เราอยากขอความคิดเห็นหรือทางออกค่ะ ตอนนี้รู้สึกมืดแปดด้าน
เราแต่งงานกับแฟนคนไทยอยู่ต่างประเทศนะคะ แฟนอายุมากกว่าเยอะ มีลูก1คน อยู่ด้วยกันมา10ปีกว่า แต่ตลอดเวลามักมีปัญาหาทะเลอะกันอยู่ตลอด ตัวเราเวลาทะเลอะกันเราจะไม่กล้าพูดอะไร ลูกสึกพูดไม่ออก หรือถ้าพูดไปก็ยิ่งทำให้แฟนอารมณ์รุ่นแรงขึ้น หรือถ้าช่วงเวลาไหนเราหลบหน้า เค้าก็จะทำเสียงดังหรือทำลายของ เวลาทะเลอะกันที่ก็ใช้เวลา4-5 วันสถานการณ์ถึงจะกลับมาเหมือนเดิม และทุกๆปัญหาหรือสิ่งที่ไม่ชอบไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี ก็จะเอาวนกลับมาทบกับปัญหาใหม่ทุกครั้ง อันนี้คืออารมณ์ที่เค้าเป็นกับเรา
ส่วนปัญหา.. เค้าจะพูดตลอดว่าเค้าตัดสินใจผิดที่ตัดสินใจเอาเราเข้ามาในชีวิต เพราะเราทำให้ชีวิตเค้าตกต่ำลง ต้องสละสิ่งที่เค้าฝัน สิ่งที่อยากทำ เพื่อมาแบ่งให้เรา ต้องเป็นหนี้ **เค้าแบกภาระค่าใช้จ่ายทั้งหมด** ส่วนเราทำงานที่ร้านเค้าซื้อของเข้าร้าน ส่วนเค้าตอนนี้อยู่ดูแลลูกเป็นหลัก ลูกเป็นนักกีฬา ต้องพาไปแข่งขันทุกสัปดาห์พื้นนฐานเรารู้ตัวว่าไม่ได้เป็นคนเก่งอะไร ไม่สามารถหาเงินช่วยเค้าได้เยอะๆ หรือนิสัยอะไรหลายๆอย่างเราฟังจากเค้าด่าจนเรารู้สึกว่าเราคงไม่ดีมากๆจริง ความคิดคนละมุมมอง
การทะเลาะกันเมื่อ2ปีที่แล้ว เค้าด่าเราจนพูดไปถึงครอบครัวเรา ที่เราเป็นไม่มีใครสอนหรอ ด่าเราหยาบๆ จนเราเงียบไม่ไหวอีกแล้ว เลยผลักตีเค้า ให้เค้าหยุดพูดสักที เค้ายิ่งโกธรมาก เลยผลักและเตะเรา อันนั้นคือครั้งแรกที่ทำร้ายกัน เราคิดวนไปมาเยอะมาก อยากกลับไทยไปแต่ตัว หรืออยากหนีไปไกลๆแต่ยังเจอลูกได้ แต่ก็ไม่กล้า เพราะเรากลัวว่าเราจะทำลายอนาคตลูกเรา ถ้าเราไปตอนนี้ ลูกรับรู้แต่เค้าไม่พูด และกลัวพ่อ ทุกครั้งที่มีปัญหา เค้าจะแค่มองเรา แล้วเค้าไปหาพ่อเค้า หลายๆครั้งสายตาที่ลูกมองเรา เรารู้สึกเสียใจ และอยากหนีไปแบบไม่ต้องสนความสึกลูกอีกแล้ว มันเลยทำให้ความคิดเราวนๆอยู่แค่นี้ตัดสินใจไรไม่ได้เลย
หลังจากดีกัน แฟนถ้าไเรื่องดเรื่องโมโหร้าย เค้าเป็นพ่อทีดี และเป็นสามีที่โอเคเลย แต่ความที่เค้ามีปมอยู่ในใจตลอดเวลามันเลยทำให้เรา กลัวที่จะพูด หรือทำอะไรไม่ดีแล้วเค้าจะโกรธขึ้นมา สิ่งดีๆทั่วไปเค้ามีเยอะ แต่ที่เค้าเริ่มเป็นแบบนี้ก็เพราะเราเข้ามาในชีวิตเค้า มันเลยทำให้เราอยากคืนอิสระภาพให้เค้า แต่ติดที่ว่า มีลูก ถึงเราจะไปจากเค้า มันก็เหมือนเราเห็นแก่ตัว ทิ้งลูก ทิ้งหนี้สินไว้ที่เค้าคนถ้านึก
ขออจบแค่นี้ก่อนนะคะ ขอบคุณทุกคะแนะนำนะคะ
แฟนเวลาโมโหแล้วอารมณ์ร้ายมาก
เราแต่งงานกับแฟนคนไทยอยู่ต่างประเทศนะคะ แฟนอายุมากกว่าเยอะ มีลูก1คน อยู่ด้วยกันมา10ปีกว่า แต่ตลอดเวลามักมีปัญาหาทะเลอะกันอยู่ตลอด ตัวเราเวลาทะเลอะกันเราจะไม่กล้าพูดอะไร ลูกสึกพูดไม่ออก หรือถ้าพูดไปก็ยิ่งทำให้แฟนอารมณ์รุ่นแรงขึ้น หรือถ้าช่วงเวลาไหนเราหลบหน้า เค้าก็จะทำเสียงดังหรือทำลายของ เวลาทะเลอะกันที่ก็ใช้เวลา4-5 วันสถานการณ์ถึงจะกลับมาเหมือนเดิม และทุกๆปัญหาหรือสิ่งที่ไม่ชอบไม่ว่าจะผ่านมากี่ปี ก็จะเอาวนกลับมาทบกับปัญหาใหม่ทุกครั้ง อันนี้คืออารมณ์ที่เค้าเป็นกับเรา
ส่วนปัญหา.. เค้าจะพูดตลอดว่าเค้าตัดสินใจผิดที่ตัดสินใจเอาเราเข้ามาในชีวิต เพราะเราทำให้ชีวิตเค้าตกต่ำลง ต้องสละสิ่งที่เค้าฝัน สิ่งที่อยากทำ เพื่อมาแบ่งให้เรา ต้องเป็นหนี้ **เค้าแบกภาระค่าใช้จ่ายทั้งหมด** ส่วนเราทำงานที่ร้านเค้าซื้อของเข้าร้าน ส่วนเค้าตอนนี้อยู่ดูแลลูกเป็นหลัก ลูกเป็นนักกีฬา ต้องพาไปแข่งขันทุกสัปดาห์พื้นนฐานเรารู้ตัวว่าไม่ได้เป็นคนเก่งอะไร ไม่สามารถหาเงินช่วยเค้าได้เยอะๆ หรือนิสัยอะไรหลายๆอย่างเราฟังจากเค้าด่าจนเรารู้สึกว่าเราคงไม่ดีมากๆจริง ความคิดคนละมุมมอง
การทะเลาะกันเมื่อ2ปีที่แล้ว เค้าด่าเราจนพูดไปถึงครอบครัวเรา ที่เราเป็นไม่มีใครสอนหรอ ด่าเราหยาบๆ จนเราเงียบไม่ไหวอีกแล้ว เลยผลักตีเค้า ให้เค้าหยุดพูดสักที เค้ายิ่งโกธรมาก เลยผลักและเตะเรา อันนั้นคือครั้งแรกที่ทำร้ายกัน เราคิดวนไปมาเยอะมาก อยากกลับไทยไปแต่ตัว หรืออยากหนีไปไกลๆแต่ยังเจอลูกได้ แต่ก็ไม่กล้า เพราะเรากลัวว่าเราจะทำลายอนาคตลูกเรา ถ้าเราไปตอนนี้ ลูกรับรู้แต่เค้าไม่พูด และกลัวพ่อ ทุกครั้งที่มีปัญหา เค้าจะแค่มองเรา แล้วเค้าไปหาพ่อเค้า หลายๆครั้งสายตาที่ลูกมองเรา เรารู้สึกเสียใจ และอยากหนีไปแบบไม่ต้องสนความสึกลูกอีกแล้ว มันเลยทำให้ความคิดเราวนๆอยู่แค่นี้ตัดสินใจไรไม่ได้เลย
หลังจากดีกัน แฟนถ้าไเรื่องดเรื่องโมโหร้าย เค้าเป็นพ่อทีดี และเป็นสามีที่โอเคเลย แต่ความที่เค้ามีปมอยู่ในใจตลอดเวลามันเลยทำให้เรา กลัวที่จะพูด หรือทำอะไรไม่ดีแล้วเค้าจะโกรธขึ้นมา สิ่งดีๆทั่วไปเค้ามีเยอะ แต่ที่เค้าเริ่มเป็นแบบนี้ก็เพราะเราเข้ามาในชีวิตเค้า มันเลยทำให้เราอยากคืนอิสระภาพให้เค้า แต่ติดที่ว่า มีลูก ถึงเราจะไปจากเค้า มันก็เหมือนเราเห็นแก่ตัว ทิ้งลูก ทิ้งหนี้สินไว้ที่เค้าคนถ้านึก
ขออจบแค่นี้ก่อนนะคะ ขอบคุณทุกคะแนะนำนะคะ