมเข้าใจ พอพี่เราอธิบายแกเข้าใจตลอด อะไรๆก็ให้พี่เราตลอด เราเลยไม่อยากขออะไรจากครอบนี้เลย ขออะไรก็ไม่เคยได้ ทั้งๆที่พี่เราได้ทุกอย่าง บางครั้งเราก็แอบน้อยใจ🥲🥲 แล้วแกก็มักมาอารมณ์เสียใส่เรา พยายามหาเรื่องเราบ่อยๆ พอเราทำหน้าบึงตึง แกก็ว่าเรา ทำหน้าบูด แล้วแกก็อารมณ์เสียเรา เคยมีช่วงหนึ่งเราจำไม่เคยลืมเลย แกพูดว่า ชาติหน้าไม่ต้องเกิดมาเป็นลูกกูแล้ว ชาตินี้ชาติเดียวพอ เราโครตเสียใจ แต่เราก็ไม่มีทางเลือกต้องทนอยู่ เรารอจบม.6แล้วจะออกไปจากบ้านหลังนี้ ครอบครัวนี้ให้พ้นๆ