​สวัสดีค่ะ หนูเป็นลูกคนกลางคนนึงที่มีน้องสาวเกิดห่างกันถึง 8 - 9 ปีเลยค่ะ ​น้องสาวหนูชีเกิดมาถูกทุกคนตามใจเอาใจ จนพอนางเข้าอนุบาลนางชอบน้องไห้เมื่อไม่ได้สิ่งที่ต้องการร้องไห้ตลอดจนเขาต้องให้ แต่พ่อแม่ดันปล่อยคิดว่าเป็นเรื่องปกติของเด็กวันนี้ เข้าเรื่องแล้วค่ะ จนวันนี้วันนี้พี่สาวหนูทักมาถ่ายรูปตุ๊กตามาเยอะมาก ค่ะ ชีซื้อให้หนู หนูก็เลือกตุ๊กตามาตัวนึง หนูไม่ได้ชอบตุ๊กตามากขนาดนั้นหรอกค่ะ แต่ด้วยความที่พี่สาวซื้อให้ หนูกับพี่สาวห่างเหินกันมาก เรารักกันนะคะ แต่เราไม่ค่อยคุยกัน บวกด้วยชีอยู่หอ เราก็เลยไม่ได้คุยกับชีเลย พอชีซื้อให้มันทำให้เราดีใจมากๆๆๆๆๆๆๆ แบบยิ้มหวานทั้งวัน แต่พอมาถึงพังงาเราอยู่ด้วยกันในรถด้วยความที่เราไม่ค่อยพูดกับพี่กับใคร น้องสาวเราชีพูดกับพี่สาวค่ะพี่สาวเราเอาตุ๊กตาออกมาให้ชีดู ว่าแบบให้น้องตัวเล็ก ตัวใหญ่ของเขา ( ​มี 3 ตัว ) เราเลือกตัวสีฟ้าค่ะ พี่เราซื้อสีชมพูให้ตัวเอง แล้วก็มีกระต่ายตัวเล็กให้น้องสาว ตอนแรกน้องจะเอาสีฟ้า เราเองไม่ได้ขัดอะไรอยู่แล้ว แต่พี่สาวเราบอกน้องว่าตัวนั้นเอาไม่ได้นะนู้นเจ้าของ ส่วนเราก็เงียบตลอดนะ ไม่พูดอะไรเลย พอได้ยินแค่นั้นน้องก็ร้องไห้หนักมากๆแล้วก็บอกแม่ว่าน้องจะเอาจะเอา ค่ะ เราไม่ชอบที่น้องเราเอาแต่ใจ เรามองว่าเขาจะขึ้นป.1 แล้วเขาจะเจอสังคมใหม่ถ้าเอาแต่ร้องอยากได้ของคนอื่นไม่ดีแน่ เราเลยไม่ให้ ชีก็ร้องตลอด ร้องแล้วก็วีนทั้งทาง จนพ่อรำคาญแล้วทันมาด่าเราว่า ​จะไปแกล้งมันทำไม ​ให้ๆไป รำคาญว่ะ น้องมันยังเด็กจะคิดได้เหมือนมั้ย จังหวะนั้นคือกลั้นนํ้าตากลั้นดสียงสุด คือพูดตามตรงพ่อคือผู้ชายที่ทุกคนใฝ่หา แกไม่เคยพูดงี้กับเราเลยจนมาวันนี้ คือเรื่องก็ประมาณนี้แหละค่ะ ส่วนสิ่งที่เราอยากรู้คือ เด็กกำลังจะขึ้นป.1 ควรสอนให้เขาดลิกเอาแต่ใจรึป่าวคะ เขาจะเจอสังคมใหม่แล้วนะ หรือเขายังเด็กเกินไปที่จะสอน หรือเป็นเพราะเราเองที่อคติกับน้อง😭