สเต็กหรือเนื้อย่าง ต่างกันตรงไหน ?

เงินทองเป็นของมายา ข้าวปลาเป็นของจริง

.

ผมเองไม่มีเงินมีทองเหมือนใครๆ แม้แต่ข้าวปลาก็กินไม่ได้หรือไม่ได้กินอย่างเค้า ไม่ค่อยจะเข้าใจในเรื่องสองอย่างนี้ถ่องแท้ซักเท่าไหร่ แต่ก็ยอมรับในความมีอยู่ของทั้งมายาและของจริง สมมุติก็จริงตามสมมุติ วิมุติก็จริงตามวิมุติเช่นเดียวกัน

.

ผมเองเป็นภูมิแพ้ แพ้ทุกอย่างเท่าที่มันอยากจะแพ้ แพ้อาหาร กินอะไรไม่ค่อยจะได้ แม้แต่ไอ้ของที่กินได้ถ้ากินเข้าไปมากๆหรือกินติดๆกันก็แพ้ เลยกินข้าวได้น้อยมาก ปรกติวันนึงก็กินสองมื้อเท่านั้นครับ ไม่ได้กินสามมื้อเหมือนใครๆเค้า กินวันสองครั้ง ครั้งนึงนิดๆหน่อยๆ พอให้ประทังชีวิตโทรมๆไปได้ วันนี้วันดี ค้นตู้เย็นกุกๆกักๆได้เนื้อมาก้อนนึง เนื้อหมู

.

คนหรือสัตว์ก็ต้องกิน กินอะไรก็ว่ากันไปตามสะดวก แต่ก็ต้องกิน กินเพื่อให้ชีวิตอยู่ได้ คนป่วยไข้ไม่สบายก็ต้องกินให้มันหายๆมีแรงสู้โรคภัยไข้เจ็บ จะทำงานทำการอะไรก็ต้องกินให้มีแรง คนไม่ค่อยมีแรงก็ทำงานไม่ค่อยไหว จะไปทำความดีสร้างบุญกุศลอันใดอันใดก็ต้องกิน จะแก้ไขข้อผิดพลาดในชีวิตก็ต้องใช้เวลา รักษาชีวิตให้ผ่านไปให้ได้ ก็ต้องเริ่มด้วยการกิน

.

เงินทองจะเป็นของมายาหรือของจริงอันนี้ไม่ค่อยแน่ใจที่แน่ใจได้คือข้าวปลาอาหารเป็นของจริงแน่นอน ถ้าไม่มีก็อยู่ไม่ได้ ถ้าสมบูรณ์ดีก็ไปได้ดีหน่อย ถ้าขาดๆหายๆก็อยู่ในสภาพเหมือนน้าแมวนี่แหละ เราอยู่เพื่อวันนี่ครึ่งนึงแล้วก็เพื่อวันพรุ่งนี้ครึ่งนึง จะทำอะไรหรือกินอะไรก็คิดให้ดีเสียก่อน อันไหนไม่ดีก็อย่าไปกิน กินเพียงให้ชีวิตเป็นอยู่ได้ กินโดยผ่านการพิจารณา จะปัจจเวกขณะ หรือโภชเนมัตตัญญุตา ก็เอาให้สมแก่อัตตภาพและความละเอียดของจิต

.

วิสาสา ปรมา รสา ความคุ้นเคยนับเป็นรสอย่างยิ่ง อาหารธรรมดากินกับผู้คุ้นเคยรักใคร่กลมเกลียวกันก็พอจะมีรสชาติได้ เช่นเดียวกันคือกินอาหารรสเลิศกับผู้ไม่รักกันก็ทำให้อาหารนั้นรสด้อยลงมา ความคุ้นเคยกับอาหาร ความคุ้นเคยหรือเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของครอบครัวสำคัญที่สุด ของที่ชอบกินหรือกินบ่อยๆก็ยังรู้สึกว่ามันอร่อยได้ แต่กับอาหารที่ใครๆบอกว่ารสเลิศชั้นดี ถ้าไม่ค่อยเคยปากเคยลิ้นก็ดูเหมือนจะไม่ค่อยอยากกิน

.

ผมกินข้าวไม่ค่อยจะได้ อาหารทุกคำสำคัญเสมอ การกลืนอาหารผ่านลำคอลงไป บอกไม่ได้เลยว่าวันพรุ่งนี้จะได้กินอีกหรือเปล่า ชีวิตตั้งอยู่บนความไม่แน่นอน ผมอาจจะไม่หายใจได้ง่ายๆ หรือถึงยังหายใจได้ ก็มีบ่อยครั้งที่ผมต้องใช้ชีวิตโดยที่ไม่ได้กินอะไร บางครั้งผมต้องใช้ชีวิตด้วยการกินข้าวมื้อละสองสามคำหรือกินขนมปังครึ่งแผ่นอยู่เป็นสัปดาห์หรือสองสามวัน

.

วันนี้ดูท่าแล้วผมจะต้องกินเนื้อย่างเข้าซักแบบนึงแหละ จะแบบไหนเรียกชื่อว่ายังไงก็เถอะ เมื่อตรวจดูสัมภาระข้าวของสมบัติบ้าแล้วปรากฎว่า หาผักสเต็กไม่ได้ ไม่มีหน่อไม้ฝรั่ง , ข้าวโพดอ่อน , กระหล่ำดอกหรือบ็อกโคลี่อะไรเลย เพราะฉะนั้นแล้วการทำน้ำเกรวี่มาราดก็เป็นอันตกไป

.

ผมเริ่มออกเดินทาง ฟังดูเหมือนโคตรไกลแต่จริงๆคือเดินเลาะหลังบ้านไปแล้วก็กลับนั่นแหละ ได้ใบโหระพามาสองยอด , ผักมันปลา , ใบดีปลากั้ง , ยอดมะกอกที่เหี้ยนซะจนน่าสงสาร ขอเบียดบังมาซักเล็กน้อยคงไม่ได้ทำให้เธอเจ็บปวดอะไรมากเกินไปกว่าที่เป็น ขอบคุณนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง

.

ผมเอาเนื้อใส่ชามแล้วก็เหยาะซอสฝาเขียวลงไปนิดหน่อย โรยพริกไทยอีกเล็กน้อย หมักใส่ตู้เย็นไว้ซักครู่

.

เตรียมก่อไฟ เดินไปหลังบ้านมีเหตุให้หน้ามืดลงไปกับพื้น เอ๊ะ นี่เราแก่ขนาดทนทานความว้าเหว่เพียงเท่านี้มิได้เทียวหรือ มิได้เห็นหน้าเธอไม่กี่วันคล้ายว่าใจจะขาด เสียงน้ำที่กระฉอกไปมาหรือนี่เป็นหยาดน้ำตาของความเหงาพรั่งพรูออกมาเกินกว่าการควบคุม

.

ปรากฎว่านี่เป็นแผ่นดินไหว หรือแผ่นดินไม่ได้ไหว ใจคนต่างห่างที่ไหว

.

เสียงเอะอะเอ็ดตะโรของผู้คนในที่ห่างไกล ส่งเสียงเซ็งแซ่พอให้รู้ว่าเกิดเหตุการณ์ไม่ปรกติ เหลียวไปเหลียวมาเห็นแมวอยู่หนึ่งตัว บ้านเก่าๆโทรมๆยังสั่นไหวไปมาร้องคร่ำครวญ จนเวลาผ่านไป ตามหาหัวใจที่หลุดลอยกลับมาได้ สำรวจว่าตัวเองและแมวยังไม่ตาย พี่ยังมีชีวิตอยู่เพื่อรอเธอต่อไป และพี่ต้องกิน กินเพื่อให้รอดอยู่จนวันที่เธอมาถึง

.

ก่อกองไฟเข้ากองนึงครับ ไม่ยากอะไร ความเป็นไปที่แสนธรรมดา เมื่อไฟลุกดีเอาเนื้อขึ้นวาง ปล่อยให้ไฟและเวลาทำหน้าที่ของมัน สรรพสิ่งล้วนเป็นไปตามครรลองที่ควรจะเป็น อดีตกำหนดปัจจุบัน ปัจจุบันประคับประคองอนาคต บางสิ่งก็ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว แต่บางสิ่งก็ไม่ มันถูกควบคุมหรือจัดสรรด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่กว่าความเข้าใจของเรา ในที่สุดผมได้หมูย่างมาชิ้นนึง

.

ไปตามหาผักกาดขาวมาได้ ข้าวสวยหนึ่งจาน และผมต้องกินผลไม้ทุกวัน มื้อนี้ก็ถึงเวลาขององุ่นแห้งและส้มเขียวหวานบ้างไม่หวานบ้าง

.

รสของเนื้อนุ่มนวลละมุนสำหรับสิ่งมีชีวิตที่กินเนื้ออย่างมนุษย์ส่วนใหญ่อยู่แล้ว การใส่เครื่องปรุงอะไรๆมากไปบางทีก็เป็นการลดทอนความจริงของรสสัมผัสดั้งเดิม เสียบเนื้อด้วยเหล็กแหลมหรือไม้ไผ่แล้วค่อยๆปิ้ง เหมือนคนป่า เหมือนการใช้ชีวิตแบบบูชคราฟ หรือปิ้งมันบนตะแกรงที่ไฟอ่อนๆกำลังลุกโชน

.

รสชาติของความเหงาบางทีเข้มข้นกว่าอาหารที่อยู่ตรงหน้าหรือกำลังตักใส่ปาก คนที่เคยกินข้าวคนเดียวคงพอเข้าใจว่ามันเป็นยังไง ความใส่ใจเล็กน้อยเพิ่มรสชาติให้อาหารและชีวิต บางรสชาติที่เคยมีแต่ขาดหายหรือจางไปในกาลเวลา บางคนก็ต้องการมันถึงอย่างนั้นก็ได้แต่แอบร่ำร้องในหัวใจในมุมเงียบๆห่างไกล คล้ายกลัวว่าใครจะได้ยิน

.

เมื่อมันสุกก็กิน ค่อยๆกิน ค่อยๆซึมซับรสชาติของเนื้อซึ่งจริงๆแล้วเป็นรสชาติชีวิตของคุณเอง ชีวิตที่ห่างหาย ความประทับใจแต่เก่าก่อน วิธีใช้ชีวิตแบบนี้มันไม่ยาก ง่ายๆ ช้าๆ มีความสุข และอิ่มเอมหัวใจ บางครั้งชีวิตก็ต้องการเเค่นี้

.

แค่นี้จริงๆ

...