สวัสดีค่ะ … มีเรื่องอยากมาปรึกษาค่ะหรือขอความคิดเห็นคือเราเคยมีแฟนอยู่คนนึงค่ะเขาดีมากๆเลยใส่ใจดูแลไม่มีเรื่องผู้หญิงเลยสักนิดแต่จู่จู่ก็ดันมาเลิกกันเพราะ (เหตุผลอะไรบางอย่าง)   พอหลังจากนั้นเราก็ขอยุติความสัมพันธ์ค่ะขอเป็นแค่เพื่อนหรือคนรู้จักพอแต่ก็ยังมีคุยกันอยู่บ้างนะคะแต่ไม่ได้บ่อยขนาดนั้นเหมือนเขาพยายามคุยกับเราแต่เราไม่ได้มีความรู้สึกที่จะอยากคุยมากขนาดนั้น ถ้าวันไหนเขาขอโทรเพียงเพราะอยากเล่าอะไรบางอย่างให้ฟังเราก็จะตอบเพียงส่งๆ ว่าอืมหรืออ๋อ รู้สึกว่ารำคาณอะไรก็ไม่รู้ รู้สึกงงกับความรู้สึกแบบนี้มากเลยค่ะบางทีสงสารมากที่ต้องมาตามอะไรกับคนแบบเรา เราคือรักเเรกของเขาเลยนะคะ ไม่เคยมีแฟนเลยค่ะเขาดูพยายามตั้งใจรักเราตลอดสามปีเสมอต้นเสมอปลายตลอดแบบนี้เขาเรียกว่าความรู้สึกอะไรหรอคะ
  
แม่กับพ่อเราดูโอเคกับเขามากเลยค่ะดูแลเอาใจใส่อย่างดีเลยแต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ความรุ้สึกมันขัดเจนขึ้น พอเจอตัวจริงก็คุยปกติแขชต่พอในเเชทไม่อยากคุยเลย ออกไปเเนวรำคาณ    ไม่รุ้ว่าความรู้สึกตัวเองเลยว่าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่หรือก่อนหน้านั้นที่จะเลิกกัน คงเป็นเรื่องเดิมๆมั้งคะที่เราขอเท่าไหร่ก็ไม่เคยได้เลย แต่ก็ปล่อยวางแล้วค่ะเพราะคิดว่าเขาคงไม่ทำอยู่แล้ว
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ป้อนข้อความ