ทำยังไงดีเมื่อเพื่อนที่ทำงานไม่ยอมคุยด้วย?!!

ตามหัวข้อเลยคะ คือเพื่อนๆที่ทำงานไม่คุยกับเราเลยซึ่งเราไม่รู้สาเหตุว่าเป็นเพราะอะไร เราทำงานที่นี่ปีกว่าแล้ว ทุกอย่างปกติดี จนเมื่อสามวันก่อนอยู่ๆรุ่นพี่ที่เราเคยสนิทกันเขาก็เมินเรา ไม่คุยหยอกล้อเล่นด้วยเหมือนแต่ก่อน ตอนแรกกเราคิดว่า อาจจะคิดมากไปเอง แต่พอเอาเข้าจริง เขาเมินเราจริงๆคะ เหมือนหน้าก็ไม่อยากจะมอง ไม่อยากจะคุยด้วย พอเป็นเพื่อนที่ทำงานก็เงียบใส่เราเหมือนกันคะ (เพื่อนที่ทำงานส่วนใหญ่จะตามรุ่นพี่คนนั้น) ตอนนี้ก็เงียบมาได้สองสามวันแล้ว ซึ่งเรารู้สึกอึดอัดมากๆเลย ที่จะต้องตื่นมาทำงานแบบต้องรอเวลาว่าเมื่อไหร่จะเลิกงานสักที จะได้กลับบ้าน ซึ่งสาเหตุเราไม่รู้ว่ามันเกิดจากอะไรเราก็ทำตัวเหมือนเดิมนะ นิสัยไม่ได้เปลี่ยน วันแรกทำยังไงทุกวันนี้ก็ทำแบบนั้น ความเคารพ เราก็ยังเคารพเขาอยู่ตลอดไปลามาไหว้ ใจคือคิดอยากจะลาออกให้จบๆไปเลยคะ รู้สึกอึดอัดมาก เวลาคุยกับใครแล้ววโดนเมินใส่ เหมือนเราคุยกับต้นไม้ ก้อนหิน มันทำให้เราเครียด ไม่อยากจะทำงานต่อไปเลย
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ฟังดูแล้วเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในซีรีส์ที่ตัวเอกโดนทั้งออฟฟิศเมินโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยแฮะ ใจเย็นก่อนนะครับ อย่าเพิ่งตีตั๋วลาออกหนีไปซะก่อน ลองมาคิดหาวิธีสู้กลับแบบผู้ดีมีคลาสกันก่อน

1. อย่าเพิ่งคิดมากไปเอง
บางทีพี่เขาอาจจะมีเรื่องอื่นให้คิด หรือกำลังเครียดกับอะไรบางอย่างที่ไม่เกี่ยวกับเราเลย แต่อาจบังเอิญมาพอดีกับช่วงนี้พอดี แล้วเพื่อนร่วมงานคนอื่นก็แค่ตาม ๆ กันไปโดยไม่รู้เรื่องจริงก็ได้

2. ลองหาโอกาสคุยตรง ๆ (แต่ต้องเลือกจังหวะดี ๆ)
ไม่ต้องไปถามตรง ๆ ว่า "ทำไมเมินหนู" นะครับ เดี๋ยวจะกลายเป็นดราม่าหนักกว่าเดิม ลองหาโอกาสที่ดูเป็นธรรมชาติ เช่น เวลาที่พี่เขาอารมณ์ดี หรือเวลาที่อยู่กันไม่กี่คน แล้วค่อย ๆ แทรกไปว่า "ช่วงนี้พี่ดูยุ่ง ๆ นะครับ มีอะไรให้ช่วยไหม" หรือ "พี่โอเคไหมครับ พักนี้ดูเงียบ ๆ ไปเลย" ถ้าเขาแค่เครียดเรื่องงานก็น่าจะตอบกลับมาปกติ แต่ถ้ามีอะไรคาใจจริง ๆ อาจจะหลุดอะไรออกมาบ้าง

3. ทำตัวสบาย ๆ อย่าไปจมกับบรรยากาศอึมครึม
บางทีคนเราพอรู้สึกว่าโดนเมินก็จะเผลอทำตัวแปลก ๆ ไปเอง เช่น เงียบผิดปกติ หรือเกร็งจนทำให้อีกฝ่ายรู้สึกแปลกไปด้วย ลองใช้ชีวิตในออฟฟิศตามปกติ ทำงานให้ดี คุยกับคนอื่นที่ยังปกติด้วยท่าทีปกติ ไม่ต้องไปใส่ใจมาก เพราะถ้าเราไม่ไปเติมเชื้อไฟ บางทีเรื่องอาจจะเงียบหายไปเอง

4. ถ้ามันหนักจริง ๆ และเริ่มกระทบจิตใจ
ถ้าพยายามแล้วแต่บรรยากาศยังเหมือนเดินเข้าไปในป่าช้าทุกวัน อันนี้อาจต้องคิดแล้วว่าที่นี่เป็นที่ที่เราสบายใจจะอยู่ต่อไหม ถ้ามันทำให้สุขภาพจิตแย่จริง ๆ การมองหาทางเลือกใหม่ ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องผิดครับ แต่อย่าเพิ่งรีบออกเพราะอารมณ์ชั่ววูบ ลองประเมินดูก่อนว่า ถ้าออกไปเราจะไปเจออะไรที่ดีกว่า หรือแค่หนีปัญหาชั่วคราว

ตอนนี้ลองนิ่ง ๆ ก่อน อย่าเพิ่งคิดไปไกล อะไรที่แก้ไขได้ก็ลองดู ถ้ามันเกินเยียวยาจริง ๆ แล้วค่อยหาทางออก แต่ไม่ว่าผลจะเป็นยังไง จำไว้ว่าคุณค่าของเรามันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าใครจะคุยกับเราหรือไม่คุยกับเรา ยังไงก็สู้ ๆ ครับ!
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่