ลืมเถียงนาเซ

เพียงบทกวีเขียนจากใจให้ใครอ่าน ฝากสื่อสารความเหงาเศร้าความฝัน ถ้อยคำกลอนอ่อนละมุนอบอุ่นนั้น หวังสักวันแตะหัวใจผู้พบเจอ มิได้หวังชื่อเสียงหรือเกียรติใหญ่ เพียงตั้งใจเรียงคำข้ามค่ำเผลอ ให้บทกวีปลอบใจยา

0 ริ้วภูษา, นวลลออเหมือนต่อเรื่อง ผ่านย่างเยื้องรูปโฉมล้อมโลมขวัญ เยี่ยงสายน้ำเลี้ยวไหลล้อมไพรวัลย์ โอบไอชื้นลูบพรรณร่วมกันมา 0 สายน้ำโอบสิงขรซอกซอนเลี้ยว อีกร่างเปรียววางรอยดั่งคอยท่า ขจีแห่งหิมวัลย์

รุ่งตะวันพลันคล้อยลอยลับหาด เขาออกจากฝั่งชาติตามวิถี เรือแล่นฝ่าคลื่นครามยามพริ้วมี เสียงลมหวีดดังแว่วระเรื่อยมา นักท่องเที่ยวเฮฮาบนเรือลำ แต่หัวใจเขานำอยู่กลางฟ้า เกาะเรียงรายเหมือนฝันอยู่ตรงตา แต่ช