ตัวละครเอก : โค้ก
ขอแนะนำ : สมิธ
ตัวละครเพิ่มเติม : ???

ไม่รู้ว่าจะดาร์กที่สุดในบรรดาทุกตอนไหม แต่ตอนนี้จะเน้นการใส่อารมณ์ทั้งตอนไปเลยนะจ๊ะ

🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭

โค้ก : ทำไมสังคมโซเชียลมันเรื้อนกันเยอะจังวะ

สมิธ : ส่วนตัวเดาว่า ความยึดเหนี่ยวทางศาสนา หรือไม่ก็บทความที่จะฟื้นฟูให้จิตใจสดใสสวยงาม อาจจะยังไม่เพียงพอ ที่ผู้คนจะยินดีศรัทธา

โค้ก : ใจจริงกุก็อยากจะศรัทธาในสิ่งที่มืงพูดถึงนั่นแหละ แต่ความเรื้อนเรี่ยราด มันทำให้กุรู้สึกตบะแตก มันเป็นอะไรที่ยากยิ่งกว่าการลดน้ำหนัก

สมิธ : นี่โค้ก มืงรู้จักคำว่าขี้แพ้ไหม

โค้ก : อื้ม รู้สิ ลูซเซอร์ก็ด้วย ทำไมพวกนั้นมันซิกม่ากันจังวะ

สมิธ : ก็เพราะว่าพวกเรามันไม่ซิกม่าไง ก็เลยรู้สึกเก็บกดอะไรกับพวกนี้ แต่มืงรู้อะไรไหมโค้ก

โค้ก : อะไรเหรอ

สมิธ : จริงๆพวกนั้นมันก็เก็บกดเหมือนกันนั่นแหละ เรียนก็หนัก จบการศึกษาก็สูง ใช้สมองก็เยอะ ก็เลยเก็บกดมากๆ จนอยากจะเลิกเก็บ แล้วเอามากดใส่คนอื่นไปทั่วยังไงล่ะ

โค้ก : ทำยังไงถึงจะหลีกเลี่ยงที่จะเห็นความเรื้อนจากพวกนั้นได้วะ

สมิธ : ไม่ยาก แอพไหนที่มันทำให้มืงปวดตับ มืงก็ลบมันทิ้งไปซะสิ

โค้ก : เออ ก็จริงของมืงนะ

สมิธ : แต่กุรู้ว่ามืงอยากจะระบายอารมณ์ มากไปกว่าแค่ลบแอพทิ้ง มืงจะได้มีจิตใจที่ผ่องใสขึ้น มันก็เช่นเดียวกับกุนั่นแหละ กุก็เก็บกดจนหน้าแดงเลือดเดือดไปหมดแล้ว ไม่จัดสักหน่อย มันไม่ได้แล้วล่ะโค้กเอ๋ย พวกเรามาระบายอารมณ์โหดกันอย่างบ้าคลั่ง กันดีกว่านะเกลอ

โค้ก : ได้! มาเริ่มกันเลย! 😈

🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭

โค้ก : กุมาที่ร้านบุฟเฟ่ต์ชาบู แต่กุไม่ได้มากินหรอก… บ๋อยครับ! ขอหมูสามชั้น 5000 ที่

บ๋อย : คุณลูกค้าใจเย็นๆนะครับ อย่าเพิ่งวู่วาม 5000 มันไม่ใช่น้อยๆเลยนะครับ

โค้ก : ผมบอกว่าขอหมูสามชั้น 5000 ที่ คุณไม่ต้องพูดมาก ไปเอามาซะ!

บ๋อย : เอ่อ… ได้ครับ

เวลาต่อมา

โค้ก : กุบอกแล้วว่ากุไม่ได้มากิน แต่กุจะมาเขวี้ยงหมูสามชั้นอย่างบ้าคลั่ง

และแล้วโค้กก็ได้เขวี้ยงหมูสามชั้นจนเละเทะไปทั่วร้าน

บ๋อย : คุณทำแบบนี้ คุณต้องโดนปรับอย่างมหาศาล ทางร้านยอมไม่ได้แน่นอน บอกแล้วไงครับว่าอย่าวู่วาม

โค้ก : ผมเป็นเจ้าของภูเขานี้ ผมยกที่ดินให้พวกคุณครึ่งหนึ่งของทั้งหมดเลย ใหญ่กว่ากรุงเทพทั้งจังหวัดอีก

บ๋อย : ว้าว… งั้นเชิญคุณเขวี้ยงให้เต็มที่เลยครับ

เจ้าของร้าน : ผมยกร้านให้คุณเลย พวกเราไปกันเถอะ ตอนนี้ร้านเป็นของคนอื่นเรียบร้อยแล้ว

โค้ก : ดีมาก ต้องอย่างงี้สิ ในเมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว กุก็จะไม่ระบายด้วยการแค่เขวี้ยงหมูสามชั้นอย่างเดียว อย่างแน่นอน 😈

และแล้วโค้กก็เตะร้านบุฟเฟ่ต์ชาบู จนตึกถล่ม ไม่ต้องพึ่งระเบิดเลย เท้าโค้กทำด้วยอะไรเนี่ย

โค้ก : 🦿

และแล้วฝูงเสือจำนวนมาก ก็เข้ามาที่ซากปรักหักพัง เพื่อที่จะมากินหมูสามชั้นที่เรี่ยราดกระจัดกระจาย

สมิธ : กุไม่ให้พวกมืงกินหรอก หมูสามชั้นทั้งหมดต้องเป็นของกุ แบบดิบๆไม่ต้องต้ม ซ้ำยังเปื้อนฝุ่นสกปรกอีก นี่แหละของโปรดกุ

โค้ก : มืงเป็นปอบหรือไงวะ ไอ้สมิธ

สมิธ : ใช่แล้ว กุเป็นปอบ 🧟‍♂️

และแล้วสมิธก็ได้เอาดาบมาฟันฝูงเสือจนตายเรียบ อย่างง่ายดาย 🗡️

สมิธ : ไอ้โค้ก มืงช่วยเอาซากเสือทั้งหมดไปดองในบึงเน่าด้วยล่ะ มันจะได้อุดมไปด้วยสารอาหารมากประโยชน์ เดี๋ยวพรุ่งนี้กุค่อยกินพวกมันให้หมดเลย วันนี้กุขอกินหมูสามชั้นก่อน

โค้ก : เออๆ ขอให้กินอย่างมีความสุข กุสัญญาเลยว่าจะไม่แอบกินเสือ เพราะว่ากุกำลังลดน้ำหนัก (คือกุกินไม่ลงด้วยแหละ สมิธ มืงนี่มันโสโครกจริงๆ)

🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭

สมิธ : คุณผู้หญิงครับ ถ้าให้เพื่อนผมไอ้โค้กมันมาซอยยิกๆแล้วพ่นครีมเข้าไปข้างในคุณ แลกกับให้มันมอบเงินให้คุณ 9,000,000,000,000,000 บาท คุณจะยอมไหมครับ

หญิงนิรนาม : ถ้าเขาให้เงินก่อน ดิฉันยอมค่ะ 😏และการยุติความอ้วนก็ไม่ใช่เรื่องยาก 🤰❌

โค้ก : ถามกุสักคำก่อน ไอ้เฮี่ยสมิธ 😭

สมิธ : อ่อ มืงเสียดายเงินมืงเหรอ มืงก็เป็นเจ้าของภูเขานี่ ใหญ่ก็โคตรใหญ่ เต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ จำนวนเงินแค่นั้นที่กุนำเสนอ มันจะอะไรกันนักกันหนา

โค้ก : เปล่า กุอยากเป็นเวอร์จิ้น

หญิงนิรนาม : ไม่มีเงินก็บอกมาเถอะค่ะ เสียเวลาจริงๆ ดิฉันไม่คุยกับตลาดล่างนะคะ ขอตัว 😏

โค้ก : (กำลังจะถีบหญิงคนนี้ แต่ว่าโดนสวนอย่างเต็มแรง)

หญิงนิรนาม : การกระทำโง่ๆของคุณ คิดว่าดิฉันจะรับมือไม่ได้อย่างงั้นเหรอคะ ดิฉันเรียนศิลปะการต่อสู้มาค่ะ เอาศิลปะกากๆของคุณไปใช้กับเพื่อนเห่ยๆของคุณดีกว่านะคะ 😏

โค้ก : โอ๊ย… 😫

สมิธ : มืงอย่าถีบกุนะ ไอ้โค้ก 🙏😰

โค้ก : ไม่ต้องห่วง เพื่อนยาก สมิธไม่เห่ยหรอก และโค้กก็จะไม่ยอมให้อีสัสนี่แสยะยิ้มอีกต่อไปแล้ว

สมิธ : หล่อนเดินไปไกลแล้ว รีบบอกหน่อย ฆ่าได้หยามไม่ได้โว้ย! 😤

โค้ก : เมื่อกี้กุแค่ลองทำเป็นถีบเล่นๆเฉยๆ คิดเหรอว่าไอ้การถีบนั่น กุจะเอาจริงอะ? 😌 (แต่เมื้อกี้กุเจ็บจริง 😅) ไม่มีทาง! กุไม่เคยอินกับศิลปะการต่อสู้ใดๆทั้งสิ้น มืงคอยดูกุให้ดีๆนะสมิธ ได้เวลาของจริงละ! 😈

สมิธ : มืงจะใช้ปืนเหรอ

โค้ก : เด็ดกว่าปืนอีก 😈

สมิธ : …

โค้ก : ฮี้ๆๆ กั้บๆๆ

สมิธ : มืงจะทำเสียงม้าทำไมวะ 😟

และแล้วม้าก็มาหาถึงที่ โค้กไม่รอช้า ขึ้นขี่ม้าแล้วก็ซิ่งไปหาหญิงนิรนาม อย่างเร็วไว

โค้ก : คุณผู้หญิงครับ

หญิงนิรนาม : (เมินเฉย เดินต่อไป โดยที่ไม่หันมามองเลย)

โค้ก : เล่นตัวนักใช่ไหม… ได้! 😈 เจ้าม้า! จัดหนักมันเลย!

หญิงนิรนาม (เตะไอ้นั่นของม้าอย่างไม่ลังเล)

ม้า : เจี๊ยก! 😭

โค้ก : ร้องเป็นลิงเลยนะมืง… เอาเถอะ มืงกลับไปได้ละ กุจะให้ผลไม้มืงกิน 10 ไร่เลย ถืงภารกิจวันนี้จะไม่ค่อยสวยงามก็เถอะ แต่ก็ถือว่ามืงทำหน้าที่อย่างถึงที่สุดแล้ว

ม้า : 🙏🥹

หญิงนิรนาม : อย่าพยายามให้มันเจ็บตัวฟรีๆเลยค่ะ จริงๆดิฉันฆ่าคุณตายได้เลยนะคะ ไม่ผิดกฎหมายด้วย เพราะดิฉันป่วยจิต แต่จะให้ดี ถ้าจะเอาแบบนั้น ดิฉันไม่ให้ตายง่ายๆหรอก ต้องทรมานยาวๆซะก่อน 😏😏😏😏😏

โค้ก : เอ้านี่! เอาเช็กผมไปเลย แต่คุณต้องมาดื่มน้ำหวานกับผม (พี่โค้กในชีวิตจริง เป็นคนที่ชอบดื่มน้ำหวานมากๆ)

หญิงนิรนาม : …

โค้ก : ว่ายังไง?

หญิงนิรนาม : (เตะไอ้นั่นของโค้กจนสลบ)

โค้ก : 😵

หญิงนิรนาม : ขอบคุณสำหรับเงินมหาศาลนะคะ แต่ยังไงก็ตาม คนโง่ก็ย่อมเป็นคนโง่วันยันค่ำ ที่ดิฉันทำไปเมื่อกี้ ดิฉันไม่ขอโทษนะคะ เพราะเป็นสิ่งที่คนชั้นต่ำสมควรได้รับอยู่แล้ว 😏 (เหยียบหน้าโค้กเป็นการซ้ำเติมอีก)

🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭

สมิธ : เพื่อนกุเจ็บตัวมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่จะต้องเป็นสมิธร่างทอง กุจะแก้แค้นแทนมืงเอง 🦾

…

สมิธ : ว่าแต่บ้านอีสัสนั่นมันอยู่ตรงไหนฟะ? 😅

โค้ก : เจ็บใจโว้ย! แพ้ผู้หญิงอาโนเนะ… กุรับไม่ได้! 😭 กุต้องระบายอารมณ์หน่อยแล้ว 😤

สมิธ : มืงจะทำยังไง

โค้ก : กุจะชักรัวๆให้ครีมพุ่ง ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ภายในเวลาสั้นๆ

สมิธ : ชักแรงไประวังมันจะขาดนะ

โค้ก : ช่วยไม่ได้ ก็อีนั่นมันสวยได้ใจชะมัดเลยน่ะสิ

และแล้วโค้กก็ชักรัวๆ จนกล้ามขึ้นอย่างกับนักเพาะกาย และจากนั้นห้องของเขาก็เต็มไปด้วยคราบครีม เลอะเทอะ เละเทะ ครีมพุ่งซ้ายพุ่งขวาพุ่งหน้าพุ่งหลัง กระจุยกระจายไปทั่วทุกทิศห้อง อุดมไปด้วยโปรตีนเป็นกอบเป็นกำ จนในที่สุด โค้กก็หมดแรงจนหลับลึก คาคราบครีมเหนียวๆ แล้วฝูงมดก็มาตอมกันอย่างบ้าคลั่ง ก็อย่างว่าแหละ โปรตีนมันเยอะนี่เนาะ

วันต่อมา

โค้ก : นี่สมิธ กุฝันถึงอีนั่นด้วยล่ะ

สมิธ : งั้นเหรอ ในฝันเป็นยังไงบ้างอะ ว่าแต่ทำไมตัวมืงบวมจัง อย่างกับโดนฝูงมดตอมไปทั่วร่างมืงอะ

โค้ก : สำหรับตัวบวม คือแบบว่า… ช่างเถอะ เรื่องมันยาวน่ะ (ใช่ มืงเดาได้ถูกเผงเลย 🤣) ส่วนเรื่องฝัน กุฝันว่า…

หลังจากที่โค้กได้เล่าความฝันของเขาอย่างยาวเหยียด

สมิธ : มันอยู่บ้านหลังนั้นเหรอ

โค้ก : ในฝันมันอยู่บ้านหลังนั้น

สมิธ : กุจะไปตามหามัน!

โค้ก : เดี๋ยวก่อน มันก็แค่ฝันเองนะ นี่สมิธ…

…

โค้ก : ไปซะละเพื่อนเกลอ… 🤦‍♂️ บางทีมืงก็ควรแยกแยะสักหน่อยนะ กุก็แค่มาบอกเล่าว่ากุฝันถึงอีนั่น ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้

🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭🇹🇭