ชวนดูซีรีส์เกาหลีเก่า The witch's diner

เนื่องจากว่างก็เลยนั่งหาซีรีส์เก่า ๆ ดู
ไปสะดุดตากับภาพปกที่ทึม ๆ คิดเองว่าคงออกแนวน่ากลัว เกี่ยวกับความลึกลับ

แต่ดูไปได้ 2 ตอนแรก น้ำตาไหลแทบทุกตอน
บางช่วงต้องข้ามไปเลย เป็นตอนที่นักเรียนโดนเพื่อนรังแก พอดีว่าเรามีลูกอยู่ม.ปลายพอดี
สงสารตัวละครมาก ทำไมชีวิตคนที่มีน้อยถึงต้องยอมทนโดนคนมีมากรังแกขนาดนี้ (รู้สึกว่าที่เกาหลีโหดมาก) สงสัยทำไมนักเรียนไม่บอกครู ไม่บอกพ่อแม่

ใจคิดเลยว่าถ้าได้ดูเรื่องนี้ตอนอายุ 24-25 ปี เราคงไม่คิดมีลูกแน่ สังคมน่ากลัวจริง ๆ

อีกตอนก็เป็นตอนที่ผู้ชายคนหนึ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย แค่หางานไม่ได้ ต้องไปทำงานใช้แรงงาน สมัครงานก็ไม่มีทางได้รับพิจารณาเพราะบริษัทมีเด็กเส้นฝากไว้อยู่แล้ว แต่เวลาแม่โทร.มาหา ก็ต้องบอกแม่ว่าสบายดี ไม่ต้องห่วง นึกถึงเพลงไทยใครร้องก็จำไม่ได้ ที่มีเนื้อหาประมาณว่า แม่โทร.มาถามลูกว่ากินข้าวหรือยัง แต่ลูกที่มาหางานทำในเมืองกรุง ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากบอกแม่ไปว่า กินข้าวแล้ว ลูกสบายดี

เหมือนชีวิตคนไทยต่างจังหวัดที่ต้องดิ้นรน งานก็หายาก แต่ไม่กล้าบอกความจริงให้แม่เป็นห่วง
(รู้สึกสังคมไทยกับเกาหลีคล้าย ๆ กันเลย)

ตอนจบทำได้ดีมาก เพราะนางเอกมีจิตใจที่อ่อนโยน ปรารถนาดีต่อคนอื่น

เป็นซีรีส์ที่ดูแล้ว แฝงข้อคิดมากมาย ออกแนวเชิงจิตวิทยา
ใครมีเวลาลองดูนะคะ เราดูจบ 8 ตอนรวดในวันเดียวเลย