ทำไมเป็ยลูกคนเดียวมันเหนื่อยจังคะ

ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ เราเป็นลูกสาวคนเดียว ไปเที่ยวก็ไม่ได้ กลับบ้านห้ามเกิน1ทุ่ม ใส่รองเท้าส้นสูงก็โดนหาว่าแก่แดด เราอายุจะ20แล้วนะคะ ทำงานแล้ว ดูแลชีวิตตัวเองแล้วไม่ได้ขอเงินพ่อแม่เลยตั้งแต่17 แต่ทุกวันนี้เรายังต้องโดนพวกท่านควบคุมอยู่เลยค่ะ ามกลับบ้านเกิน3ทุ่ม(อันนี้ดีขึ้นมาหน่อย) ห้ามนอนเกิน4ทุ่ม(อันนี้คือ...แค่อาบน้ำสระผมก็ครึ่งชั่วโมงแล้วนะ ไหนจะทำกับข้าว กินข้าว ทำความสะอาดอีก) ตื่นห้ามสายกว่า6โมง(เสาร์อาทิตย์ห้ามสายกว่า8โมง อันนี้เราซีเรียสแค่เสาร์อาทิตย์เพราะเราควรจะเป็นอิสระมากกว่านี้อ่ะ) กินข้าวต้องตรงเวลา(อันนี้เราโอเค) ออกกำลังกายทุกเย็นเสาร์อาทิตย์(อันนี้เราก็โอเค) ต้องห้ามมีแฟนถ้าพ่อแม่ไม่โอเค(อันนี้มันเกินไป บางทีแค่เป็นคนคุยก็ไม่ได้) ห้ามเล่นมือถือเกิน3ทุ่มครึ่ง(อันนี้คือ...ถ้ามีงานเราก็โดนด่านะ เคยมีมาแล้ว) ห้ามใส่แว่นสายตาในบ้าน(คือ...เราไม่โอเคอย่างแรง) ห้ามออกไปเที่ยวกับคนอื่นถ้าพ่อแม่ไม่ได้ไปด้วย(อันนี้แบบ...มันอึดอัดนะถ้าเราไปกับเพื่อนแล้วพ่อแม่เราไปด้วย) ห้ามล็อคห้องนอน(อันนี้เราไม่โอเคสุดๆ) แล้วยังมีอีกหลายอย่างเลยค่ะ คือห้ามเราทำหลายอย่างมากๆ เราเครียดอ่ะ คือเราเคยไปฟังที่ลุงไนท์เล่าแล้วเรารู้สึกอิจฉามากๆ อันนี้พูดตรงๆเลย คือเราอยากมีพี่น้องบ้าง อย่างน้อยเขาก็อาจจะโฟกัสกับเราน้อยลง ตอนเด็กเราก็ยอมเชื่อฟังพวกท่านมาตลอดนะคะ ทำไมพอเราออกมาใช้ชีวิตเองแล้วพวกท่านยังไม่ยอมหยุดควบคุมเราเหรอคะ พวกท่านเอากล้องมาติดในห้องนอนเราเลยอ่ะ ถ้าเราถอดก็คือมีปัญหากันอีก ครอบครัวอื่นเป็นแบบนี้กันมั้ยคะ เราตั้งกระทู้เพื่อระบายและสนทนาแลกเปลี่ยนกันนะคะ เราสงสัยจริงๆว่าทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้แล้วคนอื่นเป็นแบบนี้มั้ย