ตามกระทู้เลยครับ
เบื่อๆกับชีวิตการทำงาน อยากจะมาบอกเล่าให้เพื่อนๆฟัง เป็นประสบการณ์นึกถึงเมื่อไหร่ ผมก็ยิ้มได้ มีแรงสู้กับวัยทำงานทุกที
ผมจะขอเล่าแบบภาษาง่ายๆนะครับ อาจจะมีดูไม่สุภาพบ้าง แต่ถือว่ามาอ่านเอาสนุกๆละกันเนาะ
ตอนนี้ก็ อายุ 29 กำลังจะเลข 3 แล้ว อยู่ดีๆก็นึกถึงช่วงวัยเรียนมหาวิทยาลัย แบบว่าคิดถึงจนร้องไห้เลยอะครับ
ก่อนอื่นบอกก่อนว่าสมัยเรียน ผมเป็นเด็กรั้วสีเขียวนะครับ เข้ากิจกรรมทั้งของมหาลัย และจัดเองตามร้านต่างๆ 555555 เมาหัวทิ่ม 555
- เข้าไปปีแรกๆ ก็เจอรับน้อง พี่ว๊าก แจ๊กพ๊อตแตกมาก โดนจับเป็นผู้นำเชียร์ซ้อมกันโคตรดึก เก๋ๆกังๆ เต้นเชียร์ไปซ้อมไป ตอนแข่ง ดันได้รางวัลกับเพื่อนๆ 5555 จากคนหลังค่อมเพราะชอบเล่นเกมส์ กลายเป็นหลังตรงเฉยเลย ยืนการ์ดวันละเป็นพันๆ หลังตรงเฉย
- ซ้อมลี้ดดึกๆ เจอผีอีก จะบ้าตาย วิ่งกันที่หน้าคณะ ผีก็กลัว หมาก็ไล่ โอ๊ยยยย
- ต่อมาอีกสันทนาการ เมื่อก่อนไม่เข้าใจ พี่เค้าเต้นสันเค้ามันอะไรกัน พอได้มาเป็นรุ่นพี่เท่านั้นแหละ โอโห้ว เหมือนแก้เครียด เต้นกันจนกางเกงเลย์ขาด มีกี่ตัวพังหมด แล้วคณะผมกางเกงสีแสด ตากเรียงกันทีเหมือนกับกุฏิพระ 55555
- สังคมมหาลัย ก็ทำให้ผมคิดถึงมาก เจอแต่รุ่นพี่ รุ่นน้อง น่ารักๆ ตอนเป็นปี 1 เจอรุ่นพี่ที่ร้านไหน โดนเลี้ยงตลอด ทั้งที่ไม่ใช่สายรหัสนะครับ แค่เห็นหน้ารู้จัก ยกมือไหว้ พี่ก็เลี้ยงเลย พอเป็นรุ่นพี่แล้วเราก็ต้องเลี้ยงน้องๆถัดไปตามระเบียบ น่ารักดีครับ อบอุ่นมาก
- ส่วนร้านดื่มร้านดริ้งเหมือนกัน รุ่นของผมนี่ต้องยกให้เส้น เกษตร นวมินทร์ ไปจองร้านกันตั้งแต่ 18.00 น. เพื่อนมาอีกที 2 ทุ่ม 5555 แต่อยู่กันจนร้านปิด ตี 2 สนุกมากๆ ชนกันไปกันมา โต๊ะนู่นก็รู้จัก โต๊ะนี้ก็รู้จัก เป็นบรรยากาศที่คิดถึงมากครับ ร้าน The Play กิ๊กบาร์ SpringBreak พอผ่านมาสักพัก ไปร้านโกดัง ไปร้าน Lab บ้างแหละ สุด 5555
- พอมาเป็นรุ่นพี่ ก็ตั้งใจดูแลน้องๆให้ดีเหมือนที่เราเจอพี่ๆที่น่ารักดูแลเรามาก่อน บอกเลยจบค่ายไหน ร้องไห้ตลอดเลย คิดถึง แต่พอมาเรียนก็ยังเจอกันอยู่ดี ยังคิดในใจเลยว่ากูร้องไห้ทำไมวะ 555555 แต่พอมาตอนนี้จะร้องจริง คิดถึง
- ทำกิจกรรมเยอะมาก มีค่ายอะไรไปหมด เพื่อนเยอะมาก จนโดนเพือนด่าว่าคนรู้จักเยอะไปปะ ไปไหนก็มีคนทัก 55555 ทำไงได้มหาลัยนี้กิจกรรมมันโคตรเยอะ เพื่อนเลยประชดว่า ลง สภานิสิตเลยไหม จัดไปสิครับ รออะไร 5555 สรุปลง แถมได้เป็นด้วย งง 555555555
- คราวนี้จากกิจกรรมในคณะที่ว่าจัดเต็มแล้ว พอได้เป็นสภานิสิตของม. เอาแล้วครับ บานปลายมาก รู้จักแทบทั้งม. 555555 จากคนที่ Extrovert จัดๆ ชอบมาก ชีวิตไม่เคยเหงา เจอคนรู้ทุกที ทุกเวลา จะบ้าตาย แต่มีความสุขมาก
- พอกิจกรรมมหาลัยไม่พอ ไปต่อครับเพื่อนต่างมหาวิทยาลัย ค่ายอาสาต่างๆ สภานิสิตนักศึกษา เพื่อนสีเขียวแต่ละวิทยาเขต สนุกมากๆ เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยลืมเลย
โดยรวมแล้วรู้สึกว่าเป็นคนที่ใช้ชีวิตคุ้มมาก ทั้งเรียนและกิจกรรม คิดถึงวัยเรียนตลอด ไม่ได้คิดถึงเพราะเสียดายนะครับ แต่เพราะทำมันมาดีมากๆ จนรู้สึกว่าวัยอื่น เรายังไม่เต็มที่เท่าวัยมหาวิทยาลัยเลย กับทุกๆสิ่งที่ต้องเจอ อยากมีความสุขให้ได้สักครึ่งนึงของวัยมหาวิทยาลัย บางคนอ่านมา อาจจะมองว่าบ้านมีตังหรือเปล่า ทำไมใช้ชีวิตได้ขนาดนี้ บอกเลยว่าไม่ครับ ไม่มีเลย กู้กยศ. กรอ.เรียน แถมวันเสาร์ อาทิตย์ รับสอนพิเศษอีก ดีที่มีต้นทุนจากม.ปลายเพราะเป็นเด็กทุน ต้องรักษาเกรด ต้องขยัน ที่บ้านตื่นเช้ามืดขายของ เราต้องตื่นมาอ่านหนังสือ พอมาอยู่วัยมหาลัย เลยมีพื้นฐานการเรียน การสอบต่างๆที่ค่อนข้างดี เริ่มจากแม่เพื่อนมาให้ติวให้น้องเพื่อนหน่อย ซึ่งผลตอบรับออกมาดีมากๆ หลังจากนั้นก็ปากต่อปาก มีน้องๆให้เราไปสอนพิเศษเยอะมาก สอนจนปี 3 ก็เริ่มเรียหนักเลยพักไป พอย้อนกลับไปก็ต้องขอบคุณ คุณพ่อ คุณแม่ ของน้องๆที่เป็นส่วนนึงของเงินดำรงชีวิตที่ส่งเราเรียนจนจบ ส่วนกิจกรรม ไม่เสียตังนะครับ ฟรีครับฟรี ใครที่เรียนม.สีเขียวมาจะรู้เลยว่าค่ายเยอะจริง ส่วนน้องๆที่ยังเรียนอยู่แล้วหลงมาอ่าน พี่อยากให้น้องๆเปิดใจแล้วลองไปนะ ค่ายของชมรม ของคณะ ของมหาวิทยาลัย เพราะถ้ามาวัยทำงานแล้ว จะมาเสียดายที่หลังไม่ได้แล้วนะเด็กๆ
อันนี้แค่ส่วนนึงที่นึกออกนะครับ มีในหัวอีกเยอะมาก ไม่รู้ว่าคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านเจอประสบการณ์ในมหาลัยเป็นยังไงบ้าง มาแชร์กันนะครับ จะได้อ่านให้หายคิดถึงกัน อย่างน้อยก็ทำให้เรายิ้มได้ จะได้เอาไปสู้กับวัยทำงานที่เราต้องเจอ กันในวันพรุ่งนี้และต่อๆไปปป
จาก. . .เด็กม.สีเขียวย่านบางเขน ที่กิจกรรมก็เข้า เรียนก็เข้า เหล้าก็กิน 5555
เฮ้ออ อายุจะเลข 3 แล้ว อยู่ดีๆก็คิดถึงวัยเรียนมากๆ คิดถึงชีวิตในรั้วสีเขียว
เบื่อๆกับชีวิตการทำงาน อยากจะมาบอกเล่าให้เพื่อนๆฟัง เป็นประสบการณ์นึกถึงเมื่อไหร่ ผมก็ยิ้มได้ มีแรงสู้กับวัยทำงานทุกที
ผมจะขอเล่าแบบภาษาง่ายๆนะครับ อาจจะมีดูไม่สุภาพบ้าง แต่ถือว่ามาอ่านเอาสนุกๆละกันเนาะ
ตอนนี้ก็ อายุ 29 กำลังจะเลข 3 แล้ว อยู่ดีๆก็นึกถึงช่วงวัยเรียนมหาวิทยาลัย แบบว่าคิดถึงจนร้องไห้เลยอะครับ
ก่อนอื่นบอกก่อนว่าสมัยเรียน ผมเป็นเด็กรั้วสีเขียวนะครับ เข้ากิจกรรมทั้งของมหาลัย และจัดเองตามร้านต่างๆ 555555 เมาหัวทิ่ม 555
- เข้าไปปีแรกๆ ก็เจอรับน้อง พี่ว๊าก แจ๊กพ๊อตแตกมาก โดนจับเป็นผู้นำเชียร์ซ้อมกันโคตรดึก เก๋ๆกังๆ เต้นเชียร์ไปซ้อมไป ตอนแข่ง ดันได้รางวัลกับเพื่อนๆ 5555 จากคนหลังค่อมเพราะชอบเล่นเกมส์ กลายเป็นหลังตรงเฉยเลย ยืนการ์ดวันละเป็นพันๆ หลังตรงเฉย
- ซ้อมลี้ดดึกๆ เจอผีอีก จะบ้าตาย วิ่งกันที่หน้าคณะ ผีก็กลัว หมาก็ไล่ โอ๊ยยยย
- ต่อมาอีกสันทนาการ เมื่อก่อนไม่เข้าใจ พี่เค้าเต้นสันเค้ามันอะไรกัน พอได้มาเป็นรุ่นพี่เท่านั้นแหละ โอโห้ว เหมือนแก้เครียด เต้นกันจนกางเกงเลย์ขาด มีกี่ตัวพังหมด แล้วคณะผมกางเกงสีแสด ตากเรียงกันทีเหมือนกับกุฏิพระ 55555
- สังคมมหาลัย ก็ทำให้ผมคิดถึงมาก เจอแต่รุ่นพี่ รุ่นน้อง น่ารักๆ ตอนเป็นปี 1 เจอรุ่นพี่ที่ร้านไหน โดนเลี้ยงตลอด ทั้งที่ไม่ใช่สายรหัสนะครับ แค่เห็นหน้ารู้จัก ยกมือไหว้ พี่ก็เลี้ยงเลย พอเป็นรุ่นพี่แล้วเราก็ต้องเลี้ยงน้องๆถัดไปตามระเบียบ น่ารักดีครับ อบอุ่นมาก
- ส่วนร้านดื่มร้านดริ้งเหมือนกัน รุ่นของผมนี่ต้องยกให้เส้น เกษตร นวมินทร์ ไปจองร้านกันตั้งแต่ 18.00 น. เพื่อนมาอีกที 2 ทุ่ม 5555 แต่อยู่กันจนร้านปิด ตี 2 สนุกมากๆ ชนกันไปกันมา โต๊ะนู่นก็รู้จัก โต๊ะนี้ก็รู้จัก เป็นบรรยากาศที่คิดถึงมากครับ ร้าน The Play กิ๊กบาร์ SpringBreak พอผ่านมาสักพัก ไปร้านโกดัง ไปร้าน Lab บ้างแหละ สุด 5555
- พอมาเป็นรุ่นพี่ ก็ตั้งใจดูแลน้องๆให้ดีเหมือนที่เราเจอพี่ๆที่น่ารักดูแลเรามาก่อน บอกเลยจบค่ายไหน ร้องไห้ตลอดเลย คิดถึง แต่พอมาเรียนก็ยังเจอกันอยู่ดี ยังคิดในใจเลยว่ากูร้องไห้ทำไมวะ 555555 แต่พอมาตอนนี้จะร้องจริง คิดถึง
- ทำกิจกรรมเยอะมาก มีค่ายอะไรไปหมด เพื่อนเยอะมาก จนโดนเพือนด่าว่าคนรู้จักเยอะไปปะ ไปไหนก็มีคนทัก 55555 ทำไงได้มหาลัยนี้กิจกรรมมันโคตรเยอะ เพื่อนเลยประชดว่า ลง สภานิสิตเลยไหม จัดไปสิครับ รออะไร 5555 สรุปลง แถมได้เป็นด้วย งง 555555555
- คราวนี้จากกิจกรรมในคณะที่ว่าจัดเต็มแล้ว พอได้เป็นสภานิสิตของม. เอาแล้วครับ บานปลายมาก รู้จักแทบทั้งม. 555555 จากคนที่ Extrovert จัดๆ ชอบมาก ชีวิตไม่เคยเหงา เจอคนรู้ทุกที ทุกเวลา จะบ้าตาย แต่มีความสุขมาก
- พอกิจกรรมมหาลัยไม่พอ ไปต่อครับเพื่อนต่างมหาวิทยาลัย ค่ายอาสาต่างๆ สภานิสิตนักศึกษา เพื่อนสีเขียวแต่ละวิทยาเขต สนุกมากๆ เป็นประสบการณ์ที่ไม่เคยลืมเลย
โดยรวมแล้วรู้สึกว่าเป็นคนที่ใช้ชีวิตคุ้มมาก ทั้งเรียนและกิจกรรม คิดถึงวัยเรียนตลอด ไม่ได้คิดถึงเพราะเสียดายนะครับ แต่เพราะทำมันมาดีมากๆ จนรู้สึกว่าวัยอื่น เรายังไม่เต็มที่เท่าวัยมหาวิทยาลัยเลย กับทุกๆสิ่งที่ต้องเจอ อยากมีความสุขให้ได้สักครึ่งนึงของวัยมหาวิทยาลัย บางคนอ่านมา อาจจะมองว่าบ้านมีตังหรือเปล่า ทำไมใช้ชีวิตได้ขนาดนี้ บอกเลยว่าไม่ครับ ไม่มีเลย กู้กยศ. กรอ.เรียน แถมวันเสาร์ อาทิตย์ รับสอนพิเศษอีก ดีที่มีต้นทุนจากม.ปลายเพราะเป็นเด็กทุน ต้องรักษาเกรด ต้องขยัน ที่บ้านตื่นเช้ามืดขายของ เราต้องตื่นมาอ่านหนังสือ พอมาอยู่วัยมหาลัย เลยมีพื้นฐานการเรียน การสอบต่างๆที่ค่อนข้างดี เริ่มจากแม่เพื่อนมาให้ติวให้น้องเพื่อนหน่อย ซึ่งผลตอบรับออกมาดีมากๆ หลังจากนั้นก็ปากต่อปาก มีน้องๆให้เราไปสอนพิเศษเยอะมาก สอนจนปี 3 ก็เริ่มเรียหนักเลยพักไป พอย้อนกลับไปก็ต้องขอบคุณ คุณพ่อ คุณแม่ ของน้องๆที่เป็นส่วนนึงของเงินดำรงชีวิตที่ส่งเราเรียนจนจบ ส่วนกิจกรรม ไม่เสียตังนะครับ ฟรีครับฟรี ใครที่เรียนม.สีเขียวมาจะรู้เลยว่าค่ายเยอะจริง ส่วนน้องๆที่ยังเรียนอยู่แล้วหลงมาอ่าน พี่อยากให้น้องๆเปิดใจแล้วลองไปนะ ค่ายของชมรม ของคณะ ของมหาวิทยาลัย เพราะถ้ามาวัยทำงานแล้ว จะมาเสียดายที่หลังไม่ได้แล้วนะเด็กๆ
อันนี้แค่ส่วนนึงที่นึกออกนะครับ มีในหัวอีกเยอะมาก ไม่รู้ว่าคนอื่นๆที่เข้ามาอ่านเจอประสบการณ์ในมหาลัยเป็นยังไงบ้าง มาแชร์กันนะครับ จะได้อ่านให้หายคิดถึงกัน อย่างน้อยก็ทำให้เรายิ้มได้ จะได้เอาไปสู้กับวัยทำงานที่เราต้องเจอ กันในวันพรุ่งนี้และต่อๆไปปป
จาก. . .เด็กม.สีเขียวย่านบางเขน ที่กิจกรรมก็เข้า เรียนก็เข้า เหล้าก็กิน 5555